.jpg)
Eenmagneetstrip op eenbetaalkaart is geschikt voor het opslaan van gegevens. Informatie wordt hierop bewaard door wijzigingen aan te brengen in het magnetisch veld van kleine,ijzergebaseerde magnetische deeltjes. Deze informatie kan worden ingelezen door de strip langs eenmagneetkop te bewegen. Magneetstrips worden vaak gebruikt increditcards,identiteitskaarten envervoersbewijzen. Ze worden behalve op betaalkaarten ook toegepast op voorwerpen als toegangsbewijzen (hotelkamers, zwembaden, sauna's, bioscopen, stadions, concerten, festivals et cetera) tot en met vliegtickets en -boardingpassen; deze zijn doorgaans vervaardigd van papier of dun karton en bedoeld voor eenmalig of kortdurend gebruik. De – veelal stevigere en duurzamere – plastic (betaal)kaarten kunnen ook eenRFID-tag, eentransponder en/of eenmicrochip bevatten waarmeeauthenticatie, of elektronische – al dan nietcontactloze – betaling mogelijk is.
Een aantal van deISO-normen,ISO 7810,ISO 7811,ISO 7812,ISO 7813,ISO 8583 enISO 4909, definieert de fysieke eigenschappen van de kaart, waaronder de fysieke grootte, het materiaal van de kaart, flexibiliteit, locatie van de magneetstrip, magnetische eigenschappen en data-formaten. Zij bieden ook de normen voorbetaalkaarten. De normen bepalen ook de bereiken waartussen het kaartnummer perorganisatie – die binnen dezelfde, gedeelde nummerruimte opereren – mag liggen om overlap te voorkomen. In de kaartnummering kan een (eenvoudig) controlealgoritme ofchecksum verwerkt zijn, zodat niet alle mogelijke cijfercombinaties ook per se valide kaartnummers zijn.