| Maxime Verhagen | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | Maxime Jacques Marcel Verhagen | |||
| Geboortedatum | 14 september1956 | |||
| Geboorteplaats | Maastricht | |||
| Partij | CDA | |||
| Religie | rooms-katholiek | |||
| Titulatuur | drs. | |||
| Alma mater | Universiteit Leiden | |||
| Functies | ||||
| 1986–1990 | LidgemeenteraadOegstgeest | |||
| 1989–1994 | LidEuropees Parlement | |||
| 1994–2007, 2010 | LidTweede Kamer | |||
| 2002–2003, 2003–2006, 2007, 2010 | Fractievoorzitter in Tweede Kamer | |||
| 2007–2010 | Minister van Buitenlandse Zaken | |||
| 2010–2012 | Minister van Economische Zaken,Landbouw en Innovatie | |||
| 2010–2012 | Vicepremier | |||
| 2010–2012 | Politiek leider | |||
| ||||
Maxime Jacques Marcel Verhagen (Maastricht,14 september1956) is eenNederlands voormaligpoliticus enbestuurder. Hij was van 22 februari 2007 tot 14 oktober 2010minister van Buitenlandse Zaken namens hetCDA in hetkabinet-Balkenende IV en van 14 oktober 2010 tot 5 november 2012minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie en tevensvicepremier in hetkabinet-Rutte I.
Maxime Verhagen is de zoon vanPierre Verhagen (1921–2013) en Yvonne Slenter (1927–2013). Hij groeide op in een katholiek gezin in Limburg met twee oudere broers.[1] Zijn broer Jérôme was directeur bij hetLimburgs Instituut voor Ontwikkeling en Financiering (LIOF). Zijn vader was wethouder in Maastricht en gedeputeerde van de provincie Limburg. Zijn opa was wethouder in Sittard.[2]
Verhagen volgde hetatheneum op hetHenric van Veldekecollege in Maastricht en studeerde vervolgens elf jaar langcontemporaine geschiedenis aan deUniversiteit Leiden (doctoraalexamen 1986). Tijdens zijn studie werd hij medewerker van Tweede KamerlidPiet van der Sanden van het CDA engemeenteraadslid inOegstgeest. Hij roeide bijKSRV Njord en was hij lid vanLSV Minerva.
Van 1989 tot 1994 was hij lid van hetEuropees Parlement. Hij stond op plek 10 van de kieslijst in 1989 en kon de zetel (onverwacht) innemen dankzij een behoorlijke kiezerswinst ten nadele van de VVD.[3] Verhagen zegt dankzijNorbert Schmelzer, een inspiratiebron voor Verhagen, daar terecht te zijn gekomen. Hij zou hem als kandidaat hebben gekozen.[4] In het Europees parlement maakte hij zich onder andere tevergeefs hard om de in 1795 door het Franse leger uit zijn geboorteplaatsSint Pieter (Maastricht) gestolenMosasaurus terug te krijgen.[5]
Op 17 mei 1994 werd hij Tweede Kamerlid en vanaf 11 juli 2002 was hij CDA-fractievoorzitter, met een korte onderbreking in 2003 toen hij lid was van het onderhandelingsteam voor hetkabinet-Balkenende II. Na deTweede Kamerverkiezingen 2006 droeg hij het fractievoorzitterschap over aanJan Peter Balkenende.
Tijdens dekabinetsformatie in 2006 en 2007 was Verhagen wederomsecondant van Jan Peter Balkenende. Hij was vanaf 3 januari 2007 aanwezig bij de 'geheime' besprekingen op het landgoedLauswolt inBeetsterzwaag.[6]
In hetkabinet-Balkenende IV volgde hij zijn partijgenootBen Bot op alsminister van Buitenlandse Zaken. Zijn opvolger als fractievoorzitter van het CDA werdPieter van Geel. Na het ontslag van de PvdA-bewindslieden op 23 februari 2010 uit het kabinet-Balkenende IV, beheerde Verhagen tevens Europese Zaken en het terrein dat tot dan toe door deminister voor Ontwikkelingssamenwerking werd beheerd. Na de beëdiging van de nieuwe Tweede Kamer op 17 juni 2010, werd Maxime Verhagen wederom fractievoorzitter van het CDA. Op 14 oktober 2010 verliet Verhagen de Kamer om vicepremier en minister te worden in hetkabinet-Rutte I.
