| Mbark Boussoufa | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
Boussoufa op hetWK 2018. | ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Geboortedatum | 15 augustus1984 | |||||||
| Geboorteplaats | Amsterdam,Nederland | |||||||
| Lengte | 167 cm | |||||||
| Positie | Aanvallende middenvelder,linksbuiten | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Voetbalcarrière geëindigd in 2020 | ||||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren * | ||||||||
| ||||||||
| Interlands | ||||||||
| ||||||||
| * Bijgewerkt op 22 maart 2020 | ||||||||
| ||||||||
Moubarak (Mbark) Boussoufa (Amsterdam,15 augustus1984) is eenNederlands-Marokkaans voormaligprofvoetballer. De aanvallende middenvelder speelde inBelgië bijKAA Gent enRSC Anderlecht, en inRusland bijAnzji Machatsjkala enLokomotiv Moskou. In zijn nadagen als profspeler trok hij naar hetMidden-Oosten, waar hij speelde voorAl-Jazira Club,Al-Shabab enAl-Sailiya om vervolgens in 2020 te stoppen met voetballen. Hij won drie landstitels en drie landsbekers in zijn voetbalcarrière en kreeg in België tweemaal deGouden Schoen als beste voetballer. Boussoufa speelde tussen 2006 en 2019 zeventig interlands voor hetMarokkaans voetbalelftal, waarin hij acht keer scoorde.
Boussoufa groeide op in een Marokkaans gezin inAmsterdam-Oost. Hij begon zijn voetbalcarrière in 1993 bij de lokale amateurclubASV Middenmeer. Een jaar later ging de jonge dribbelaar voor het nabijeASV Fortius voetballen, waar scouts vanAFC Ajax hem ontdekten. Bij de Nederlandse recordkampioen doorliep hij vervolgens de volledige jeugdopleiding, waar hij met onder anderenNigel de Jong,Wesley Sneijder enHedwiges Maduro samenspeelde. In 1997 kende hij er op 13-jarige leeftijd een opvallend moment door net voor een thuiswedstrijd van de A-ploeg in deAmsterdam Arena tijdens een wedstrijdje jongleren 900 keer de bal hoog te houden zonder de grond te raken.[1]
Scouts van het EngelseChelsea kwamen hem in 2001 op het spoor na een buitenlands toernooi met Ajax. Boussoufa tekende er een contract na een stageperiode. De club uit Londen zat in financiële moeilijkheden en trok op dat moment de kaart van de jeugd. Boussoufa was echter nog te jong en werkte zijn eerste seizoen bij de invallers af. In het daaropvolgende seizoen trainde de Marokkaanse middenvelder samen met de hoofdmacht van Chelsea en was hij aanvoerder van Chelsea-2.
In de zomer van 2003 nam de Russische oliebaronRoman Abramovitsj Chelsea over, net op het moment dat Boussoufa dicht aanleunde bij zijn debuut in de EngelsePremier League. De Rus trok heel wat sterren aan, waardoor zijn kans verkeken was. Boussoufa werkte dat seizoen af bij de invallers, waarna in onderling overleg met de Londense club zijn contract werd verbroken. Ook al speelde hij geen wedstrijden voor het eerste team, leerde de kleine middenvelder veel van grote voetballers zoalsGianfranco Zola.
Boussoufa ging aan de start van het seizoen 2004/05 op zoek naar een nieuwe club. Na een test bijKAA Gent inBelgië tekende hij er een klein contract voor één seizoen. De aanvallende middenvelder startte het seizoen2004/05 veelbelovend, waarop zijn contract na enkele maanden werd opgewaardeerd en verlengd tot 2008. Hij werd dat seizoen tweede in de "Jonge Prof van het jaar", naVincent Kompany en voorBenjamin De Ceulaer.
In2005/06 kwam Boussoufa meer tot ontbolstering onder de hoede van hoofdtrainerGeorges Leekens. Hij werd een belangrijke pion voor KAA Gent, en zijn populariteit bereikte een hoogtepunt na zijn drie goals in de topper tegen landskampioenClub Brugge, die Gent met 4-1 won. Op 24 april won hijEbbenhouten Schoen. Daarnaast werd hij ookProfvoetballer van het Jaar2006,Jonge Profvoetballer van het Jaar in2006 en kreeg de prijs van de supporter in hetzelfde jaar.
Boussoufa genoot tijdens het seizoen 2004/05 interesse vanRSC Anderlecht. Uiteindelijk kocht de Brusselse club hem en op 6 juni 2006 tekende hij er een contract voor vier seizoenen. De middenvelder speelde er met het rugnummer 11. Hij werd op 17 januari2007 bekroond met deGouden Schoen, de meest prestigieuze sporttrofee voor de beste voetballer in België in 2006. De kleine Marokkaan voetbalde eerst nog in de schaduw vanAhmed Hassan, maar groeide uiteindelijk uit tot de sterkhouder van het team. Hij werd in zowel 2009 als 2010 uitgeroepen totProfvoetballer van het Jaar. Boussoufa stond ook bekend als deKoning van de Assists.[2] Hij won de Gouden Schoen voor de tweede keer in 2011. Met Anderlecht won Boussoufa twee landstitels en eenmaal deBeker van België.
