| Lithobates palustris IUCN-status:Niet bedreigd[1] (2020) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Lithobates palustris (Le Conte, 1825) | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Lithobates palustris op Wikispecies | |||||||||||||
| |||||||||||||
Lithobates palustris is eenkikker uit de familieechte kikkers (Ranidae).[2]
De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven doorJohn Lawrence LeConte in 1825. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naamRana palustris gebruikt. De soort behoorde lange tijd tot het geslachtRana. De wetenschappelijke soortnaampalustris betekent 'moeras'.
Lithobates palustris bereikt een lichaamslengte van 4,4 tot 7,5 centimeter, de mannetjes blijven gemiddeld iets kleiner. Het grootste exemplaar had een lichaamslengte van 8,7 centimeter.[3]
Deze kikker lijkt op zowel deluipaardkikker (Lithobates pipiens) als dezuidelijke luipaardkikker (Lithobates blairi) maar is van de laatste twee soorten te onderscheiden door de bredere dorsolaterale lijsten (klierplooien) op de rug. Het is bekend dat de twee laatste soorten eenhybride kunnen vormen met deze kikker, wat de determinatie er niet makkelijker op maakt.
De kleur is meestal bruingroen op de rug en bruine poten, het luipaardpatroon steekt duidelijk af en hoewel de vlekken meestal iets langwerpiger zijn, zijn er ook exemplaren van eerder genoemde beide soorten luipaardkikkers die ovalere vlekken hebben. DeEngelsen noemen deze soort desnoekkikker (pickerel frog) vanwege deze tekening.
Deze soort heeft heldere, gele tot oranje schrikkleuren aan de binnenzijde van de dijen. Als de kikker wordt aangevallen en snel wegspringt komen de felle kleuren plotseling tevoorschijn en dat wil sommige vijanden zoalsreigers enslangen nog weleens een moment doen aarzelen waardoor de kikker in het water kan ontsnappen.
De voortplanting en eiafzet vindt plaats inapril en na 60 tot 80 dagen komen de kleine kikkertjes uit het water, maar pas na twee jaar zijn ze geslachtsrijp.Lithobates palustris is veel giftiger dan andere soorten.[4] Hoewel een mens enkel huidirritatie te vrezen heeft, zijn er veleslangen- envogelsoorten die overlijden na consumptie waardoor deze kikker veel minder vijanden heeft.
Lithobates palustris komt voor in delen vanNoord-Amerika en leeft in deVerenigde Staten en inCanada. De habitat bestaat uit zonnige open plekken bij oevers van meren en rivieren met lage vegetatie. Er is een voorkeur voor een vochtige blader- of moslaag waarin geschuild en gejaagd wordt, zoals een bodembedekking vanSphagnum- planten. Het voedsel van de kikker bestaat uitinsecten en andereongewervelden.
