HetMarokkaans voetbalelftal (Arabisch: منتخب المغرب لكرة القدم,Berbers: ⵜⴰⵔⴰⴱⴱⵓⵓⵜ ⴰⵏⴰⵎⵓⵔ ⵏ ⵍⵎⵖⵔⵉⴱ), ook wel de « AtlasLeeuwen » genoemd, is een team vanvoetballers datMarokko vertegenwoordigt in internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor hetWK en deAfrika Cup. DeFRMF werd in 1955 opgericht en is aangesloten bij deCAF en deFIFA sinds 1960.
De ploeg speelt zijn thuiswedstrijden doorgaans inCasablanca,Rabat,Marrakesh,Agadir,Tanger ofOujda en behaalde in april 1998 met de 10e plaats zijn hoogste positie op deFIFA-wereldranglijst. Daarmee is Marokko naNigeria in 1994, het tweede Afrikaanse land dat in de top tien zat. Marokko kwalificeerde zich in totaal zes keer voor hetWereldkampioenschap voetbal en bereikte op het WK van2022 als eerste Afrikaanse land de halve finale. Marokko kwalificeerde zich ook al achttien keer voor deAfrika Cup en won de beker in1976. Op de editie van 2004 verloor het de finale van gastlandTunesië.
Het allereerste WK werd gespeeld in1930 inUruguay. Slechts een paar landen reisden af naarZuid-Amerika om te spelen. Marokko was in1970 het tweedeAfrikaanse land dat deelnam aan een WK-eindronde, naEgypte in 1934. Marokko moest in die tussentijd 16 jaar lang wachten voordat het opnieuw naar het WK mocht. In1986 was Marokko het eerste Afrikaanse land dat op een WK-toernooigroepswinnaar werd en is naKameroen het meest gekwalificeerde Afrikaans land op het WK. Nu voor 2022 heeft Marokko zich weer gekwalificeerd voor het WK. Tijdens de achtste finale wonnen ze na strafschoppen tegen Spanje, waarmee ze voor het eerst de kwartfinales op een WK haalden.In de kwartfinale won Marokko van Portugal waardoor ze het eerste Afrikaanse land werden dat zich heeft gekwalificeerd voor de halve finale. In de halve finale verloren ze van Frankrijk. In de troost finale verloren ze van Kroatië met 2-1. Ze werden het eerste Afrikaanse land dat 4de werd op een WK.
West-Duitsland was in de eerste groepswedstrijd met 2-1 te sterk,Peru in de tweede wedstrijd met 3-0. Uitschakeling was een feit maar de eer werd gered met een 1-1 gelijkspel in de afsluitende wedstrijd tegenBulgarije. Daarmee was Marokko ook het eerste Afrikaanse land dat een punt op het WK behaalde.
Marokko werd ook het eerste Afrikaanse land dat groepswinnaar werd op een WK met 5 punten en bereikte dit door twee gelijke spelen, tegenEngeland enPolen beide met 0-0 en een 3-1-overwinning opPortugal, met twee doelpunten vanAbderrazak Khairi en een doelpunt vanAbdelkrim Merry. In de achtste finales verloor de ploeg met 1-0 van West-Duitsland dat net op het nippertje scoorde, in de 87ste minuut doorLothar Matthäus.
Marokkokwalificeerde zich voor de eindronde met vijf overwinningen en een gelijkspel en werden met deze scores de groepswinnaar. Achtereenvolgens werd gespeeld tegenSierra Leone (4-0),Ghana (2-2),Gabon (0-4) werd na 55 minuten gestaakt maar de uitslag blijft staan, Sierra Leone (0-1), Ghana (1-0) en Gabon (2-0).
In de eindronde waren in degroepsfaseBrazilië,Noorwegen enSchotland de tegenstanders. In de eerste wedstrijd werd tegen Noorwegen met 2-2 gelijkgespeeld onder andere door een eigen doelpunt vanYoussef Chippo. Van Brazilië werd daarna met 3-0 verloren. En tegen Schotland wonnen ze met 3-0, door de overwinning op Schotland kon Marokko zich voor de volgende ronde plaatsen tenzij de Noren van Brazilië zouden winnen. Door twee doelpunten in de slotfase van de wedstrijd slaagde Noorwegen er in om zich ten koste van Marokko voor de tweede ronde te plaatsen.
