| Kagoe IUCN-status:Bedreigd[1] (2019) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Rhynochetos jubatus Verreaux, J &des Murs, 1860 | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Kagoe op Wikispecies | |||||||||||||
| |||||||||||||
Dekagoe (Rhynochetos jubatus) is eenvogelsoort uit de orde derEurypygiformes. Het is een bedreigde,endemische vogelsoort op het eilandNieuw-Caledonië. Hij kan niet vliegen.
De naam kagoe is ontleend aan talen uitMelanesië.[2] De kagoe werd traditioneel gezien als verwant aan dereigers en roerdompen (Ardeidae) en later als een soort die verwant is aan dekraanvogelachtigen (enrallen). Modern DNA-onderzoek laat zien dat de kagoes eenclade zijn die een zustergroep is van de familieEurypygidae met als enige levende soort dezonneral. De zonneral en kagoes worden dan samen in de ordeEurypygiformes geplaatst. Zustergroepen van deze orde zijn mogelijk denachtzwaluwachtigen (Caprimulgiformes) engierzwaluwachtigen (Apodiformes) of dePhaethontiformes (keerkringvogels) of deMesitornithiformes (steltrallen).[3]
De kagoe wordt 55 centimeter lang en 900 gram zwaar. Het is een grijze vogel met lange poten en een grote kuif, die hij kan opzetten. De kagoe is een grondbewoner; heeft vrij zwakke vleugels en een dik lijf. Hij staat vaak stil op één poot, naar prooi zoekende. De ogen zijn naar voren gericht, waarmee ze insecten kunnen vinden, die tussen het strooisel leven. Als hij een prooi heeft aangetroffen, slaat hij toe. Met zijn snavel kan hij prooidieren uitgraven. Dankzij "huidflapjes" kan hij de neusgaten afsluiten, zodat er geen vuil in komt. Het verenkleed is bij beide geslachten gelijk.[4]
De kagoe komt onregelmatig verspreid voor op het eiland Nieuw-Caledonië. De grootste concentraties in natuurgebieden zoals hetParc des Grandes Fougères. Het leefgebied bestaat uit diverse typen natuurlijk bos met niet te veel dichte ondergroei, meestal vochtig bos in heuvelland tussen zeeniveau en 1400 m boven zeeniveau. De vogel is ook waargenomen in drogere bossen in laagland in het midden van het eiland.De kagoe kan bijna niet vliegen en bouwt zijn nest op de grond van takjes. De kagoe legt één ei. Zijn voedsel bestaat uit insecten en weekdieren.
De kagoe heeft een beperktverspreidingsgebied en daardoor is de kans opuitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2016 doorBirdLife International geschat op 250 tot 1000 individuen en de populatie-aantallen nemen af doorhabitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door tal van processen. Deze slecht vliegende vogels zijn een gemakkelijke prooi voor verwilderde honden. Verwilderde katten en rattenprederen de kuikens. Het huisvarken en het geïntroduceerdeJavaans hert (Rusa timorensis) zorgen voor veranderingen in de bosbodem en de vegetatie waardoor de vogels minder makkelijk aan voedsel kunnen komen. Daarnaast veranderenontbossing en mijnbouwactiviteiten het leefgebied onherstelbaar. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op deRode Lijst van de IUCN.[1]
Er gelden strenge beperkingen voor de handel in deze vogel, want de soort staat in de Bijlage I van hetCITES-verdrag.[1]
