Ian Fraser (Lemmy) Kilmister (Burslem (Staffordshire),24 december1945 –Los Angeles,28 december2015) was eenBrits rockzanger en -bassist. Hij was vooral bekend als oprichter en frontman van de heavymetalbandMotörhead. Door zijn opvallende uiterlijk met wratten op zijn gezicht, in elkaar overlopende snor enbakkebaarden, zijn drankgebruik (van vooralJack Daniel's), gebruik vanspeed, lang haar en rauwe stem was hij eencultheld, ook bekend buiten de rockscene. Hij stond ook bekend om zijn humor.
In zijn jonge jaren was Kilmister onder andereroadie voorJimi Hendrix. Daarvoor en daarna speelde hij zelf in verschillende bands. Na verscheidene kleine bands in de jaren '60 (o.a. The Rockin' Vickers en Sam Gopal), begon Kilmister in 1971 bij de rockbandHawkwind. Na problemen over drugsgebruik (hij gebruikteamfetamine, terwijl de rest van de bandlsd gebruikte) verliet hij Hawkwind in 1975, om vervolgens de band Motörhead op te richten. Na enkele bezettingswisselingen door de jaren heen was Kilmister als enige uit de oorspronkelijke bezetting overgebleven. De line-up, bestaande uit Kilmister, Phil Campbell (gitarist) en Mikkey Dee (drummer), bleef vanaf 1992 ongewijzigd.
Naast zijn activiteiten met Motörhead heeft Kilmister ook samengewerkt met verschillende andere artiesten. Een voorbeeld hiervan is zijn gastoptreden in het muziekprojectProbot vanFoo Fighters-zanger/gitaristDave Grohl en zijn bijdrage aan het albumSlash (2010) vanSlash. Ook deed hij mee in enkele reclamespotjes. Sinds 2000 was Kilmister ook actief als zanger/gitarist samen met ex-Stray Cats-drummer Slim Jim Phantom en gitarist Danny B. Harvey onder de naam The Head Cat.
Hij beweerde zelf ooit twee weken aan een stuk wakker te zijn gebleven onder invloed van vloeibaremethamfetamine.[1]
In 2002 bracht Kilmister zijn autobiografie uit getiteldWhite Line Fever. Begin 2011 kwam een film over zijn levensstijl uit met de titelLemmy: 49% motherf**ker, 51% son of a bitch.
In februari en maart 2011 publiceerde de Nederlandse schrijverAnton Dautzenberg drie fictieve interviews met Kilmister waarin Kilmister werd neergezet als een financieel specialist, wat eenhoax betrof die vervolgens een eigen leven ging leiden.
In het voorjaar van 2013 kreeg Kilmister gezondheidsproblemen door zijndrankgebruik en het gebruik van andere middelen. Doordat hij rust moest nemen, zegde Motörhead in 2013 al diverse optredens af. Kilmister had sinds medio 2013 eendefibrillator in zijn lichaam.[2]
Optweede kerstdag 2015, twee dagen na zijn zeventigste verjaardag, kreeg Kilmister te horen dat hij aan een agressieve vorm van kanker leed. Twee dagen later overleed hij aanprostaatkanker.[3][4]
2002 ·White Line Fever - Auteurs: Lemmy Kilmister en Janiss Garza, uitgegeven door Simon & Schuster,ISBN 0-684-85868-1
2002 ·Lemmy: In His Own Words - Auteur: Harry Shaw, uitgegeven door Omnibus Press,ISBN 0-7119-9109-X
2004 ·La fièvre de la ligne blanche - Auteurs: Lemmy Kilmister en Janiss Garza, uitgegeven door Camion Blanc,ISBN 2-910196-34-8 (Franse vertaling vanWhite Line Fever)
Documentaire over Lemmy, uitgezonden door het BritseChannel 4.
Muzikale ode
Op het albumHardwired... to Self-Destruct van Metallica staat het nummerMurder One. Dit nummer en de bijbehorende clip vormen een ode aan Kilmister.
Gastoptreden
In 2007 heeft Kilmister het intro ingesproken voor het nummerMy Funeral van de Nederlandse bandHeideroosjes. De producer van het album kende Kilmister en heeft hem gevraagd het intro in te spreken. Omdat Kilmister niet op tijd bij de studio kon zijn, heeft hij dit volledig over de telefoon gedaan.
.svg)