In Rusland wist Marokko slechts één punt uit drie wedstrijden te halen, waardoor de ploeg van de Franse bondscoachHervé Renard voortijdig werd uitgeschakeld. In de derde en afsluitende groepswedstrijd werd met 2-2 gelijkgespeeld tegen voormalig wereldkampioenSpanje. Na afloop van het toernooi stuurde de Marokkaanse voetbalbond FRMF een boze brief naar deFIFA.[1] De Marokkanen schreven aan de mondiale voetbalbond dat de vroege eliminatie – de selectie eindigde uiteindelijk als laatste in groep B – een gevolg was van scheidsrechterlijk dwalingen in de wedstrijden tegenPortugal (0-1) en Spanje (2-2). Tegen Portugal ging volgens de bond de arbitrage drie keer in de fout, tegen Spanje zelfs vijf keer. Na de afsluitende groepswedstrijd tegenSpanje (2-2) luchtteNordin Amrabat al zijn hart tegenover de camera, omdat de gelijkmakende goal vanIago Aspas in blessuretijd werd toegekend door ingrijpen door devideoscheidsrechter. "Die VAR is ongelooflijk", zei de verongelijkte aanvaller na afloop tegen deNOS. "Ze kiezen willekeurige momenten uit. Je kan niet één keer wel en een keer niet. Dan moet er nieuwe regels komen. Of bij elk moment, of helemaal niet."[2] De wereldvoetbalbond berispte Amrabat voor zijn "VAR is bullshit"-opmerking.
Marokko heeft in totaal negentien keer deelgenomen aan deAfrika Cup en debuteerde in1972. In1976 won Marokko de trofee, het is de enige gewonnen CAN door de Leeuwen van de Atlas. Twaalf jaar later in1988 fungeerde Marokko als gastland. Deze editie van de Afrika Cup werd ook welMaroc' 88 genoemd.[3] De Marokkaanse ploeg bereikte in 2004 voor het laatst de finale. In dezewedstrijd werd met 2-1 van het rivaliserende thuislandTunesië verloren, waardoor Marokko tweede werd.
Het toernooi van1976 vond plaats inEthiopië. In de eindronde eindigde Marokko als eerste in de groep. De tweede ronde bestond voor het eerst uit opnieuw een groep waarbij de groepswinnaar de kampioen werd. Marokko won in de groep de eerste twee wedstrijden, eerst vanEgypte met 2-1 en daarna vanNigeria met 2-1. In de laatste, beslissende wedstrijd moest gelijk worden gespeeld. Vijf minuten voor tijd scoordeAhmed Majrouh Baba de 1-1 waardoor Marokko de titel behaalde.
Tijdens dekwalificaties werd Marokko met 16 punten groepswinnaar met een voorsprong van 6 punten opSierra Leone en plaatste het zich voor de eindronde. De andere landen in de groep warenGabon enEquatoriaal-Guinea. Alle wedstrijden werden gewonnen op een gelijkspel tegen Sierra Leone na.
Eindronde
In deeindronde in Tunesië won Marokko in de groepsfase de eerste wedstrijd tegenNigeria met 1-0. VanBenin werd met 4-0 gewonnen en de slotwedstrijd tegen Zuid-Afrika eindigde in een gelijk spel. Als groepswinnaar ging het door naar de kwartfinale. Die werd met 3-1 vanAlgerije gewonnen. In de halve finale werdMali met 4-0 opzij gezet. In de finale bleek gastland Tunesië met 2-1 de sterkste. Bondscoach wasBadou Zaki, een voormalig doelman van het nationale elftal.
Deze generatie bestond vanaf de jaren 70 tot eind jaren 90 van de twintigste eeuw. Met deze generatie plaatste Marokko zich diverse malen voor hetWK en won het deAfrika Cup in 1976.
Het Marokkaanse elftal heeft veel buitenlandsebondscoaches gehad. De eerste bondscoach van Marokko wasLarbi Ben Barek in 1957 tot 1962 nadat Marokko onafhankelijk was geworden vanFrankrijk.
