Eenluxegoed ofsecundair goed is eengoed dat niet direct in de eerste levensbehoefte van deconsument voorzien, maar waaraan de consument wel een zekernut onttrekt. Luxegoederen zijn een economisch goed waarnaar bij een stijging van het inkomen een meer dan evenredige stijging ontstaat. Kenmerk van luxegoederen is de aanwezigheid van een drempelinkomen.
Luxegoederen kunnen worden geplaatst tegenoverprimaire of noodzakelijke goederen. Dit zijn goederen die ook gevraagd worden als er geen inkomen is. Bij een stijging van het inkomen zal er bij noodzakelijke goederen dan ook een minder dan evenredige stijging van de vraag naar dat goed ontstaan. Deinkomenselasticiteit van noodzakelijke goederen is, net als die van luxegoederen positief, maar de waarde zal liggen tussen 0 en 1.
Het tegengestelde, een goed waarnaar bij een stijging van het inkomen minder vraag is, is eeninferieur goed. Als het inkomen maar voldoende toeneemt, zal bijna elk goed uiteindelijk worden vervangen door een in de ogen van de consument meer gewenst goed. Op dat moment wordt het vervangen goed een inferieur goed, ook als dat goed bij een lager inkomen nog een luxegoed was.
De term luxe in luxegoederen staat los van luxe in desubjectieve betekenis van niet-noodzakelijk belang. Het begrip luxe in de micro-economie geeft slechts de specifieke wijze aan waarop de vraag naar dat goed zich op ontwikkelt bij een verandering van het inkomen van een consument.
Het kenmerken van een primair goed ten opzichte van een secundair goed brengt altijd een zekere mate vanarbitrage met zich mee, want wat voor de ene consument aangemerkt kan worden als primair, is voor een ander persoon misschien juist luxe. HetCentraal Bureau voor de Statistiek inNederland heeft daarom voor haar berekeningen van de Nederlandse kengetallen van demacro-economie een duidelijk onderscheid gemaakt tussen deze twee, om tot bruikbare uitspraken te komen.