Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Juventus FC

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
ZieJuventus (doorverwijspagina) voor andere betekenissen van Juventus.
Juventus
KampioenssterKampioenssterKampioensster
Juventus FC
NaamJuventus Football Club S.p.A.
BijnaamLa Vecchia Signora
I Bianconeri
Juve
Opgericht1 november1897
alsSport-Club Juventus
PlaatsTurijn
StadionAllianz Stadium
Capaciteit41.507
VoorzitterVlag van Italië Gianluca Ferrero
EigenaarVlag van ItaliëExor N.V.
TrainerVlag van ItaliëThiago Motta
(Hoofd)sponsorJeep
KledingmerkAdidas
CompetitieSerie A
Websitejuventus.com
Thuis
Uit
Alternatief
Geldig voor 2024/25
Portaal Portaalicoon  Voetbal

Juventus Football Club is een van de oudstevoetbalclubs vanItalië. De club speelt haar thuiswedstrijden in hetAllianz Stadium inTurijn. Juventus slaagde er als een van de weinige Europese topclubs in om samen metManchester United,Ajax,Chelsea enBayern München, alle drie deUEFA-hoofdcompetities (Europacup I / UEFA Champions League,Europacup II enUEFA Cup / UEFA Europa League) te winnen.Juventus isLatijn voorjeugd.

Geschiedenis

[bewerken |brontekst bewerken]
Juventus FC in 1898
Juventus FC in 1905

Juventus Football Club is een van de oudste en belangrijkstevoetbalclubs vanItalië.I bianconeri (de wit-zwarten) komen uit in deSerie A.De club speelt vanaf het seizoen 2011/12 in een nieuw stadion, het Juventus Stadium, dat volledig door Juventus zelf is gefinancierd en dat eigendom van de club is, iets unieks in Italië.Juventus werd op 1 november 1897 opgericht als Sport Club Juventus door studenten van hetMassimo d'Azeglio Lyceum in Turijn, maar werd in 1899 Football Club Juventus genoemd.Juventus is Latijn voor 'jonge volwassenheid'. De ploeg meldde zich bij hetItaliaanse voetbalkampioenschap in 1900 in een outfit bestaande uit een roze shirt met zwarte das en een zwarte broek. De wit-zwartgestreepte shirts kwamen pas in 1903, toen per ongeluk een bestelling uit Engeland arriveerde met de shirts vanNotts County.Het eerste kampioenschap werd binnengehaald in1905, toen de ploeg een jaar in hetVelodromo Umberto I speelde. Het reguliere speelveld van de eerste jaren lag in het park Piazza d´Armi, in 1908 verhuisde men naar een terrein aan de Corso Sebastopoli, in 1922 ging men naar de Corso Marsiglia.

In 1906 kwam het tot een breuk binnen de club na irritaties over het grote aantal buitenlanders. De Zwitserse voorzitter Alfredo Dick richtte daarop samen met enkele van de vooraanstaande buitenlandse spelersFBC Torino op. Daarmee was deDerby Delle Mole (Juventus versus Torino) geboren. Juventus was tot het begin van deEerste Wereldoorlog bezig met het heropbouwen van een ploeg.

Heerschappij

[bewerken |brontekst bewerken]

FIAT-eigenaarEdoardo Agnelli kwam aan het roer van de club in 1923, het begin van een lange verbintenis. In het seizoen1925/26 behaalde de ploeg het tweede landskampioenschap door in de finaleAlba Roma in twee wedstrijden met een totaalscore van 12-1 te verslaan. De doelpunten van icoonAntonio Vojak waren dat seizoen van levensbelang. Nadat in 1929 een landelijke Italiaanse competitie in het leven was geroepen, was Juventus direct alleenheerser in deze Serie A. Van 1931 tot 1935 pakte Juventus onder leiding van trainerCarcano vijf achtereenvolgende titels. Spelers als keeperGianpiero Combi,Luigi Bertolini,Giovanni Ferrari en de ArgentijnenRaimundo Orsi enLuis Monti lagen aan de basis van dit succes. Ondertussen verhuisde de club in 1933 terug naar StadioMussolini (laterStadio Comunale), weer aan de Corso Sebastopoli. In het tweede deel van dat decennium was Juventus, inmiddels ook bekend alsLa Vecchia Signora (De Oude Dame), minder succesvol.

