| Nicholas French | ||||
|---|---|---|---|---|
| Bisschop van deRooms-Katholieke Kerk | ||||
 | ||||
| Geboren | 1604 | |||
| Plaats | Wexford (Ierland) | |||
| Overleden | 23 augustus 1678 | |||
| Plaats | Gent | |||
| Wijdingen | ||||
| Bisschop | 3 december 1645 | |||
| Kerkelijke loopbaan | ||||
| 1645-1652 | Bisschop van Ferns | |||
| 1652-1666 | hulpbisschop van het aartsbisdom Santiago de Compostella | |||
| 1666-1668 | hulpbisschop van het aartsbisdom Parijs | |||
| 1668-1678 | hulpbisschop van het bisdom Gent | |||
| ||||
Nicholas French (Wexford,1604 –Gent, 23 augustus1678), was eenrooms-katholiekebisschop vanFerns en eenIerspolitiek activist enpamfletschrijver.
Nicolas French werd geboren in het Ballytory kasteel, als zoon van John French en Christina Rossiter.
De familie French (Ffrench) was afkomstig uitFrankrijk (vandaar hun naam) en was in1066 samen metWillem de Veroveraar uitNormandië naarEngeland gekomen. Omstreeks1169 week de familie uit naar het graafschapCounty Wexford inIerland, waar Parick French in1421 in debarony of Forth het Ballytory kasteel bouwde.
Voor zijn hoger onderwijs ging Nicolas French naar hetIers College van deuniversiteit van Leuven, waarna hij eind1640 terugkeerde naar Ierland en er priester werd in Wexford.
Na de opstand van de Ierse katholieken in oktober1641 tegen de (sinds1609) uit Engeland ingevoerdeprotestantse kolonisten, braken in Ierland bloedige conflicten uit.
In maart1642 nam French, samen met andere katholieke geestelijken en edelen, deel aan de oprichting van deIerse Katholieke Confederatie (IKC), om de rebellenbeweging meer samenhang te geven, teneinde de godsdienstvrijheid, de gelijkheid voor de wet voor de katholieken en de onafhankelijkheid van de Ierland te bekomen. De IKC riep de stadKilkenny uit tot hun hoofdstad en daar het koninklijk gezag verdwenen was ten gevolge van de burgeroorlog, regeerde de IKC tussen 1642 en1649 in feite de Confederale Staat Ierland.
Op 6 februari1645 werd French doorPaus Innocentius X tot bisschop van hetbisdom Ferns benoemd en op 3 december van datzelfde jaar gewijd. Hij koos als leuzeVirtus in angustiis (Angst geeft kracht).
Datzelfde jaar stond hij de nieuwe pauselijkenuntius, Giovanni Battista Rinuccini, bij om de ondertekening van het vredesverdrag met de Engelse Royalisten tegen te houden, omdat het niet voldeed aan de voornaamste eisen van de IKC. French en advocaat Nicholas Plunkett namen de controle over van de Hoge Raad en geprobeerden een beter vredesverdrag met de Engelse Royalisten te bekomen en de oorlog in Ierland meer kracht bij te zetten. Op 28 maart1648 werd de aangepaste tekst van het vredesverdrag ondertekend, en French speelde hierbij een leidende rol in een poging om een zo breed mogelijke steun voor dit verdrag te bekomen binnen de IKC. Meer radicale katholieken bleven er echter nog steeds vijandig tegenover. Hoe dan ook, het vredesverdrag IKC / Engelse Royalisten hield nauwelijks een goed jaar stand en werd dan vernietigd door de Engelse parlementsleden met de start in 1649 van de verovering van Ierland. Tijdens die verovering, waarbijOliver Cromwell op 11 oktober 1649 Wexford deed vallen, traden de Engelse parlementsleden zeer vijandig op tegen de katholieke geestelijken, die ze massaal lieten gevangennemen en executeren, waardoor Nicolas French moest onderduiken.
In1650 was er een bisschoppensynode in deAbdij van Jamestown waarin Nicolas French verwoed streed tegen James Butler, 1ste hertog van Ormonde.
In1651 ging French met een Ierse delegatie naarKarel IV van Lotharingen om diens steun te vragen in de strijd tegen invallen van het parlementaire leger en hem het beschermheerschap van Ierland aan te bieden, maar alhoewel deze er wel in geïnteresseerd was, mislukte deze missie toch en French besloot dan voorlopig op het Europese vasteland te blijven, gezien het gevaar voor zijn leven in Ierland.
Tijdens de restauratie-periode wilde hij terugkeren naar Ierland, maar zijn houding tijdens de bisschoppensynode in Jamestown werd hem door James Butler zo kwalijk genomen dat de machtiging die hij voor zijn terugkeer had gekregen werd ingetrokken en hij verplicht was op het vasteland in ballingschap te blijven.
Tijdens zijn verblijf op het vasteland werd hij door de paus achtereenvolgens benoemd tothulpbisschop:
In zijn Gentse periode was Nicolas French mede-consecrator van:
French (als vervanger van de Gentse bisschop d’Allamont, die in Spanje verbleef) wijdde op 17, 18 en 19 mei1673 17 nieuwe altaren in deSint-Niklaaskerk (Gent) (gebouwd ter vervanging van de oude altaren die afgebroken waren bij de verhoging van het vloerpeil van de benedenkerk en het koor).
Toen hij gedurende enkele dagen in deAbdij van de EngelseBenedictinessen in de Sint-Pietersnieuwstraat te Gent verbleef, om er te rusten, overleed Nicolas French daar op 23 augustus 1678 en hij werd op 25 augustus begraven in de 'vrije sepulture' aan de voet van het hoogaltaar van de Sint-Niklaaskerk. Hij kreeg een grafsteen in witte marmer. De begrafenisdienst werd, bij afwezigheid van de Gentse bisschop Frans van Horenbeke, geleid door Amandus Hovelinck, abt van deSint-Pietersabdij (Gent).
Na zijn dood was er een vacatuur, tot zijn neef Luke Wadding (zoon van James Wadding en Anastasia Rossiter, die in op 26 augustus1671 hulpbisschop van Ferns was benoemd, maar dit had geweigerd), in1684 eindelijk gewijd werd. Bij diens dood in1692 was de zetel opnieuw vacant. Zijn neef Michael Rossiter werd op 14 december1692 als bisschop gekozen, maar dat werd pas op 1 juli1697 bevestigd.
Hij was een man met een grote literaire activiteit, zoals uit zijn talrijke werken blijkt. Naast een cursus filosofie, in manuscript bewaard in de Marsh bibliotheek van Dublin, publiceerde hij
