Plaats inIsraël | |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Situering | |||
| District (mechoz) | Centrum (Israël) | ||
| Coördinaten | 31° 57′ NB, 34° 54′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 12.226 km² | ||
| Inwoners (2016) | 73.608[1] | ||
| Burgemeester | Jair Revivo | ||
| Overig | |||
| Website | www.lod.muni.il | ||
| Foto's | |||
 | |||
| |||
Lod (Hebreeuws:לוד;Arabisch:الْلُدّ,Al-Ludd,Lydda) is een plaats in het centrale district vanIsraël, ongeveer 22 kilometer ten zuidoosten vanTel Aviv en 3 kilometer ten noorden vanRamla. In 2016 had de stad 73.608 inwoners. De meerderheid van de bevolking is joods (80,3%), een Palestijns-Arabische minderheid is islamitisch (18,6%) en christelijk (1,1%).
In de stad staat de Sint-Joriskerk, de El-Chodrmoskee en eensynagoge. Deze gebedshuizen zijn onderdeel van hetzelfde gebouwencomplex, maar hebben verschillende ingangen.DeLuchthaven Ben-Gurion is in de buurt gebouwd op de plek van het voormalige Britse militaire vliegveld, met verkeersknooppunten van autowegen en spoorwegen.
In deHebreeuwse bijbel (bij de christenen het Oude Testament), in1 Kronieken 8:12 wordt Lod genoemd als stad die door de Israëlitische stam Benjamin was gesticht. Opnieuw bewoond na deBabylonische ballingschap (Ezra 2:33; Neh.11:35). Viel daarna onder de gouverneur van Samaria. In 145 vgj weer geclaimd door de joden (1 Mak.11:34). In hetNieuwe Testament (Christelijk) komt de stad voor in "Handelingen" 9:32.35 en 38. In de loop der eeuwen erna stond de stad ook bekend alsLydda,Lydea enAl-Lydd, maar heeft ook bekendgestaan met de naamDiospolis.Flavius Josephus vermeldt, datJulius Caesar de rechten van deJoden in de stad herstelde.[2]
Na deVal van Jeruzalem in 70 gj was het tijdlang eenrabbijns centrum. In deByzantijnse tijd tijdlang bisschopszetel. Na de komst van deArabieren hoofdstad van hun provincie (jund) Filastin tot Ramla die rol kreeg.
De Palestijnse steden Lydda enRamleh werden in 1947 in het Verdelingsplan van deVerenigde NatiesResolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties voor hetMandaatgebied Palestina bij het Arabische gebied ingedeeld.[3]
Nadat in mei 1948David Ben-Goerion (de eerste premier van Israël) de onafhankelijke staatIsraël had uitgeroepen werd in juli 1948 de 'Operatie Dani' uitgevoerd, om onder meer deze Arabisch-Palestijnse steden te veroveren.[4] De kolonel van het bataljon wasMoshe Dayan. Tijdens de eerste aanval onder leiding vanYigal Allon werd op 11 juli 1948 de stad vanuit de lucht gebombardeerd.[5] Daarna trokken troepen Lydda binnen, waarbij het centrum werd uitgekamd door dePalmach, waarbij eenbloedbad werd aangericht, waarbij volgens Morris zo'n 250 inwoners omkwamen, terwijl er ook wekenlang werd geplunderd.[6] Ilan Pappé noemt een getal van 426 doden en vele gewonden.[7]
Op gebouwen werden granaten en raketten afgevuurd, vluchtenden werden op straat neergeschoten. In deDahmash Moskee werden tientallen ongewapende mensen geëxecuteerd.[8] Veteranen van de Yiftah Brigade getuigden later, dat de troepen met bazooka's salvo's hadden afgeschoten op krijgsgevangenen, die in de moskee gevangen werden gehouden.[9]
De ongeveer 50.000-70.000 mensen tellendePalestijnse bevolking werd op de vlucht gedreven. Daarbij waren ook ongeveer 20.000 vluchtelingen uitJaffa, de stad die daarvóór al was veroverd door het Israëlische leger.[10] De overigen werden gedeporteerd.[11] Op 12 juli tekende Yitzhak Rabin het bevel om de bevolking van zowel Lydda als Ramleh te verdrijven.[12][13]
IDF-documenten bevestigen de verdrijving van de volledige bevolking en het door Yiftah Brigade-troepen uitgevoerde bloedbad in Lydda. Wetenschappers van de Hebreeuwse Universiteit beweerden echter in een rapport, dat er slechts een gedeeltelijke verdrijving had plaatsgevonden, ontkenden het bloedbad en verzwegen de order van Rabin.[9]
Een bekende naam isGeorge Habash, stichter van hetVolksfront voor de bevrijding van Palestina. Hij werkte als arts in het plaatselijke ziekenhuis en verzorgde de vele gewonden.[14]
In de twee weken vanaf 9-10 mei 2021 kwam het in Lod en in verscheidene andere Israëlische steden (zoals Akko/Akka, Ramla/Ramleh, Haifa en Jaffo/Jaffa) met wijken met een aanzienlijk percentage Palestijnse inwoners tot onverwachte ongeregeldheden. Deze gingen de straat op - allereerst in Lod - en koelden hun woede op eigendommen van Joodse inwoners. Dit leidde weer tot een gewelddadige reactie van de kant van Joodse burgerwachtgroepen - opgeroepen via sociale media - die verhaal kwamen halen.
Als directe reden voor deze geweldsuitbraak wordt genoemd woede over de inval van Israëlische politie-eenheden in de Al Aqsa-moskee in Jeruzalem en de dreigende huisuitzetting van Palestijnse families in de wijk Sheikh Yarrah daar. Maar er is ook onvrede over verwaarlozing door de joodse staat (bv te weinig politietoezicht en toename criminaliteit), over gentrificatie en over wat gezien wordt als de overname van buurten door leden van de religieuze zionistisch-joodse Torah-Kernen-beweging (Garin HaTorani).Deze hebben zich de laatste jaren, vaak komend vanaf de Westelijke Jordaanoever, gevestigd in deze wijken om het Joodse karakter ervan te versterken (en dus het Arabische te verminderen). In Lod waren gebouwen van deze beweging dan ook plekken van demonstraties en doelwitten om Palestijnse frustratie af te reageren. Een Palestijn werd gedood, een joods appartement ging in vlammen op. Tientallen joodse families moesten tijdelijk hun huis verlaten.[15]
Op zondag 31 oktober 2021 viel een Israëlische legereenheid de Palestijns-Arabische wijk al-Mahatta binnen en bulldozerde het huis van Ibrahim Touri, Israëlisch burger. Hij had het huis gebouwd zonder vergunning. Het is zeer moeilijk voor Palestijnen om een bouwvergunning te krijgen[16]
