Belegering door Chinese troepen van het Russische fort Albazin aan de Amoer. Nederlandse gravure uit de XVII eeuwDe rivierAmoerNatuurhistorisch museum inBlagovesjtsjensk
Tot aan de zeventiende eeuw was het gebied alleen bewoond door daar reeds aanwezige stammen. In het kader van deRussische expansie naar het oosten trok Vasili Pojarkov in 1643 zuidwaarts vanafJakoetsk en bereikte deAmoer. Hij voer deze af tot aan de monding. In 1650 plunderdeJerofej Chabarov de streekDaurië en legde de lokaleDaur,Evenken en Duchers dejasak, een belastingplicht op.
Pojarkov beschreef enthousiaste verhalen over het gebied rond de Amoer. Hij meldde vruchtbare valleien, brede rivieren en een overvloed aansabelmarters en vis. Het land van de Amoer beloofde grote rijkdommen en zou in staat zijn om de inmiddels in Siberië gevestigde forten en nederzettingen te bevoorraden, waardoor de aanvoer van voorraden uit Europees Rusland overbodig zou worden. Dit was dan ook de motivatie voor het stichten van het fort Albazin door Erdei Pavlovich Khabarov in 1650. Khabarov bracht ook een aantal stammen dietribuutplichtig aan deMantsjoes waren een nederlaag toe.
Dit bracht de Russen onvermijdelijk in conflict met deQing-dynastie. In 1658 werden de Russische troepen uit de regio van de Amoer verdreven. Er werd echter geen vervolg aan deze actie gegeven, dus diverse Russische kozakkengroepen begonnen er zich daarna weer te vestigen. Het conflict inzake zeggenschap over de belastingplicht van de stammen in de Amoer-vallei belemmerde vooral een uitbreiding van de bonthandel. Lokale stammen wisselden regelmatig van gebied, al naargelang de voorwaarden voor het betalen van belasting aan deQing dan wel de Russen, minder ongunstig voor hen waren. Dat gaf uiterst onrustige situaties aan een volstrekt niet gemarkeerde grens.
Rond 1680 was bij zowel de Russen als de Mantsjoes het besef doorgedrongen dat beide partijen gebaat waren bij duidelijke en veilige grenzen. De Chinese leizerKangxi realiseerde zich dat veiligheid verkregen kon worden door het bieden van handelsmogelijkheden aan het Russische rijk en de Russen realiseerden zich dat dit alleen mogelijk was als ze de macht van de Qing-dynastie erkenden.
Bij onderhandelingen voor hetverdrag van Nertsjinsk in 1689 gaven de Russen de claim van het behouden van Albazin op. De grens zou getrokken worden ten noorden van de Amoer. Bij de bovenloop van de Argun werd een pilaar opgericht waarin de tekst van het verdrag in het Russisch, Chinees, Mantsjoe, Mongools en Latijn werd gebeiteld. De Russen behielden controle over de gebieden ten noorden van de Argun. Het verdrag werd in 1727 aangevuld en nader gedetailleerd met bepalingen in hetVerdrag van Kjachta. Het gebied bleef tot 1858 deel uitmaken van het Chinese keizerrijk.
Het werd echter door de Chinezen maar in geringe mate bevolkt. In de tweede helft van negentiende eeuw verzwakte het Chinese rijk. Rusland maakte hiervan gebruik. Bij hetVerdrag van Aigun in 1858 werd het gebied onderdeel van het Russische rijk.[1]
In de lente van1969 kwam het hier bijna tot een oorlog metChina na jaren van het uiteengroeien van de ideologieën van de Russen enMao en de ontwikkeling van kernwapens door China in1964. Het conflict draaide om het eilandDamanski (Chinees:Zhenbao). Bij eerdere ontmoetingen tussen de Chinezen en Russen was de rivier deOessoeri als grens aangegeven, maar er was niet aangegeven wat met eilanden binnen de rivier zou moeten gebeuren. Het bleef bij een korte hevige grensoorlog, waarbij aan beide zijden vele doden vielen. Door bemiddeling vanHồ Chí Minh vanaf zijn sterfbed kwam het niet tot verdere escalatie. De oorlog is bekend als hetAmoerconflict. Het eiland werd in 1991 in het kader van betere verhoudingen uiteindelijk toch aan China gegeven.
De meerderheid van de bevolking zijnRussen en andere slavische volkeren. De oorspronkelijke Siberische volkeren zijn getalsmatig nauwelijks van belang. De grootste groep zijn deEvenken met 0,2%. Tegenwoordig trekken steeds meer Chinezen het gebied binnen om zich er te vestigen.
Gouverneur Leonid Korotkov, die de oblast vanaf 2001 had geleid, startte na zijn herbenoeming door Poetin in 2005 een eigen partij op die het opnam tegenVerenigd Rusland en wist met deze partij een meerderheid te behalen in de regionale Doema. Hierdoor kreeg hij politieke vijanden, wat hem uiteindelijk zijn functie kostte; in april 2007 werden vier rechtszaken tegen hem aangespannen door de lokale openbare aanklager. Op 10 mei 2007 werd Korotkov op beschuldiging van corruptie door president Poetin uit zijn functie gezet en opgevolgd door interimgouverneur Aleksandr Nesterov. Korotkov werd beschuldigd van het verhogen van de tarieven voor publieke voorzieningen tussen 2003 en 2006 om zo geld te kunnen stoppen in voetbalclub Amoer uit Blagovesjtsjensk en van misbruik van omgerekend 4,8 miljoen dollar aan regionale gelden.[3] Korotkin zelf noemde zich het slachtoffer van een smeercampagne. Op zijn beleid werd veel kritiek geleverd vanwege zijn focus op de industrie, terwijl de oblast vooral gericht is op de landbouw.
↑abcdefOp internationaal erkend grondgebied van Oekraïne, waarvan de annexatie in2014 en2022 tijdens de Russisch-Oekraïense oorlog geen internationale erkenning kreeg
.svg)