Tijdens zijn ministerschap heeft Verhagen deAlgemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst ertoe willen aanzetten na te gaan op welk momentGeert Wilders zijn filmFitna wilde uitbrengen.[7]
.jpg)
Verhagen speelde een grote rol in dekabinetsformatie van 2010. Verhagen was fractievoorzitter geworden nadat Balkenende opgestapt was vanwege een halvering bij deTweede Kamerverkiezingen 2010. Verhagen wilde eerst dat de VVD en de PVV er onderling uitkwamen, waarna hij zou aanschuiven. Hij noemde de verschillen tussen VVD en PVV te groot. Rutte (VVD) en Wilders (PVV) wilden niet aan deze voorwaarden voldoen, waarna informateurUri Rosenthal de conclusie trok dat een centrumrechts kabinet bestaande uit deze partijen niet mogelijk was.
Op 21 juli 2010 kreegRuud Lubbers als nieuwe informateur de opdracht om op zoek te gaan naar "alle reële meerderheidsvarianten"[8] en zond de drie fracties 22 juli 2010 een brief waarin hij hun vroeg informeel te gaan praten over een werkbare "politieke samenwerking".[9] De heren kwamen tot de conclusie om een minderheidskabinet te vormen (VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV). Deze optie werd uiteindelijk onder leiding van de nieuwe informateurIvo Opstelten uitgewerkt.Ab Klink was eerst zijn medeonderhandelaar, maar werd later vervangen doorAnk Bijleveld.
Nadat binnen het CDA onder anderen Ruud Lubbers en voormalig minister van landbouwCees Veerman al bezwaar hadden gemaakt tegen samenwerking met de PVV, kwam het op 31 augustus 2010 tot een openlijke botsing tussen Verhagen en Klink en enkele fractiegenoten. Klink besloot vervolgens de politiek te verlaten. Op het roemruchte partijcongres van 2 oktober 2010[10] hield Verhagen een emotioneel betoog, waarin zijn uitspraak "Ik houd van deze partij. Ik geloof in deze partij!" een staande ovatie uitlokte.[11][12] Het congres stemde uiteindelijk in met de samenwerking met de PVV. Later zou Verhagen (ook) spijt krijgen van de samenwerking. In 2020 zei hij in een interview met het tijdschrift Christendemocratische Verkenningen (tijdschrift wetenschappelijk bureau CDA) dat hij niet aan de gedoogcoalitie met de PVV was begonnen als hij had geweten dat het als een gewone coalitie zou worden uitgelegd.[13]
In oktober 2010 nam Verhagen in hetkabinet-Rutte I plaats alsvicepremier enminister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie.[14] In deze functies was hij vanaf 23 april 2012demissionair. Verhagen was de eerste vicepremier van CDA-huize.
