Dankzij een politiek stabiel klimaat heeft het land een goede infrastructuur opgebouwd. Ook kent het land goedelandbouw enolie-industrie. Er is een tendens naardemocratisering, maar tot dusver is de feitelijke macht in het land in handen van een kleine minderheid. De huidigepresident isPaul Biya en depremier isJoseph Dion Ngute.
Waarschijnlijk zijnpygmeeën (onder andereBaka) de nazaten van de oudste bevolkingsgroep van het land.Bantoevolkeren zijn het gebied later binnengetrokken vanuit het noorden waarbij de pygmeeën steeds verder werden teruggedrongen in ontoegankelijk gebied (oerwoud) in het zuiden. Op hun beurt moesten deBantoevolkeren eind 17e eeuw en begin 18e eeuw in het noorden inschikken voor de komst vanislamitische volkeren (Haussa,Fulbe).
In 1959 werd Cameroun onder de naamRépublique du Cameroun een autonome republiek binnen deFranse Gemeenschap. Een jaar later werd het land onafhankelijk met Ahidjo als president.
Op 1 oktober 1961 werden deRépublique du Cameroun en Cameroons samengevoegd tot deFederale Republiek Kameroen.[5]
Kameroen is ingedeeld intien regio's. Elk van deze regio's is dan weer opgedeeld in een aantaldepartementen. Een departement kent als onderverdeling het arrondissement en eventueel het district. Op lokaal niveau bestaan de stedelijke gemeenschappen (communauté urbaine/urban community), arrondissementsgemeenten (commune d'arrondissement), stedelijke gemeenten (commune urbaine/urban commune) en de plattelandsgemeenten. (commune rurale/rural commune)
De oppervlakte van Kameroen bedraagt 475.650 km². Dat is iets minder groot danFrankrijk, maar ongeveer elf keer zo groot alsNederland en ongeveer vijftien maal zo groot alsBelgië.
Een van dekratermeren in Kameroen is hetNyosmeer waar op 21 augustus 1986 door eenlimnische uitbarsting alle dieren en circa 1700 mensen door kooldioxide om het leven kwamen.
Op politiek vlak kent Kameroen een stabiel, maar tevens verstikkend klimaat. Een aantalmensenrechtenorganisaties is er actief en ook de kerkelijke instanties proberen de wantoestanden aan te klagen en te verlichten. Tegelijk willen ze de mensen bewuster en weerbaarder maken. De pers is vrijer dan vroeger, maar moet nog steeds op haar tellen passen. Journalisten hebben hardhandig het belang van zelfcensuur leren kennen.
Parlementsverkiezingen vinden in Kameroen om de zes jaar plaats (voor het laatst in februari 2020), presidentsverkiezingen elke zeven jaar (voor het laatst in oktober 2018). De huidige president isPaul Biya, die sinds 1982 aan de macht is. Hij won sinds zijn aantreden alle presidentsverkiezingen, vaak met een overgrote (volgens de oppositie frauduleuze) meerderheid. In 2025 heeft hij zich verkiesbaar gesteld voor zijn achtste termijn als president. Op het einde van deze termijn zal hij dan bijna 100 jaar oud zijn. De premier van Kameroen is sinds januari 2019Joseph Dion Ngute.
Ook al is Kameroen een republiek, met een parlement en regering, de oude machtsstructuren bestaan nog steeds, zoals in zoveel Afrikaanse landen. In het geval van Kameroen betekent dit dat de oude stam-koningen (Fon's genaamd) veel informele macht bezitten, en vaak een minister eerst met hen overlegt alvorens bepaalde beleidsmaatregelen te treffen.
Een van de grote problemen in Kameroen is de aanhoudendecorruptie. Niet alleen op regeringsniveau maar in alle lagen van de samenleving. Kameroen stond in 2017 op de 153ste (in 2009: 146) plaats in de lijst van 180 landen volgens de jaarlijkse Corruption Perceptions Index vanTransparency International.[6] Nederland stond datzelfde jaar op de 8e plaats en België en de Verenigde Staten deelden de 16e plaats.
Er wonen 28.647.293(2023) mensen in Kameroen, inwoners van Kameroen worden Kameroeners genoemd. Daarvan is bijna 8 miljoen onder de 18 jaar en bijna 2,5 miljoen onder de 5 jaar. Debevolkingsdichtheid komt daarmee uit op 51 inwoners per km².[7] In 2010 was delevensverwachting bij geboorte 55 jaar, een stijging van drie jaar in vergelijking tot 1990.[7] In 2017 was hetsterftecijfer 9,6 per 1000 inwoners en hetgeboortecijfer 35,4 per 1000 inwoners.[8] In 2010 was hetvruchtbaarheidscijfer 5,1, een forse daling in vergelijking tot 1990 toen het cijfers nog op 6,4 stond.[7]
In 2018 leeft minder dan de helft van de bevolking op het platteland en ongeveer 55% in de steden.[8]
Er worden 79% van de kinderen geregistreerd bij de geboorte (2000). Op het platteland gaat het om 58%, in de stedelijke gebieden om 86%.[9] Ongeveer de helft van de kinderen (tussen 5 en 14 jaar) doet aankinderarbeid.[10] Voor de kinderen tot 11 jaar, betekent dit dat ze 28 uur per week moeten werken. Voor de leeftijdscategorie 12-14 jaar bedraagt de werkweek 42 uur.
