Eenknotwilg is eenwilg die enkele jaren na te zijn geplant, op circa 1,5-2 m hoogte wordt afgezaagd. Daarna wordt de boom iedere drie tot zes jaargeknot door de nieuw uitgelopen takken weg te nemen. De verdikking aan de basis van de uitlopers vormt de knot waaraan de knotwilg zijn naam dankt.
De knotwilg wordt traditioneel op grote schaal in laaggelegen gebieden aangeplant langs wegen en sloten. Ze leverdengeriefhout en verstevigden met hun wortels bermen en oevers. Om de in het landschap door de mens gevormde karakteristieke rijen met knotwilgen te behouden alslandschapselement dienen deze met regelmaat te worden geknot, wat vaak gebeurt door vrijwilligers. Een knotwilg kan bij geregeld onderhoud zo'n honderd jaar oud worden.[1]
Aanplantingen waar de wilg op maximaal 50 cm hoogte geknot is wordengrienden genoemd. De kweek vanwilgentenen werd in vaak buitendijks aan de grote rivieren gelegen grienden op grote schaal bedreven. De takken die daar aan knotwilgen groeiden zijnwaterloten van dekatwilg. Ze werden gebruikt voorvlechtwerk enrijshout. De vraag daarnaar is door verminderd gebruik sterk afgenomen.
In dehumusrijke knot van oudere bomen kunnen ookplanten groeien en broeden somseenden. Snelgroeiende planten alsgewone vlier oflijsterbes kunnen zo een knotwilg laten splijten.
Overigens werden niet alleen wilgen als knotboom ingezet, men benutte onder meerzwarte els,es,populier enzomereik als knotboom.
