HetLate Heavy Bombardment (LHB, letterlijk hetlate hevige bombardement) was een periode van ongeveer 4,1 tot 3,8Ga (4,1 tot 3,8 miljard jaar geleden)[1] waarin het binnenste gedeelte van hetzonnestelsel (deAarde en deMaan en de planetenVenus,Mercurius enMars) blootstond aan een veel groter dan gemiddeld aantal inslagen vanmeteorieten.
Het bestaan van de periode werd ontdekt bij het bestuderen van de ouderdom vankraters op de Maan en stenen die met deApollo-vluchten meegebracht waren van de Maan. Het bleek dat veel Maankraters in deze periode waren gevormd. Sommige kraters uit het Late Heavy Bombardment zijn zo groot als Aardsecontinenten. Het Late Heavy Bombardement kwam na een juist relatief rustige periode van een aantal honderd miljoen jaar. Ter vergelijking: de vorming van het zonnestelsel vond volgens de meest aanvaarde schatting rond 4,6Ga plaats.
Het is niet duidelijk wat het grotere aantal inslagen veroorzaakte. Een mogelijkheid is dat debaan vanJupiter kleiner werd. Hetzwaartekrachtsveld van deze planeet zou daardoor de banen van veelplanetoïden veranderen, waardoor ze op ramkoers kwamen te liggen met een van debinnenplaneten. Een andere optie is een enorme botsing in het zonnestelsel, die voor veel los "rondvliegend puin" zorgde. Computermodellen laten zien datresonanties enperturbaties, veroorzaakt doordat de vier grotebuitenplaneten in hun tegenwoordige banen kwamen te liggen, grote hoeveelheden materiaal in het binnenste gedeelte van het zonnestelsel hebben kunnen verplaatsen.
Op Aarde is geen bewijs voor het Late Heavy Bombardment te vinden, omdat de oudste Aardse gesteenten maar 3,8Ga oud zijn. Er kan wel berekend worden wat het gevolg op Aarde moet zijn geweest:
Een serieuze inslag vond gemiddeld elke 100 jaar plaats.