Na deTweede Wereldoorlog werdGiovanni Agnelli aangesteld als voorzitter, in 1955 opgevolgd door zijn zoonUmberto. Juventus voegde twee nieuweScudetto's aan het palmares toe in1949/50 en1951/52, de laatste onder de Engelse trainerJesse Carver. Tijdens het seizoen1957/58 werden met de WelshmanJohn Charles en de Italiaanse ArgentijnOmar Sívori twee van 's werelds beste aanvallers aan de selectie toegevoegd. Ze speelden er samen met boegbeeldGiampiero Boniperti. Het leidde onmiddellijk tot de tiende landstitel, waarvoor aan Juventus deGouden Ster voor Sportverdienste uitgereikt werd.Sívori was in 1959 de eerste speler van Juventus die de trofee voor deEuropees voetballer van het jaar won. In 1960 volgde de eerste 'dubbel' voor Juventus, door na het kampioenschap in de finale van deCoppa ItaliaFiorentina te verslaan. Het jaar erna beëindigde Boniperti zijn loopbaan. Hij nam afscheid met de titel van topschutter aller tijden in het shirt van Juventus, met 182 doelpunten in 444 officiële wedstrijden. Later zou hij nog coach en twintig jaar voorzitter zijn.

Pas in het seizoen1966/67 won Juventus weer eens de Italiaanse competitie, maar in de jaren 70 versterkte Juventus zijn heerschappij in het Italiaanse voetbal. Onder ex-spelerČestmír Vycpálek won Juventus in1971/72 en in1972/73 de Serie A opnieuw. In dat laatste seizoen werd gewonnen met spelers alsRoberto Bettega,Franco Causio enGiovanni Trapattoni, de man die uiteindelijk zou bijdragen tot het succes in dejaren tachtig.

Het Trapattoni-tijdperk

[bewerken |brontekst bewerken]

Vanaf 1976 regen onder het tienjarige bewind van coach Trapattoni de successen zich aaneen. De bekendste spelers van het team warenZoff, Bettega, Causio,Scirea,Tardelli enGentile, de zes die ook de kern vormden van het Italiaanse nationale elftal dat in1982 wereldkampioen werd. Successen waren onder meer zes titels, eenUEFA Cup in 1977 en eenEuropacup II in 1984. Dit betekende direct dat Juventus twintig keer de Scudetto gewonnen had, en er werd een tweedegouden ster toegevoegd aan het shirt. Juventus is tot op heden[(sinds) wanneer?] nog altijd de enige Italiaanse club die dat voor elkaar gekregen heeft. Rond deze periode is de Oude Dame een grootmacht in het voetbal. SterspelerPaolo Rossi werdEuropees voetballer van het jaar in 1982 en was met veel andere Juventusspelers belangrijk bij de Italiaanse overwinning op hetWK 1982. De FransmanMichel Platini, later voorzitter van deUEFA, kreeg de prijs voor deEuropees voetballer van het jaar drie keer op een rij, in1983,1984 en1985.

