Marinus Nijsse (1904 –1978) was eenNederlandseonderwijzer. Tevens was hij dichter en schrijver van (deels)christelijke werken.
Deze dichter vanZeeuwse komaf werd met name bekend in de kring vanbevindelijk gereformeerden en was lid van deGereformeerde Gemeenten. Vooral voor bladen alsDaniël,Paulus enDe Saambinder - respectievelijk uitgaven van de Zending Gereformeerde Gemeenten, de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten en het Deputaatschap voor de Saambinder - schreef hij veel gedichten. Daarnaast verschenen de volgende dichtbundels:Eerstelingen (1963);Rijpende vrucht (1965);Gelezen aren (1974);De levensgang (1976);De Alpha en de Omega (1976) enHet goed dat eeuwig is (1982). Het totaal aantal gedichten bedraagt waarschijnlijk zo'n 500.
Nijsse schreef het volgende proza:Langs de Zeeuwsche Schorren (1935);Door woelig water (1936);Rondom Scheldehof (z.j.);Het rode paard in Zeeland (1965) enMensen van het Oude Land (1976). Postuum verscheen in 1991 het boekje Morgenster over zendingspionierswerk in Afrika. Daarnaast schreef hij eenJeugdbijbel (1976) en Bijbelse vertellingen overAbraham enDavid en Goliath.
Marinus Nijsse was een tijdlang vaste medewerker vanDaniël,Paulus en deSaambinder. Verder maakte hij jarenlang deel uit van het bestuur van de Jeugdbond.