| Margaret Calvert | ||||
|---|---|---|---|---|
| Plaats uw zelfgemaakte foto hier | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Margaret Vivienne Calvert | |||
| Bijnaam | Moeder van het hedendaagse informatieontwerp | |||
| Geboren | Zuid-Afrika, 12 mei 1936 | |||
| Geboorteland | .svg) Zuid-Afrika | |||
| Nationaliteit | Britse | |||
| Opleiding | Chelsea College of Art | |||
| Beroep(en) | Grafisch ontwerper en typograaf | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Leermeester | Jock Kinneir | |||
| Leerling(en) | Onder meerAnthony Burril,Jonathan Barnbrook,Daniel Eatock,Henrik Kubel | |||
| Bekende werken | Transport, Railway, Motorway, Calvert | |||
| ||||
Margaret Vivienne Calvert[1]OBERDI (Zuid-Afrika,12 mei1936)[2][3] is een Britsegrafisch ontwerper entypograaf. Ze werd hoofdzakelijk bekend door haar ontwerpen voor het Britse Ministerie van Transport enBritish Rail die ze samen metJock Kinneir maakte. Met Kinneir ontwierp ze onder meer verkeersborden, bewegwijzering, pictogrammen en delettertypesTransport, Motorway enRail Alphabet.[4] Calvert staat bekend als de "moeder van het hedendaagse informatieontwerp".[5]
Calvert werd geboren in Zuid-Afrika in 1936. Haar vader wasmilitair en haar moederverpleegkundige. Toen ze vijf jaar oud was overleed haar vader tijdens een verkeersongeval.[6] Nadat deapartheid in Zuid-Afrika toenam, verhuisde ze met haar moeder en zus in 1950 naar Engeland.[6][7][8] In Londen ging ze naar St Paul's Girls' School. Aldaar werd ze door haar interesse in tekenen aangemoedigd te kiezen voor een kunstopleiding. Nadat ze de middelbare school in 1953 had afgerond, startte met een opleidingillustratie engrafiek aan de Chelsea College of Art.[3][9][10]
In het laatste jaar van haar opleiding leerde ze ontwerper en gastdocentJock Kinneir kennen die op zoek was naar een assistent voor zijn recentelijk opgerichte ontwerpbureau. Aanvankelijk wilde Calvert haar opleiding verder zetten aan deRoyal College of Art, maar na haar afstuderen in 1957 startte ze een samenwerking met Kinneir.[11][9] Ze assisteerde hem bij het ontwerp van een bewegwijzeringssysteem voorLondon Gatwick Airport.[12]
Voor de bewegwijzering op de luchthaven werd na een onderzoek naar de meest effectieve kleurencombinatie gekozen voor de kleuren zwart en geel. In diezelfde periode ontwierp ze lettertypes voor onder meer de Milk Marketing Board enP&O.[8]
In 1957 werd het ontwerpbureau van Kinneir door de Anderson Committee gevraagd bewegwijzering voor de in het Verenigd Koninkrijk nieuw aangelegde snelwegen te ontwerpen. In het Verenigd Koninkrijk was er op dat moment nog geen uniform bewegwijzeringssysteem.[13] Calvert ontwierp samen met Kinneir hiervoor deschreefloze lettertypesTransport enMotorway. Het lettertypeTransport was lichtelijk gebaseerd op het lettertypeAkzidenz Grotesk. Naast de lettertypes ontwierpen Calvert en Kinneir ook de rangschikking van de informatie op de borden en de bijbehorende pictogrammen.[14]
De effectiviteit van de ontwerpen werd getest door het Road Research Laboratory. Er werd gekozen voor een combinatie van hoofdletters en kleine letters, aangezien dit van grote afstand gemakkelijker te lezen is.[4] Het eerste bewegwijzeringsbord werd in 1958 als test geplaatst langs de Preston Bypass, thans deM6, inLancashire, de eerste snelweg vanGroot-Brittannië.[3][15][16][17]
In 1963 werden zij door het Worboys Committee gevraagd om tevensverkeersborden en pictogramborden te ontwerpen.[16] De vormen van de borden waren volgens Europese standaard.[18] Op 1 januari 1965 werd het nieuwe bewegwijzeringssysteemgeratificeerd door de overheid onder de titelThe Traffic Sign Regulations and General Directions 1964.[16] Het systeem werd geïmplementeerd in het Verenigd Koninkrijk en in deBritse overzeese gebieden.[8] Het gehele project duurde tot en met 1967.[16]
Voor de ontwerpen van de pictogrammen en verkeersborden deed ze inspiratie op in haar eigen omgeving. Het meisje op het verkeersbord dat waarschuwt voor overstekende kinderen baseerde ze op zichzelf als kind. De koe op het waarschuwingsbord voor vee was geïnspireerd op een koe genaamd 'Patience' die toebehoorde aan een familielid inWarwickshire.[19]
In 2012 herwerkte ze samen met Henrik Kubel het lettertypeTransport dat de naamNew Transport kreeg. Vanaf 1 juli 2012 wordt het lettertype gebruikt op alle websites van de Britse overheid.[18]
In 1964 werd Calvert partner van Kinneir en werd het ontwerpbureau omgedoopt tot Kinneir Calvert and Associates. In 1965 startten Calvert en Kinneir samen aan het ontwerp van het lettertypeRail Alphabet dat gemaakt werd in opdracht vanBritish Rail.[20] Het lettertype verving hiermee het lettertypeGill Sans dat tot dan toe door British Rail in gebruik was geweest.[16] Het strakke schreefloze lettertype moest een rustige afwisseling vormen naast drukke reclame-uitingen op de perrons.[20]
Het lettertypeRail Alphabet was aanvankelijk ontworpen voor deNational Health Service (namens het ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zekerheid) die tevens op zoek was naar een duidelijk leesbaar lettertype voor gebruik in ziekenhuizen. Het lettertype wordt tevens gebruikt doorDSB in Denemarken. Variaties op het lettertype zijn in gebruik door het BritseMinisterie van Defensie en door British Airports Authority (BAA).[4]
Van 1966 tot en met 2001 was Calvert als parttime docent verbonden aan de Royal College of Art. Van 1987 tot en met 1991 was ze hoofd van de afdeling grafisch ontwerp.[17][21] Naast haar werk als docent bleef ze actief in het grafisch ontwerpvak. In 1980 ontwierp Calvert een lettertype voor een Franse cliënt die het niet wilde gebruiken omdat het "te Engels" was. Het lettertype werd vervolgens gebruikt voor hetTyne and Wear Metrosysteem.[18]
Naast haar ontwerpen voor het Ministerie van Transport en Britsh Rail ontwierp Calvert ook postzegels voor Royal Mail en bewegwijzering voor banken.[22] Voor Royal Mail ontwierp ze onder meer postzegels voor het vijftigjarig jubileum van deConcorde die niet in roulatie kwamen.[23]
In 2001 stopte Calvert met haar werk als docent maar blijft werkzaam vanuit haar studio aan huis inIslington,Noord-Londen.[24] In 2004 ontving Calvert eeneredoctoraat van de University of Arts in Londen. Zeven jaar later werd ze benoemd tot Royal Designer for Industry. In 2016 ontving ze een OBE voor haar diensten aan de typografie en verkeersveiligheid.[25] Datzelfde jaar kreeg ze een eredoctoraat van deRoyal College of Art. In 2020 werd de tentoonstellingMargaret Calvert: Woman at Work in hetDesign Museum in Londen gewijd aan haar werk.[26]
.jpg)
