Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Naar inhoud springen

Nikolaj Semjonov

Koppelingen bewerken

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Nikolaj Nikolajevitsj Semjonov

Persoonlijke gegevens

Geboortedatum

3 april 1896 (Juliaans)

Geboorteplaats

Saratov

Overlijdensdatum

25 september 1986

Overlijdensplaats

Moskou

Begraafplaats

Novodevitsjibegraafplaats

Land

Rusland

Academische achtergrond

Alma mater

Imperial St. Petersburg University (juli 1913 – 1917)

Wetenschappelijk werk

Vakgebied

chemical physics

Nobelprijs voorScheikunde

Jaar

1956

Reden

"Voor hun onderzoek naar het mechanisme van chemische kettingreacties."

Samen met

Cyril Norman Hinshelwood

Voorganger(s)

Vincent du Vigneaud

Opvolger(s)

Alexander Todd

Portaal

Scheikunde

Semyonov (rechts) enKapitsa, doorBoris Koestodiev (1921).

Nikolaj Nikolajevitsj Semjonov (Russisch: Николай Николаевич Семёнов) (Saratov, 15 april[O.S. 3 april] 1896 –Moskou,25 september 1986) was een Russischenatuur- enscheikundige. In1956 won hij deNobelprijs voor de Scheikunde voor zijn verrichtingen op het gebied van het mechanisme van een chemische transformatie.

Biografie

[bewerken |brontekst bewerken]

Semjonov werd inSaratov geboren als zoon van Nikolai Alex en Elena (Dmitrieva) Semjonov. Hij studeerde aan de faculteitnatuurkunde van deStaatsuniversiteit van Petrograd (1913-1917), waar hij een student was vanAbram Joffe. In 1918 ging hij naarSamara waar hij terechtkwam in hetWitte Leger vanAleksandr Koltsjak tijdens deRussische Burgeroorlog.

In1920 keerde hij terug naarPetrograd en ging hij werken bij het Fysisch-Technische Instituut van Petrograd, waarvan hij ook vicedirecteur werd. In 1921 trouwde hij met defilologe Maria Boreisje-Liverovski, die twee jaar later zou sterven. In 1923 trouwde hij met haar nicht Natalia Nikolajevna Boertseva. Ze kregen een zoon (Joeri Nikolajevitsj) en een dochter (Ljoedmila Nikolajevna).

In die periode ontdekte Semjonov samen metPjotr Kapitsa een manier om hetmagnetisch veld van eenatoomkern te meten (1922). Later werd de experimentele opzet verbeterd doorOtto Stern enWalther Gerlach en kwam de meting bekend te staan als hetStern-Gerlach-experiment.

In 1925 bestudeerde Semjonov samen metYakov Frenkel dekinetiek van decondensatie enadsorptie vandamp en in 1927 deed hij onderzoek naarionisatie ingassen en publiceerde hij een belangrijk boek:Chemistry of the Electron (Chemie van het Elektron). In 1928 stelde hij metVladimir Fock een theorie op over ontladingen vandiëlektrica.

Hij ging werken bij hetPolytechnisch Instituut van Sint-Petersburg en werd in 1928 benoemd tot hoogleraar. In 1944 werd het Instituut verplaatst naar Moskou en werd hij ook hoogleraar aan deStaatsuniversiteit van Moskou. Hij was ook betrokken bij de oprichting van hetInstituut voor Natuurkunde en Techniek van Moskou.

Semjonovs verrichtingen op het gebied van het mechanisme van een chemische transformatie behelst een uitputtende analyse van de toepassing van dekettingtheorie op verschillende reacties (1934-1954) en, als belangrijkste, opverbrandingsprocessen. Hij stelde een theorie op over gedegenereerde aftakking, wat leidde tot een beter begrip van het verschijnsel dat geassocieerd wordt met de inductieperiodes van eenoxidatieproces.

Onafhankelijk vanCyril Norman Hinshelwood vond hij een verklaring voor het verloop van chemische kettingreacties. Hiervoor ontving hij in 1956 samen met Hinshelwood deNobelprijs voor de Scheikunde. Dit werk legde de basis voor de latere ontwikkeling vankunststoffen. Semjonov werd ook twee keerHeld van de Socialistische Arbeid en ontving tweeStalinprijzen (1941 en 1949) en vijfLeninordes. In 1969 ontving hij van de toenmaligeAcademie van Wetenschappen van de USSR deGouden Lomonosov-medaille.

Bronnen, noten en/of referenties

(en)Biografie Nikolay Semenov op Nobelprize.org (9 juli 2013)
Richman, Jordan (1995). "Nikolai N. Semenov". Notable Twentieth-Century Scientists. Detroit: Gale Research Inc.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikolaj_Semjonov&oldid=70139224"

Categorieën:

[8]ページ先頭