Lucretia Maria (Lucie) Veerman-Bekker (Utrecht, 3 december1861 – aldaar, 11 januari1945) was een Nederlandspianiste.
Ze was dochter van Elize Johanna Beunke en cellist en muziekhandelaarPetrus Rudolf Bekker, wonende aan deMinrebroederstraat. Zelf trouwde ze in 1885 met violist en concertmeesterGerard Veerman.
Haar eerste muzieklessen kreeg zij van haar vader, waarna pianistTheodorus Leonardus van der Wurff haar verdere piano-opleiding verzorgde aan deUtrechts Muziekschool van deMaatschappij tot Bevordering der Toonkunst. Ze kreeg er ookharmonieleer vanRichard Hol. Ze was de eerste vrouwelijke pianist die haar diploma aan genoemde muziekschool behaalde, al was dat in 1884 met terugwerkende kracht.[1]. Ze kon er mede daardoor meteen aan het werk als pianolerares. Ondertussen gaf ze concerten in de grote Nederlandse steden. Door haar huwelijk met Veerman werd haar werkgebied kleiner, maar tegelijkertijd intenser vanwege meerkamermuziek. Ze werd vaak gezien met mevrouwEmma Engelmann-Brandes, een Duitse muziekpedagoge die toen in Utrecht woonde. Ze kreeg verdere naamsbekendheid vanwege haar optredens met het Gewandhaus-strijkkwartet vanHenri Petri als ook met het "Schörg-kwartet".[2].
Ze werd benoemd tot hoofddocent piano aan de Utrechts Muziekschool en leidde in die hoedanigheid een reeks musici op, te noemen zijnWouter Paap enNelly Wagenaar.
Ze stierf vrij onverwachts in haar woning aan de Parkstraat. Overigens werd er al in december 1941 per abuis eenIn memoriam over haar geplaatst inHet Volk met later eenrectificatie.[3][4]