De enige smet voor de club was lange tijd het uitblijven van de grote Europese triomf. Meermalen werd diep in de door Agnelli altijd aangevulde geldbuidel getast om via dure aankopen de fel begeerdeEuropacup I binnen te halen. Pas onder de droeve omstandigheden van de wedstrijd tegenLiverpool in hetHeizelstadion lukte dit in 1985, en dan nog via een onterechte strafschop van Platini. Alhoewel het een hoogtepunt moest worden voor de club, draaide het uit tot een van de meest trieste dagen uit de rijke geschiedenis van Juventus. Tijdens hetHeizeldrama kwamen die dag 39 supporters om het leven, de meesten waren Juventino's. De ramp ontstond omdat Engelsehooligans met geweld mensen in de aanpalende vakken terugdrongen. Het gevolg was dat mensen verpletterd werden en onder de druk van de mensenmassa begaf een muur het. De ideale vluchtweg voor velen, ware het niet dat een groot aantal supporters vertrappeld werden. De match ging ondanks alles toch door, uit vrees dat er nog grotere rellen gingen uitbreken.

Na het seizoen1985/86 won Juventus geen Scudetto meer. Oorzaak was onder andere de aankomst van stervoetballerDiego Maradona bijNapoli. Ook de grootheden uitMilaan,Internazionale enAC Milan, pakten hun titels mee.

In 1990 werd na bijna zestig jaar een nieuw stadion betrokken, het speciaal voor hetWK 1990 gebouwdeStadio Delle Alpi. Vanwege de externe ligging en de weidse bouw was deze stap geen succes. De toeschouwersaantallen, en daarmee de gezelligheid, namen af en mede door de hoge huur zag Juventus zich gedwongen om in de zomer van 2006 terug te gaan naar het Stadio Communale, dat inmiddels voor deOlympische Winterspelen was verbouwd.

Het Lippi-tijdperk

[bewerken |brontekst bewerken]
Marcello Lippi

Aan de start van het seizoen1994/95 kwamMarcello Lippi aan het roer als coach. Zijn eerste was direct succesvol, Juventus pakte na negen jaren zonder Scudetto opnieuw de titel. De sterspelers van dat moment warenCiro Ferrara,Roberto Baggio,Gianluca Vialli en youngsterAlessandro Del Piero, die een mooie en lange carrière bij Juventus tegemoet ging. Ook het volgende jaar was succesvol. In de finale van deChampions League klopte JuventusAjax Amsterdam, zij het pas na het nemen van strafschoppen. De stand na de reguliere speeltijd was 1-1 na doelpunten vanFabrizio Ravanelli enJari Litmanen.

Na het winnen van de Champions League kon Juventus nog enkele sterren zoalsZinédine Zidane,Filippo Inzaghi enEdgar Davids binnenhalen. Juventus won daarna de Serie A in zowel1996/97 als1997/98.In Europa was Juventus sterk bezig, maar werd het twee jaar achter elkaar geklopt in de finale. Eerst doorBorussia Dortmund in 1997 en daarna doorReal Madrid in 1998. Juventus speelde drie finales op een rij in de Champions League, maar won er dus maar een.

In de zomer van 2001 blonk Juventus uit op de transfermarkt door het hoogste bedrag aller tijden te betalen voor een doelman, namelijk voor de Italiaanse internationalGianluigi Buffon, die vanParma overkwam. OokDavid Trezeguet,Pavel Nedvěd enLilian Thuram werden binnengehaald en zij leidden Juventus naar twee opeenvolgende titels in2001/02 en2002/03. Juventus verloor in 2003 echter opnieuw eenChampions League-finale. Dit keer wasAC Milan de sterkere. Juventus kwam niet verder dan een 0-0 en verloor na het nemen van strafschoppen. Lippi werd het jaar daarop aangesteld als bondscoach vanItalië. Lippi zou in 2006 dewereldbeker winnen met het nationale elftal.