Voor de aanvang van het seizoen 2010/11 en tijdens de winterstop kon Boussoufa rekenen op de interesse van enkele buitenlandse clubs, waaronder het DuitseVfB Stuttgart, maar echt concrete aanbiedingen bleven uit. Het RussischeAnzji Machatsjkala begon in het voorjaar van 2011 gedurende enkele maanden te onderhandelden met de Marokkaanse middenvelder.
.jpg)
Op 11 maart 2011 lieten Boussoufa en zijn club RSC Anderlecht weten dat hij de overstap maakte naarAnzji Machatsjkala, een club uitDagestan dat uitkwam in de Russische hoogste competitiePremjer-Liga. De Brusselse club ontving acht miljoen voor hem. Hij speelde twee seizoenen voor Anji, dat nadien in financiële moeilijkheden kwam. In het seizoen 2013/14 stapte hij na enkele speeldagen over naar concurrentLokomotiv Moskou. Even voordien waren ook al drie Russische internationals van Anzji naarDinamo Moskou vertrokken. In 2015 scoorde hij de tweede goal in de gewonnen bekerfinale tegenKoeban Krasnodar. De zomer datzelfde jaar toonde RSC Anderlecht concrete interesse om Boussoufa terug naar België te halen. Die transfer sprong na lang onderhandelen op het allerlaatst moment af, waardoor Lokomotiv uit onvrede Boussoufa verbande naar de reserven. Om terug aan spelen toe te komen, vertrok hij een half jaar later op 1 februari 2016 naarKAA Gent om er op huurbasis tot het einde van het seizoen 2015/16 te blijven. Daarna liep ook zijn contract bij Lokomotiv af.
Boussoufa tekende in juli 2016 een contract bijAl-Jazira Club in deVerenigde Arabische Emiraten, waarmee hij in 2017 landskampioen werd. In januari 2019 verbond hij zich aanAl-Shabab uitSaoedi-Arabië. In augustus 2019 ging hij inQatar voorAl-Sailiya spelen, waar hij in juli 2020 zijn voetbalcarrière beëindigde.
| Club | Seizoen | Competitie | Competitie | Beker | Internationaal | Totaal | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wed | Goals | Wed | Goals | Wed | Goals | Wed | Goals | |||
| KAA Gent | 2004/05 | .svg) Eerste klasse | 29 | 5 | 3 | 0 | 0 | 0 | 32 | 5 |
| 2005/06 | 28 | 9 | 3 | 1 | 6 | 0 | 37 | 10 | ||
| RSC Anderlecht | 2006/07 | 33 | 8 | 5 | 2 | 6 | 0 | 44 | 10 | |
| 2007/08 | 22 | 5 | 6 | 2 | 8 | 0 | 36 | 7 | ||
| 2008/09 | 33 | 11 | 2 | 0 | 2 | 0 | 37 | 11 | ||
| 2009/10 | 36 | 14 | 4 | 1 | 13 | 3 | 53 | 18 | ||
| 2010/11 | 23 | 10 | 0 | 0 | 9 | 1 | 32 | 11 | ||
| Anzji Machatsjkala | 2011/12 |  Premjer-Liga | 38 | 7 | 1 | 0 | — | 39 | 7 | |
| 2012/13 | 26 | 4 | 4 | 0 | 14 | 2 | 44 | 6 | ||
| 2013/14 | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 4 | 0 | ||
| Lokomotiv Moskou | 21 | 2 | 0 | 0 | — | 21 | 2 | |||
| 2014/15 | 17 | 1 | 3 | 3 | 0 | 0 | 20 | 4 | ||
| 2015/16 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | ||
| →KAA Gent | 2015/16 | Eerste klasse | 11 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 11 | 2 |
| Al-Jazira Club | 2016/17 |  VAE Liga | 21 | 4 | 3 | 3 | 4 | 1 | 28 | 8 |
| 2017/18 | 16 | 3 | 3 | 0 | 7 | 0 | 26 | 3 | ||
| Al-Shabab | 2018/19 |  Professional League | 13 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 14 | 1 |
| Al-Sailiya | 2019/20 |  Qatari League | 15 | 3 | 0 | 0 | 1 | 0 | 16 | 3 |
| Totaal | 383 | 89 | 38 | 12 | 70 | 7 | 491 | 108 | ||
Boussoufa werd in 2006 voor het eerst opgeroepen voor hetMarokkaans voetbalelftal, voor een oefeninterland tegen deVerenigde Staten. Ondanks de interesse van de Nederlandse bondscoachMarco van Basten gaf Boussoufa aan uit te zullen blijven uitkomen voor Marokko. Deze beslissing werd onherroepelijk na zijn basisplaats in een kwalificatiewedstrijd voor de African Nations Cup tussen Marokko enMalawi. Deze eerste officiële interland met inzet leverde de middenvelder ook zijn eerste doelpunt op voor deAtlas Lions. Hij scoorde de 2–0 tijdens de tweede helft en zette zo meteen ook de eindstand op het bord. Boussoufa nam met Marokko deel aan hetAfrikaans kampioenschap 2012, hetAfrikaans kampioenschap 2017, hetWK 2018 en hetAfrikaans kampioenschap 2019. Direct na afloop van het laatste toernooi, maakte hij bekend dat hij stopte als international.