Verhagen deelde tussen 2010 en 2012 het CDA-partijleiderschap metpartijvoorzitterRuth Peetoom en defractievoorzitter in de Tweede KamerSybrand van Haersma Buma, waar de partij officieel geen politiek leider had. Hoewel Verhagen wel ambitie had om partijleider te worden en de Eerste Kamerfractie hem ook naar voren schoof, stelde hij zich uiteindelijk niet meer verkiesbaar voor de nieuwe Tweede Kamer en was dus ook niet beschikbaar voor hetlijsttrekkerschap voor het CDA bij deTweede Kamerverkiezingen 2012.[15][16]
Bij de coalitieonderhandelingen voor het kabinet Balkenende IV, zei toenmalig PvdA-onderhandelaarJacques Tichelaar over Verhagen: "Een rat, maar wel een betrouwbare rat."[17] Dit imago van 'rat' bleef aan hem kleven. Temeer daar zijn manier van handelen ook vóór de onderhandelingen in 2006/2007 al niet altijd op waardering kon rekenen. Onder insiders bleek zijn imago overigens beduidend beter, zo bleek uit peilingen van Reporter enBinnenlands Bestuur.[18]
In 2011 kwam televisieprogrammaEen Vandaag met een peiling. Daaruit kwam Verhagen als meest onbetrouwbare politicus naar voren.[19] Een peiling van NRC-handelsblad onder 750 actieve CDA'ers datzelfde jaar leverde op, dat slechts 3% Verhagen een geschikte partijleider vond.[20]
Het gebrek aan vertrouwen onder de kiezers was voor Verhagen een van de redenen om in 2012 niet als lijsttrekker aan te treden.[17] "Het is als vechten tegen een muur," zei hij daarover later in een interview in 2020.[21]
Na het beëindigen van zijn politieke loopbaan heeft Maxime Verhagen vele functies gehad als belangenbehartiger, lobbyist of commissaris. Onder andere bij deVDL Groep uit Eindhoven[22] en namens de provincie Limburg bij deChemelot Campus (tegenwoordig Brightlands Chemelot Campus). Ook werd hij door de provincie Limburg benoemd tot 'ambassadeur voor het Limburgse bedrijfsleven'.
In 2020 kwam een einde aan dat ambassadeurschap na berichten in de media en kritiek van toenmalige minister van Binnenlandse ZakenOllongren over buitensporige inhuur van vele ex-politici door de provincie Limburg.[23][24] Verhagen voerde als ambassadeur van de provincie Limburg gesprekken met VDL. Dat, terwijl hij tegelijkertijd als adviseur bij VDL op de loonlijst stond.[25]
Verhagen was van 2013 tot en met 2023 voorzitter vanBouwend Nederland.[26] Vanuit Bouwend Nederland was hij lid (vice-voorzitter) van het bestuur van werkgeversorganisatieVNO-NCW. En op grond daarvan was hij weer raadslid van deSER (2015-2023)[27] en bestuursvertegenwoordiger in de European Construction Industry Federation (FIEC) van de groep België, Nederland en Luxemburg (tot mei 2024). In 2023 werd hij benoemd tot lid van verdienste bij VNO-NCW.[28]
Hij was lid van het bestuur van de Shell Foundation (2017-2018)[29] en lid van de Raad van Toezicht van deKoninklijke Nederlandse Motorrijders Vereniging (2019-2023).[30]
Tegenwoordig is Verhagen voorzitter van de Raad van Commissarissen van het infrabedrijf Van Gelder Groep[31] en lid van het Comité Iran Vrij.[32]Sinds april 2024 is hij als associate partner verbonden aan lobbykantoor Meines Holla & partners.[33]
Verhagen woont inOegstgeest,Zuid-Holland, is getrouwd en heeft drie kinderen. Hij isrooms-katholiek.
Verhagen won de 'Zwetsprijs' in zowel 2003 als 2006.[36] Deze prijs voor het meest 'zwetsende' Kamerlid en zijn tegenhanger, de 'Klaretaalprijs', worden jaarlijks uitgereikt door deJargonbrigade van deNationale Jeugdraad.