Schandaal

[bewerken |brontekst bewerken]

In 2004 werdFabio Capello aangesteld als hoofdcoach. Hij won met Juventus twee titels maar de club moest die inleveren toen eenschandaal, met in de hoofdrol sportief directeurLuciano Moggi, aan het licht kwam. Moggi bleek gedurende een aantal jaren een netwerk van invloedrijke personen te hebben opgebouwd, waardoor hij in staat was vrijwel elke wedstrijd in de Serie A te beïnvloeden. Het bestuur bestaande uit Moggi,Antonio Giraudo en Roberto Bettega, trad onmiddellijk af. Juventus werd teruggezet naar deSerie B. Het was de eerste keer dat Juventus zijn opwachting maakte in de tweede klasse, want het had nooit een sportieve degradatie meegemaakt. De landstitels die het won in 2005 en 2006 werden afgenomen.

Na het schandaal en de terugzetting naar de Serie B volgde een ware uittocht van sterspelers.Lilian Thuram (Barcelona),Emerson (Real Madrid),Patrick Vieira enZlatan Ibrahimović (Internazionale) verlieten de club, net zoals de Italiaanse internationalsGianluca Zambrotta (Barcelona) enFabio Cannavaro (Real Madrid), die een maand eerder de wereldtitel hadden veroverd. Wel bleven enkele sterspelers de club trouw: doelman Gianluigi Buffon, middenvelders Pavel Nedvěd enMauro Camoranesi en aanvallers David Trezeguet en Alessandro Del Piero kozen voor een verblijf in de tweede klasse. Juventus sloeg terug in stijl en won deSerie B met zes punten voorsprong, ondanks negen strafpunten die de club voor aanvang had gekregen.

Vermeend dopinggebruik

[bewerken |brontekst bewerken]

Volgens Giuseppe d’Onofrio en Allessandro Donati, erkende Italiaanse wetenschappers gespecialiseerd in dopinggebruik, hebben spelers van Juventus voor de Champions League-finale in 1996, die werd gewonnen vanAFC Ajax, doping gebruikt. De bronnen van d’Onofrio en Donati zijn documenten die in beslag werden genomen tijdens een inval in Juventus-kantoren in 1998 met analyses van bloedmonsters van spelers. De wetenschappers noemen het aannemelijk dat de voetballers onder andere epo in het bloed hadden. Clubarts Riccardo Agricola en directeur Antonio Giraudo werden aangeklaagd en kregen een voorwaardelijke gevangenisstraf voor het verstrekken van prestatieverhogende middelen (specifiek EPO) aan Juventus-spelers, maar werden later in hoger beroep vrijgesproken.[1][2]

Terugkeer en jaren 2010

[bewerken |brontekst bewerken]

Toen Juventus in het seizoen2007/08 terugkeerde in de Serie A deed het dat met een nieuwe trainer. Ex-Chelsea-trainerClaudio Ranieri volgde de opgestapteDidier Deschamps op.Vincenzo Iaquinta,Tiago,Almiron,Criscito,Andrade,Grygera enSalihamidžić waren de voornaamste transfers in de zomer van 2007. In mei 2009 werd Ranieri ontslagen en opgevolgd doorCiro Ferrara. Onder Ferrara speelde Juventus een slechte eerste seizoenshelft. In januari 2010 werd de coach ontslagen en werdAlberto Zaccheroni aangesteld als interim-trainer. Vanaf hetseizoen 2010/11 wasLuigi Delneri hoofdcoach van Juventus, maar na de povere resultaten werd hij na één seizoen ontslagen. Zijn opvolger isAntonio Conte, ex-Italiaans international en oud-speler van Juventus.

Hetvolgende seizoen liet de club definitief van zich horen in de top. Na de terugkeer uit de Serie B lukte het slechts een paar seizoenen om te imponeren en in 2011 eindigde de club op een matige zevende plaats en miste daardoor Europees voetbal. Het nieuwe stadion werd in gebruik genomen en Juventus sloeg fors toe op de transfermarkt. Vrijwel alle nieuwkomers maakten grote indruk.Alessandro Matri,Simone Pepe,Fabio Quagliarella,Pirlo,Stephan Lichtsteiner,Arturo Vidal,Mirko Vučinić enMartín Cáceres waren de voornaamste aankopen. Tevens werdSimone Padoin herenigd met coach Conte. Juventus eindigde voor aanvang van het seizoen als vierde in de top 5 van clubs die het meeste uitgaven aan transfers.

