Louis Malle (Thumeries,30 oktober1932 –Los Angeles,23 november1995) was eenFransfilmregisseur. Malle was een veelzijdig regisseur, die probeerde zichzelf nooit te herhalen en werkte in een grote verscheidenheid aan genres en stijlen. Hij schuwde hierbijtaboes niet. Hij wordt geregeld geassocieerd met de Fransenouvelle vague, maar behoort hier niet toe.
Na het afstuderen nam hij een tweetalkorte films op. Hij kreeg vrij snel na het afstuderen een aanbod vanoceanograaf en documentairemakerJacques-Yves Cousteau om mee te reizen op zijn schip, deCalypso en hem te assisteren bij het filmen van een onderwaterdocumentaire. Deze natuurdocumentaire werdLe Monde du silence uit1956, de winnaar van eenGouden Palm en deOscar voor Beste Documentaire. Malle regisseerde de film samen met Cousteau en filmde ook enkele onderwaterscènes.
Louis Malle was de regie-assistent vanRobert Bresson tijdens de opnames voor de filmUn condamné à mort s'est échappé uit1956. Een jaar later regisseerde hij voor het eerst solo een lange speelfilm,Ascenseur pour l'échafaud, uitgebracht begin1958. Deze donkere psychologischethriller was een groot succes en won dePrix Louis Delluc. Het betekende tevens de doorbraak van beginnend actriceJeanne Moreau. Eveneens in 1958 kwam Malles tweede film uit,Les Amants, opnieuw met Moreau in de hoofdrol. Deze film was destijds zeer controversieel om zijn expliciete seksualiteit, maar ook zeer populair. Op hetfilmfestival van Venetië won de film een speciale juryprijs.
Les Amants vormde in deVerenigde Staten de basis voor een bekenderechtszaak, waarbij een bioscoopeigenaar uitOhio dieLes Amants had vertoond werd gearresteerd en veroordeeld voor het bezitten van een obscene film. Hij ging herhaaldelijk inhoger beroep en de zaak kwam uiteindelijk in1964 voor hetHooggerechtshof. De rechter besliste in het voordeel van de bioscoopeigenaar met de beroemde uitspraak over wat volgens hempornografie is: "I know it when I see it, and the motion picture involved in this case is not that."[1]
In1960 maakte hij de luchthartige anarchistische komedieZazie dans le métro, over een meisje dat wegloopt van huis en twee jaar laterVie privée, een film over de opkomst van een filmster, gespeeld doorBrigitte Bardot.Le Feu follet uit1963, over de laatste dagen van eenalcoholist metzelfmoordneigingen, wordt door critici gezien als een van zijn beste films. Ook deze film won de speciale juryprijs in Venetië. In1965 werkte hij weer samen met Bardot en Moreau voor de nonsense-filmViva Maria! en in1967 volgde het historische misdaaddramaLe Voleur.
Aan het einde van de jaren zestig maakte hij een zes maanden durende reis doorIndia. Deze reis legde hij vast in eendocumentaire,Calcutta en een zevendeligeminiserie,L'Inde fantôme, die in verscheidene landen op tv werd uitgezonden en later ook in de bioscopen verscheen.
Zijn volgende films zouden in Frankrijk voor polemiek zorgen.Le Souffle au cœur (1971) gaat over een romantische incestueuze relatie tussen een begaafde jongen en zijn aantrekkelijke moeder. InLacombe Lucien (1974) toont hij hoe een naïeve jongen tijdens deTweede Wereldoorlog in decollaboratie geraakt als gevolg van de omstandigheden. In geen van beide films wordt een moreel oordeel uitgesproken. Vooral de polemiek rond de laatste film - Malle werd verweten de collaboratie goed te praten - zorgde ervoor dat de regisseur Frankrijk verliet en in de Verenigde Staten ging werken.
In1978 kwam zijn eerste Amerikaanse film uit,Pretty Baby, over een twaalfjarig meisje dat opgroeit in eenbordeel en eenprostituee wordt. Het hoertje wordt gespeeld door een jongeBrooke Shields, die met de film doorbrak. De film was bij zijn verschijnen zeer controversieel en is nog altijd verboden inCanada.
In1980 maakte hij de filmAtlantic City, met hoofdrollen voorBurt Lancaster enSusan Sarandon, die ook inPretty Baby te zien was als de prostituerende moeder van Brooke Shields. De film werd door critici bejubeld en kreeg verscheidene prijzen, waaronder deBAFTA voor beste regie. Zijn volgende film wasMy Dinner with Andre uit1981, een film die enkel bestaat uit een lange conversatie tijdens het eten tussenavant-garde theaterregisseurAndre Gregory en acteur en toneelschrijverWallace Shawn.
In1987 keerde hij terug naar Frankrijk en maakte erAu revoir les enfants, een semi-autobiografische film, waarin hij het grootste trauma van zijn jeugd vertelt, over een Franse katholiekekostschool waar een groepJoodse kinderen ondergedoken was tijdens de Duitse bezetting van Frankrijk in deTweede Wereldoorlog, tot ze verraden werden. De film kreeg veel prijzen, waaronder eenBAFTA voor beste regie, drieCésars, voor beste film, beste regie en beste scenario en eenGouden Leeuw in Venetië. De titel van de film werd doorQuentin Tarantino verbasterd en als titel gebruikt voor zijn filmReservoir Dogs.
Het erotischeDamage uit1992 werd gemengd ontvangen bij critici. In1994 kwam zijn laatste film uit,Vanya on 42nd Street, over een theatergroep rond Andre Gregory dieOom Wanja vanTsjechov voorbereidden.
Louis Malle was tweemaal getrouwd, van1965 tot1967 met Anne-Marie Deschodt en vanaf1980 met de Amerikaanse actriceCandice Bergen. Samen hebben ze een dochter, Chloe Malle, geboren in 1985. Hij had ook een zoon, Manuel Cuotemoc (geboren in 1971), met de Duitse actriceGila von Weitershausen en een dochter, Justine, met de Canadese actriceAlexandra Stewart.