| Voorganger: J.P. (Jan Peter) Balkenende | Fractievoorzitter CDA 2002–2003 | Opvolger: J.P. (Jan Peter) Balkenende |
| Voorganger: J.P. (Jan Peter) Balkenende | Fractievoorzitter CDA 2003–2006 | Opvolger: J.P. (Jan Peter) Balkenende |
| Voorganger: B.R. (Ben) Bot | Minister van Buitenlandse Zaken 2007–2010 | Opvolger: U. (Uri) Rosenthal |
| Voorganger: A.G. (Bert) Koenders | Minister voor Ontwikkelingssamenwerking 2010 | Opvolger: geen |
| Voorganger: J.P. (Jan Peter) Balkenende | Politiek leider CDA (a.i.) 2010–2012 | Opvolger: S. (Sybrand) van Haersma Buma |
| Voorganger: P.L.B.A. (Pieter) van Geel | Fractievoorzitter CDA 2010 | Opvolger: S. (Sybrand) van Haersma Buma |
| Voorganger: M.J.A. (Maria) van der Hoeven(als minister vanEZ),G. (Gerda) Verburg(als minister vanLNV) | Minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie 2010–2012 | Opvolger: H.G.J. (Henk) Kamp(als minister vanEZ) |
| Voorganger: A. (André) Rouvoet | Vicepremier 2010–2012 | Opvolger: L.F. (Lodewijk) Asscher |
·
·
| Minister: | Jan Peter Balkenende (MP/AZ) ·André Rouvoet (VP/JG/OCW) ·Ernst Hirsch Ballin (BZK/Jus) ·Maxime Verhagen (BZ/OS) ·Eimert van Middelkoop (Def/WWI) ·Maria van der Hoeven (EZ) ·Jan Kees de Jager (Fin, ex-ss-Fin) ·Gerda Verburg (LNV) ·Piet Hein Donner (SZW) ·Camiel Eurlings (VW) ·Ab Klink (VWS) ·Tineke Huizinga (VROM, ex-ss-VW) |
| Staatssecretaris: | Ank Bijleveld (BZK) ·Marja van Bijsterveldt (OCW) |
| Tussentijds afgetreden als minister: | Ella Vogelaar (WWI) ·Wouter Bos (VP/Fin) ·Guusje ter Horst (BZK) ·Ronald Plasterk (OCW) ·Bert Koenders (OS) ·Jacqueline Cramer (VROM) ·Eberhard van der Laan (WWI) |
| Tussentijds afgetreden als staatssecretaris: | Cees van der Knaap (Def) ·Ahmed Aboutaleb (SZW) ·Frans Timmermans (BZ) ·Frank Heemskerk (EZ) ·Nebahat Albayrak (Jus) ·Sharon Dijksma (OCW) ·Jetta Klijnsma (SZW) ·Jet Bussemaker (VWS) ·Jack de Vries (Def) |
· ·| Minister: | Mark Rutte (MP/AZ) ·Maxime Verhagen (VP/ELI) ·Liesbeth Spies (BZK) ·Uri Rosenthal (BZ) ·Hans Hillen (Def) ·Jan Kees de Jager (Fin) ·Gerd Leers (IIA) ·Melanie Schultz van Haegen (IM) ·Marja van Bijsterveldt (OCW) ·Henk Kamp (SZW) ·Ivo Opstelten (VJ) ·Edith Schippers (VWS) |
| Staatssecretaris: | Ben Knapen (BZ) ·Henk Bleker (ELI) ·Frans Weekers (Fin) ·Joop Atsma (IM) ·Halbe Zijlstra (OCW) ·Paul de Krom (SZW) ·Fred Teeven (VJ) ·Marlies Veldhuijzen van Zanten (VWS) |
| Tussentijds afgetreden als minister: | Piet Hein Donner (BZK) |
· ·| Volksvertegenwoordigers en bestuurders: | Eerste Kamerleden (fractievoorzitters) ·Tweede Kamerleden (fractievoorzitters) ·bewindslieden |
| Partijleiders (lijst): | Dries van Agt (1976-1982) ·Ruud Lubbers (1982-1994) ·Elco Brinkman (1994) ·Enneüs Heerma (1994-1997) ·Jaap de Hoop Scheffer (1997-2001) ·Jan Peter Balkenende (2001-2010) ·Maxime Verhagen (2010-2012) ·Sybrand Buma (2012-2019) ·Hugo de Jonge (2020) ·Wopke Hoekstra (2020-2023) ·Henri Bontenbal (2023-heden) |
| Partijorganisatie: | Christen Democratisch Jongeren Appèl (CDJA) ·Wetenschappelijk Instituut voor het CDA |
| Voorgangers: | Anti-Revolutionaire Partij ·Christelijk-Historische Unie ·Katholieke Volkspartij |
