Max | ||||
---|---|---|---|---|
(Filmposter op en.wikipedia.org) | ||||
Tagline | Art + Politics = Power | |||
Regie | Menno Meyjes | |||
Producent | Andras Hamori | |||
Scenario | Menno Meyjes | |||
Hoofdrollen | John Cusack Noah Taylor Leelee Sobieski Molly Parker | |||
Muziek | Dan Jones | |||
Montage | Chris Wyatt | |||
Cinematografie | Lajos Koltai | |||
Production design | Ben van Os | |||
Distributie | Pathé Distribution Alliance Atlantis A-Film (dvd, NL) | |||
Première | 20 september2002 | |||
Genre | Historisch drama,oorlog | |||
Speelduur | 106 minuten | |||
Taal | Engels, Duits | |||
Land | ![]() ![]() ![]() | |||
Opnamelocaties | Boedapest,Amsterdam | |||
Gewonnenprijzen | 3 | |||
Overige nominaties | 5 | |||
(en)IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul)TMDb-profiel | ||||
(en)AllMovie-profiel | ||||
|
Max is eenBritse-Hongaarse-Canadese historische dramafilm uit2002, die een vriendschap verbeeldt tussen eenjoodse kunsthandelaar, Max Rothman, en een jonge Oostenrijkse schilder,Adolf Hitler. De film onderzoekt Hitlers opvattingen die onder denazi-ideologie vorm begonnen te krijgen; terwijl ze ook de artistieke en ontwerpimplicaties van hetDerde Rijk bestuderen en hoe hun visuele aantrekkingskracht het Duitse volk hielp hypnotiseren. De film gaat verder met het bestuderen van de vraag wat er had kunnen gebeuren als Hitler als kunstenaar was geaccepteerd. De film was het regiedebuut van de Nederlandse regisseurMenno Meyjes, die ook het script schreef.
In deEerste Wereldoorlog verliest voormalig artiest Max Rothman zijn rechterarm, maar zijn oog en enthousiasme voor kunst is nog even levend. Hij wordt een succesvol kunsthandelaar, gespecialiseerd in moderne kunst. Max's succes heeft hem geluk gebracht, een fijn huis, een mooie vrouw, Nina, en eenmaîtresse, Liselore, zelf een talentvolle jonge vrouw. Op de opening van zijn nieuwe show ontmoet MaxAdolf Hitler, een emotionele en bittere oorlogsveteraan zonder familie, vrienden en een cent op zak. Adolf ziet zichzelf als artiest, en hoewel Max niet speciaal onder de indruk is van zijn techniek, ziet hij in hem wel een passie en een verlangen om te communiceren. Hij moedigt hem aan zich te uiten in zijn kunst. Ze bouwen een vriendschap op. Steeds meer verdiept Adolf zich echter ook in hetantisemitisme en een andere vorm van kunst: die van de politieke arena.