Nikola Dimitrov Petkov (Bulgaars: Никола Димитров Петков) (Sofia, 8 juli1893 – aldaar, 23 september1947) was eenBulgaarspoliticus. Hij was een zoon van de in1907 vermoorde premierDimitar Petkov en lid van deBulgaarse Agrarische Nationale Unie (BANU).
In de jaren dertig was Petkov secretaris van een mensenrechtencomité.
Petkov sloot zich tijdens deTweede Wereldoorlog aan bij de verzetsbeweging van hetVaderlands Front (VF). Het VF kwam in september1944 na een staatsgreep tegen het pro-Duitse bewind inSofia aan de macht. Sindsdien was Petkov parlementslid voor de BANU in de Nationale Vergadering. De nieuwe VF-regering werd snel gedomineerd door deBulgaarse Communistische Partij (BKP), die steeds meer macht naar zich toe trok. Aanvankelijk werkte de BKP samen met de linkervleugel van de BANU die onder leiding vanGemeto Dimitrov stond. Gemeto Dimitrov (ook wel 'G.M.' genoemd) werd echter in1946 na een lastercampagne gedwongen om uit te wijken naar het buitenland. Petkov werd nu de leider van de linkervleugel van de BANU. Net als Gemeto, hoopte Petkov dat de Westerse geallieerden zouden ingrijpen wanneer de democratie inBulgarije gevaar liep. Wat hij niet wist, was dat de geallieerden tijdens de oorlog hadden bepaald dat de meeste invloed in Bulgarije naar de Russen (= communisten) zou gaan.
In1947 kwam er een scheuring in de linkervleugel van de BANU. Eén groep koos voor samenwerking met de BKP, de andere groep, die van Petkov, ging in de oppositie. De communistische lastercampagne bracht hem niet op de knieën. Uiteindelijk werd hij tijdens een bijeenkomst van het parlement gearresteerd.
Petkov werd ter dood veroordeeld na een schijnproces. PremierGeorgi Dimitrov – wiens vrijlating Petkov in de jaren dertig als secretaris van een mensenrechtencomité bepleitte, na diens aanhouding na deRijksdagbrand in Berlijn – kon dit vonnis omzetten in een gevangenisstraf, hetgeen hij echter niet deed. Petkov werd terechtgesteld. De laatste christelijke sacramenten werden hem geweigerd.