| Competitie | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aantal | Jaren | |||
| RSC Anderlecht | ||||
| Eerste klasse | 2x | 2006/07,2009/10 | ||
| Beker van België | 1x | 2007/08 | ||
| Belgische Supercup | 3x | 2006,2007,2010 | ||
| Lokomotiv Moskou | ||||
| Beker van Rusland | 1x | 2014/15 | ||
| Al-Jazira | ||||
| VAE Liga | 1x | 2016/17 | ||
| Competitie | Aantal | Jaren | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Individueel | |||||
| Gouden Schoen | 2x | 2006, 2010 | |||
| Profvoetballer van het Jaar | 3x | 2006, 2009, 2010 | |||
| Ebbenhouten Schoen | 3x | 2006, 2009, 2010 | |||
| Jonge Profvoetballer van het Jaar | 1x | 2006 | |||
| Man van het Seizoen | 1x | 2006 | |||
In 2015 kwam de documentaireVoetbalmiljonair uit Oost onder regie vanCarin Goeijers uit over zijn tijd als voetballer in Rusland. Het schept een donker beeld van een eenzame voetballer in een ver land. De documentaire kreeg goede kritieken, maar Boussoufa zelf vond het overdreven dramatisch. Hij kende ook goede tijden in Rusland, maar die werden volgens hem uit de film weggelaten.[3]
·
·
· ·Verdedigers:3Deschacht ·4Von Schlebrügge ·6Van Damme ·23Juhász ·26Pareja ·27Wasilewski ·31De Man ·37Vanden Borre | |
| Coach:Vercauteren |
· ·1954:Rik Coppens · 1955:Fons Van Brandt · 1956:Vic Mees · 1957:Jef Jurion · 1958:Roland Storme · 1959:Lucien Olieslagers · 1960–61:Paul Van Himst · 1962:Jef Jurion · 1963:Jean Nicolay · 1964:Wilfried Puis · 1965:Paul Van Himst · 1966:Wilfried Van Moer · 1967:Fernand Boone · 1968:Odilon Polleunis · 1969:Wilfried Van Moer · 1970:Wilfried Van Moer · 1971:Erwin Vandendaele · 1972:Christian Piot · 1973:Maurice Martens · 1974:Paul Van Himst · 1975:Johan Boskamp · 1976:Rob Rensenbrink · 1977:Julien Cools · 1978:Jean-Marie Pfaff · 1979:Jean Janssens · 1980:Jan Ceulemans · 1981:Erwin Vandenbergh · 1982:Eric Gerets · 1983:Frank Vercauteren · 1984:Enzo Scifo · 1985–86:Jan Ceulemans · 1987:Michel Preud'homme · 1988:Lei Clijsters · 1989:Michel Preud'homme · 1990:Franky Van der Elst · 1991:Marc Degryse · 1992:Philippe Albert · 1993:Pär Zetterberg · 1994:Gilles De Bilde · 1995:Paul Okon · 1996:Franky Van der Elst · 1997:Pär Zetterberg · 1998:Branko Strupar · 1999:Lorenzo Staelens · 2000:Jan Koller · 2001:Wesley Sonck · 2002:Timmy Simons · 2003:Aruna Dindane · 2004:Vincent Kompany · 2005:Sérgio Conceição · 2006:Mbark Boussoufa · 2007:Steven Defour · 2008:Axel Witsel · 2009:Milan Jovanović · 2010:Mbark Boussoufa · 2011:Matías Suárez · 2012:Dieumerci Mbokani · 2013:Thorgan Hazard · 2014:Dennis Praet · 2015:Sven Kums · 2016:José Izquierdo · 2017:Ruud Vormer · 2018–19:Hans Vanaken · 2020:Lior Refaelov · 2021:Paul Onuachu · 2022:Simon Mignolet · 2023:Toby Alderweireld · 2024:Hans Vanaken
| Voorganger: Vincent Kompany | Ebbenhouten Schoen 2006 | Opvolger: Mohammed Tchité |
| Voorganger: Vincent Kompany | Profvoetballer van het Jaar 2006 | Opvolger: Mohammed Tchité |
| Voorganger: Vincent Kompany | Jonge Prof. van het Jaar 2006 | Opvolger: Lucas Biglia |
| Voorganger: Sérgio Conceição | Gouden Schoen 2006 | Opvolger: Steven Defour |
| Voorganger: Marouane Fellaini | Ebbenhouten Schoen 2009, 2010 | Opvolger: Romelu Lukaku |
| Voorganger: Milan Jovanović | Profvoetballer van het Jaar 2009, 2010 | Opvolger: Ivan Perišić |
| Voorganger: Milan Jovanović | Gouden Schoen 2010 | Opvolger: Matías Suárez |