De huidige bondscoach van het Marokkaanse elftal isWalid Regragui.
Ben Barek de eerste speler die vernoemd was naar de 'Black Pearl', speelde in de voetbalteam van Marokko. Maar omdat Marokko tijdens de voetbalcarrière van Ben Barek behoorde tot Frankrijk, heeft de speler nooit een officiële interland gespeeld voor zijn geboorteland. Marokko mocht alleen vriendschappelijke wedstrijden spelen.De speler komt echter wel uit voorFrankrijk: hij maakt zijn debuut op 4 september 1938 in de interlandItalië - Frankrijk (1-0). In totaal komt de speler 17 keer uit voor Frankrijk waarin hij 3 maal weet te scoren.Ben Barek heeft weliswaar niet veel interlands gespeeld voor Frankrijk, toch heeft de speler een record in handen in Frankrijk: hij is de speler die gedurende de langste periode geselecteerd is voor Frankrijk: 15 jaar en 10 maanden (van 1938 t/m 1954).Pelé nam de naam van "Black Pearl" over nadat hij een beroemde verklaring over Larbi aflegde: " Als ik de Koning van Voetbal ben, dan is Larbi Ben Barek de God van Het". Zijn carrière bijAtlético Madrid werd hij deVoet van God genoemd door zijn Spaanse fans waar ze in 1950Primera División hebben gewonnen met de hulp van Ben Barek. Larbi Ben Barek stierf in zijn geboortestad op 16 september 1992. Postuum kreeg hij deFIFA Order of Merit Award toegekend.
In 1970 waar Marokko voor het eerst wist te plaatsen in de WK wasGuy Cluseau de bondscoach die na hetWK van 1970 gelijk was vertrokken, maar later in 1979 kwam hij weer voor een jaar terug.Abderrahmane Belmahjoub (Prince du Parc) de beste Arabische speler in zijn generatie en een Marokkaan die Frans interlands speelde. Hij nam in 1972 weer de plaats nadat hij in 1963 tot 1967 al de coach was. 1976 waar Marokko kampioen werd in deAfrika Cup 1976 werd gecoacht door deRoemeenGheorghe Mărdărescu, na 1978 was hij vertrokken. In 1979 was de ex-interlands spelerJust Fontaine ('Justo') vanFrankrijk die inMarrakesh is geboren de bondscoach van Marokko, in 1981 maakte hij een einde aan zijn carrière. Ook kwam hij uit voor hetFrans voetbalelftal. Hij is recordhouder van meeste doelpunten tijdens éénWK voetbal (13 doelpunten op hetWK van 1958, waarvan vier in een wedstrijd tegenWest-Duitsland). Just Fontaine speelde voorUS Casablanca,OGC Nice enStade de Reims. Hij werd doorPelé vermeld in de opgestelde LijstFIFA 100 beste spelers.
DeBraziliaanJosé Faria die tijdens hetWK van 1986 de bondscoach van Marokko was, kwalificeerden ze zich opnieuw voor het WK waar hij Marokko in de tweede ronde bracht met als beste resultaat in de historie. Hij coachte het Marokkaanse elftal sinds 1983 en weigerde toen midden zijn contract een bod vanFC Internazionale Milano, hij is sindsdien bekeerd tot deislam en kreeg de naam 'Mehdi'. Na 1988 is hij een tijdje gestopt met coachen en nam in 1995 de leiding bijOlympique de Khouribga. DeArgentijnAntonio Valentín Angelillo was een interlandspeler van Argentinië enItalië. Van 1989 tot 1990 was hij de coach van Marokko en het was de enige interland die hij heeft gecoacht in zijn carrière. De rest waren alleen maar clubs, hetzelfde als bijDuitserWerner Olk die twee jaar Marokko heeft gecoacht in 1990 tot 1992.
