.jpg)
DeOmo-mensen zijn een verzameling fossielen vanvroege mensen die tussen 1967 en 1974 zijn ontdekt op de vindplaatsen Omo Kibish nabij deOmo-rivier, in het Omo National Park in het zuidwesten vanEthiopië. De beenderen werden geborgen door een wetenschappelijk team van het Kenya National Museum onder leiding vanRichard Leakey en anderen. De overblijfselen van deKamoya Hominid Site (KHS) van werdenOmo I genoemd en die van dePaul I. Abell Hominid Site (PHS) werdenOmo II genoemd.
De gevonden botten omvatten twee gedeeltelijke schedels, vier kaken, een scheenbeen, ongeveer tweehonderd tanden en verschillende andere gefossiliseerde delen. Alle individuen van zowel Omo I en Omo II worden geclassificeerd alsanatomisch moderne mensen (Homo sapiens), maar ze verschillen van elkaar in morfologische kenmerken. De fossielen van Omo I tonen modernere kenmerken, terwijl studies van depostcraniale resten van Omo II over het algemeen wijzen op een moderne menselijke morfologie met enkele primitieve kenmerken. De fossielen werden gevonden in een laagtufsteen, tussen een lagere, oudere geologische laag genaamdMember I en een hogere, nieuwere laag genaamdMember III. De fossielen van Omo I en Omo II zijn afkomstig van vergelijkbare stratigrafische niveaus boven Member I.
Vanwege de zeer beperkte fauna en de weinigestenen werktuigen die werden gevonden op de locaties waar de oorspronkelijke Omo-resten werden ontdekt, was de herkomst en de geschatte leeftijd van de Kibish-mensen onzeker. In 2008 werden er nieuwe resten ontdekt opAwoke's Hominid Site (AHS). Detibia enfibula van het AHS-fossiel werden opgegraven uit Member I, dezelfde laag waaruit de andere Omo-resten afkomstig zijn.
Ongeveer 30 jaar na de oorspronkelijke vondsten werd een gedetailleerde stratigrafische analyse van het gebied rond de fossielen uitgevoerd. De Member I-laag werdargon-gedateerd op 195.000BP, en de (hogere laag) Member III werd gedateerd op 105.000 BP. Talrijke recente stenen artefacten bevestigen de gereedschapstechnologie van Member I en III als behorend tot deMiddle Stone Age.
De onderste laag, Member I, onder de fossielen is aanzienlijk ouder dan de 160.000 jaar oudeHerto Bouri-resten die worden aangeduid alsHomo sapiens idaltu. De regenachtige omstandigheden destijds, die bekend zijn uitradiometrische dateringen van de Kibish-formatie die overeenkomen met de ouderdommen van mediterranesapropelen, duiden op een toegenomen stroming van deNijl en dus ook op een toegenomen stroming van de Omo. Maar het klimaat veranderde zodanig dat de omstandigheden rond 185.000 BP zo droog waren dat er geendruipstenen konden groeien in de grotten in deLevantijnse landbrugregio, de cruciale toegangsweg voor de migratie naar Eurazië.
In 2004 werden de geologische lagen rond de fossielen gedateerd, waarbij de leeftijd van de "Kibish-hominiden" werd geschat op 195± 5 ka [duizend jaar geleden]. Gedurende enige tijd waren dit de oudst bekende fossielen die alsH. sapiens werden geclassificeerd (deFlorisbad-schedel is ouder, maar de classificatie ervan alsH. sapiens werd toen betwist). Met de datering vanDjebel Irhoud 1–5 tot vóór 250 ka (315 ± 34 ka, en 286± 32 ka) in 2017, evenals de classificatie van de Florisbad-schedel alsH. sapiens, is dit niet langer het geval.
In 2022 vond een onderzoek van Vidal et al. een eerdere leeftijd voor de Omo-fossielen dan eerder gerapporteerd, waardoor de aan hen toegekende datum werd herzien tot een minimumdatum van ongeveer 233.000 jaar oud.
