| Mesrop Mashtots-instituut voor oude handschriften | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
| Locatie | Mashtots avenue, 53 Jerevan,Armenië | |||
| Opgericht | 3 maart 1959 | |||
| Personen | ||||
| Directeur | Hrachya Tamrazyan | |||
| Conservator | Gevork Ter-Vartanian | |||
| [matenadaran.am Officiële website] (en)Atlas Obscura-pagina | ||||
| ||||
.JPG)
HetMesrop Mashtots-instituut voor oude handschriften (Armeens: Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի ինստիտուտ,Mesrop Mashtots'i anvan hin dzeṙagreri institut), ook gekend als hetMatenadaran, is een bewaarplaats en onderzoeksinstelling van oudeArmeense en niet-Armeensemanuscripten inJerevan, de hoofdstad vanArmenië. Het is een van de oudste en rijkste manuscriptencollecties in de wereld. De collectie van het instituut is sinds 1997 ingeschreven op deWerelderfgoedlijst voor documenten van deUnesco.
De collectie gaat terug tot het begin van de vijfde eeuw na Christus (nl. 405), toen de Armeense heiligeMesrop Mashtots hetArmeense alfabet ontwikkelde. De verzameling groeide uit tot een van de belangrijkste van de 17e eeuw in Armenië. In de 18e eeuw ging door oorlogen echter een groot deel ervan verloren. Vanaf 1828 werd de collectie uitgebreid onder Russisch toezicht, in het kader van het "nationale ontwaken".[1] In 1920 werd de collectie samen met andere collecties door debolsjewieken geconfisqueerd en verplaatst naarJerevan. Op 3 maart 1959 werd het Matenaradan-instituut opgericht om de collectie te huisvesten. In 1962 werd de collectie genoemd naar Sint Mesrop Mashtots. De manuscriptencollectie werd in 1997 op deWerelderfgoedlijst voor documenten van deUnesco ingeschreven.
De collectie bestaat uit ongeveer 17.000 manuscripten handelend over bijna alle aspecten van de oude Armeense cultuur en wetenschappen, zoalsgeschiedenis,geografie,taalkunde,filosofie,rechten,geneeskunde,wiskunde enastronomie, de theorie van dekalender,alchemie enchemie,vertalingen,literatuur,chronologie,kunstgeschiedenis,miniatuurkunst,muziek entheater. De manuscripten zijn geschreven in vele talen, waaronder hetArabisch,Perzisch,Grieks,Syrisch,Latijn,Ethiopisch,Indisch, enJapans. In dit centrum van cultureel erfgoed bewaart men veel Armeense vertalingen van werken die in hun oorspronkelijke taal verloren gegaan zijn.
De basis van de verzameling was het Matenadaran inEtsjmiadzin, een manuscriptencollectie die stamt uit de vijfde eeuw en aan belang won toen deArmeens-Apostolische Kerk van Etsjmiadzin haar hoofdzetel maakte. Het oudste manuscript dat met miniaturen versierd is, is hetEtsjmiadzin-evangelie. Het dateert uit 989 en telt 233 bladzijden van perkament.[1]
Het doel van het instituut is om de collectie te bestuderen en te restaureren. Dit laatste wordt bemoeilijkt door het feit dat vaak slechts een vage afdruk van de tekst op hetperkament overblijft.[1]
.jpg)