In 1993 tot 1994 wasAbdellah Blinda de bondscoach en bracht Marokko ook naar deWK van 1994 in deVerenigde Staten, voor de 3e keer dat Marokko de eindronde van het WK hebben behaald. Blinda begon zijn sportieve carrière alshandballer en werd pas nadien voetballer. Blinda speelde bij verschillende Marokkaanse ploegen, onder meerFUS Rabat. Tijdens de finale van deBeker van Marokko in 1972-73 maakte hij twee van de drie doelpunten van zijn club tegenIttihad Khémisset. Vervolgens trainde hij verscheidene binnenlandse en buitenlandse ploegen, onder meerRaja Casablanca, FUS en de clubBani Yas uitAbu Dhabi. Blinda was sinds 2008 coach van het plaatselijke Marokkaans voetbalelftal. Hij overleed in maart 2010 aan een hartinfarct. Vier jaar later in 1998 was hetHenri Michel die Marokko coachte en Marokko voor de vierde keer naar hetWK van 1998 bracht. Waar Marokko bijna voor de tweede keer in de achtste finale kwam als de Noren zouden verliezen van Brazilië. Maar tot verbazing hadden de Noren in de laatste vijf minuten gescoord en gewonnen, dus ging Marokko niet door. Hij leidde Marokko ook in deAfrika Cup 2000. Bij dit laatste toernooi vielen de prestaties tegen en werd hij ontslagen.
DePortugeesHumberto Coelho was in 2002 bondscoach. Hij miste met Marokko op doelsaldo net de eindronde van hetWK van 2002, hij vertrok vervolgens. Het werk werd overgenomen door voormalig internationalBadou Zaki. Hij behaalde met Marokko de finale inAfrika Cup 2004 en werd 2e, maar ook hij haalde de eindronde van hetWK van 2006 niet en vertrok. De FransmanPhilippe Troussier kwam voor korte tijd en werd opgevolgd doorMohammed Fakhir. Na slechte resultaten werd hij opnieuw vervangen, nu door de Fransman Michel. Die kon echter niet lang aanblijven; na teleurstellende prestaties van het Marokkaanse voetbalteam bij deAfrika Cup 2008 werd hij meteen na het toernooi ontslagen.Fathi Jamal werd interim bondscoach, hij had onder meer met Jong Marokko de halve finales behaald op hetWK onder 20 jaar in 2005 dat inNederland werd gehouden. Hij werd in 2008 opgevolgd doorRoger Lemerre die daarvoor bondscoach vanTunesië was en in de finale van de Afrika Cup 2004 nog van Marokko had gewonnen. Lemerre werd tijdens de kwalificatieperiode van het WK en deAfrika Cup ontslagen wegens slechte resultaten en werd opgevolgd doorHassan Moumen om het team stabiel te houden.
Marokko heeft veel bondscoaches gekend, de laatste jaren vooral voor korte tijd. De resultaten zijn de laatste 10 jaren achteruit gegaan. Dit is op deFIFA-wereldranglijst terug te zien.[5] Begin 2013 staan er op de ranking 16 Afrikaanse landen boven Marokko. In 2010 nam deBelgisch oud-voetballerEric Gerets het roer over. Hij won met Marokko deArab Cup 2012 inSaoedi-Arabië. Verder plaatste hij zich met Marokko voor deAfrika Cup 2012 inGabon enEquatoriaal-Guinea. Marokko, een outsider voor de eindzege, stelde echter teleur en vloog er al in de eerste ronde uit. De kritiek over Gerets groeide en na de verloren kwalificatiewedstrijd voor deAfrika Cup 2013 tegenMozambique werd Gerets direct ontslagen. Zijn opvolger werdRachid Taoussi. Bondscoach Taoussi kwam in 2012 over vanFAR Rabat. Hij kreeg de taak om van Mozambique te winnen om zich te plaatsen voor de Afrika Cup 2013, dit deed hij met een 4-0-overwinning, maar ook hij kwam niet verder dan de eerste ronde.
Na een mislukte periode vanRachid Taoussi namBadou Zaki het roer voor de twee keer over bij Marokko. Hij gooide het elftal helemaal om en wilde meer spelers uit Europa trekken om te spelen voor de nationale ploeg. Zaki is het o.a. ook gelukt omHakim Ziyech aan te trekken bij het Marokkaans voetbalelftal, die momenteel wordt gezien als een van de sterkhouders in het elftal. Na wisselvallige resultaten is de trainer ontslagen.
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.jpg)
.svg)
.svg)