De regio's Nord-Ouest en Sud-Ouest zijn overwegend Engelstalig
Hoewel in Kameroen overwegend Frans wordt gesproken, is een belangrijke minderheid van ongeveer 20% Engelstalig, voornamelijk in het westen van het land, de regio'sNord-Ouest enSud-Ouest.Wrijvingen tussen de Engelstalige gemeenschap, die zich achtergesteld voelt, en de centrale regering, hebben al vaker geleid tot onlusten en zelfs een afscheidingsbeweging die van de Engelse regio eenonafhankelijkAmbazonië wil maken.[11][12]
Kameroen heeft een groot aantal godsdiensten. De voornaamste zijn hetkatholicisme (circa 30%), hetprotestantisme (23%), deislam (22%) enanimistische godsdiensten (25%).[13] De christenen wonen voornamelijk in het zuiden en het westen van het land. In het noorden van Kameroen overheerst de islam.
Kameroen zet zich niet actief in voor handhaving en bescherming van de mensenrechten. Hoewel de mensenrechtensituatie verbeterd is, blijven er schendingen optreden. Er zijn regelmatig protesten hiertegen, vooral tegen het verbod op homoseksualiteit.
Kameroen doet het, in vergelijking met andere Afrikaanse landen, niet slecht op het vlak vanonderwijs. In 2015 konden 81,2% van de jongens en 68,9% van de meisjes van 15 jaar en ouder lezen en schrijven.[8]
In 2017 was hetbruto nationaal product (bnp)US$ 35 miljard (2000: US$ 10 miljard).[7] Per hoofd van de bevolking was dit US$ 1450 en volgens de WereldbankAtlasmethode US$ 1360. (2000: US$ 680).[7]
Kameroen heeft net als andere Afrikaanse landen te maken met een stijgendearmoede. In 2017 leefde 40% van de bevolking onder de nationalearmoedegrens en een kwart van de bevolking had een dagelijks inkomen van minder dan US$ 1,90.[7] Kameroen kreeg in 2017 ongeveer 750 miljoen dollarontwikkelingshulp, wat overeenkomt met 2% van het totale bnp.
Kameroen heeft de buitenlandseschulden fors afgebouwd. In 2000 had het schulden ter waarde van US$ 10,6 miljard, maar in 2010 was dit gedaald naar US$ 3,2 miljard.[7] In 2017 was de schuld weer toegenomen, maar door de groei van de economie is de hogere schuld geen groot financieel probleem.
In 2018 is de bouw gestart van deNachtigal waterkrachtcentrale in de rivierSanaga. De oplevering staat gepland voor 2024. Er komen zevenfrancisturbines met een totale capaciteit van 420megawatt (MW). Eenmaal gereed is het de grootste elektriciteitscentrale van het land. De centrale ligt op zo'n 50 kilometer ten noorden van de hoofdstadYaoundé.
De gezondheidszorg in Kameroen is voor velen onbetaalbaar.Sociale verzekeringen bestaan er niet. Daarom speelt de traditionelegeneeskunde nog steeds een belangrijke rol. In de meeste ziekenhuizen moet de patiënt of diens familie bovendien betalen voor de diensten van een dokter of verpleger.
63% van de bevolking heeft toegang totdrinkwater. In de steden loopt dit op tot 84%, maar op het platteland is dit maar 41%.De overheid organiseert voor alle kinderen gratis inentingen.Inentingen:
82% van de kinderen van 1 jaar is ingeënt tegentuberculose;
Gegevens over de inentingen tegenhepatitis zijn onbekend. Kindersterfte onder de 5 jaar is 136 op 1000.[16]
Hethiv/aidsvirus woekert ook in Kameroen hevig. Een kleine 7% van de 15- tot 49-jarigen is besmet met het hiv/aidsvirus. Over de hele bevolking zijn er al ongeveer 560.000 besmette personen. Ontluisterend is dat maar 46% van de vrouwen weet dat het gebruik van eencondoom preventief werkt tegen het hiv/aidsvirus. Cijfers over mannen zijn niet bekend. 26% van de vrouwen van 15 tot 49 jaar gebruiken geregeldanticonceptie middelen.
Kameroen is evenals enkele West-Afrikaanse landen een land met zowel een christelijke als een islamitische bevolkingsgroep. Daarom worden er naast de christelijke feestdagen ook islamitische feestdagen en de vastenperioderamadan gerespecteerd.
Als datum voor de Nationale feestdag van Kameroen geldt 20 mei. Het land heeft geen eenduidige onafhankelijkheidsdatum. Het trustgebied van de Verenigde Naties dat bekend stond als Frans Kameroen werd op 1 januari 1960 onafhankelijk van Frankrijk. Brits Zuid-Kameroen veranderde de status van een trustschap onder Brits bestuur in een federale staat op 1 oktober 1961. De regering koos 20 mei als nationale feestdag van Kameroen ter herdenking van het nationaalreferendum over de afschaffing van het federale regeringssysteem en de oprichting van de eenheidsstaat onder het bewind van de toenmalige presidentAhmadou Babatoura Ahidjo in 1972.
De Menchum-watervallen in de provincie Nord OuestDe rotsformaties bijRhumsiki in de provincieExtrême Nord
Kameroen wordt ook wel "Petite Afrique" of "Klein Afrika" genoemd. Dit omdat binnen het land bijna alle denkbare Afrikaanse natuursoorten te vinden zijn:tropisch regenwoud in het zuidoosten,bergen in het westen,savanne in het midden en in het noorden deSahel enwoestijngebieden.