Juventus speelde haar eerste officiële wedstrijd in het nieuwe stadion op 11 september 2011, tegenParma. Stephan Lichtsteiner scoorde het eerste officiële doelpunt in de wedstrijd die met 4-1 werd gewonnen. Drie dagen daarvoor werd een grootse openingsceremonie georganiseerd met o.a. een wedstrijd tegenNotts County. De eerste seizoenshelft bleef Juventus ongeslagen maar speelde het regelmatig gelijk, vooral tegen zeer matige ploegen. In de tweede seizoenshelft ging het beter en werden minder punten verspeeld. In de lange tweestrijd met Milan werd om de zoveel weken van koppositie gewisseld, maar op de een na laatste speeldag werd de titel behaald, de eerste sinds 2003. Juventus wist ongeslagen te blijven en kreeg slechts 20 doelpunten tegen. Uiteindelijk werd alleen in de finale van de Coppa Italia verloren. Napoli was met 2-0 te sterk. Dit was tevens de laatste wedstrijd van clubicoon Alessandro del Piero. Napoli was, ongeacht het resultaat van de bekerfinale, ook de tegenstander in de Italiaanse Supercup. Deze werd wel een prooi voor Juventus, dat inBeijing met 4-2 wist te winnen.

In hetseizoen 2012-2013 werden al snelMauricio Isla enKwadwo Asamoah van Udinese en het jonge talentPaul Pogba van Manchester United aangetrokken. Tevens werdSebastian Giovinco teruggehaald en werdNicklas Bendtner gehuurd. Na tien competitiewedstrijden had Juventus negen keer gewonnen en één keer gelijkgespeeld en stond de teller van ongeslagen competitiewedstrijden op rij inmiddels op 49. Op de elfde speeldag ontving de club Internazionale, deze maakte een einde aan de reeks en dit bekende tevens de allereerste nederlaag in het nieuwe eigen stadion. De koppositie was de club echter nog altijd niet kwijtgeraakt en de klap werd goed opgevangen door in de daarop volgende weken Nordsjaelland, Pescara en Chelsea met respectievelijk 4-0, 1-6 en 3-0 te verslaan. Hierna volgde een 1-0 nederlaag bij AC Milan middels een discutabele penalty. In deUEFA Champions League ging men door naar de knock-outfase door verrassend groepswinnaar te worden met 3 overwinningen en 3 gelijke spelen. De resterende wedstrijden in de competitie werden gewonnen. Juventus sloot zo 2012 af als koploper met 8 punten voorsprong op de nummer 2 en kon ze op basis van de veertig Serie A-wedstrijden in het kalenderjaar 2012 tevens betiteld worden als de ploeg met de meeste zeges, meeste doelpunten, minste tegendoelpunten en meeste punten. Het laatstgenoemde betekende met 94 punten een verbetering van het clubrecord, neergezet door de selectie van Fabio Capello (93 punten in 2005).

Het kalenderjaar 2013 begon moeizaam, maar na verlies half februari werd alles gewonnen, op twee gelijke spelen en een nederlaag op de laatste speeldag na. Het CL-avontuur eindigde in de kwartfinale. Eerst werd er nog 0-3 en 2-0 vanCeltic gewonnen, in de volgende ronde was Bayern München met twee keer 2-0 te sterk. Juventus verzekerde zich drie wedstrijden voor het einde van de competitie van de tweede titel in twee jaar, nadat het al enkele weken een voorsprong had van 11 punten op Napoli.

Hetseizoen 2013/14 begon in Rome met een klinkende 4-0 overwinning op Lazio in de Supercup, waarin ook nieuwkomerCarlos Tevez wist te scoren. Tevez was samen metFernando Llorente de grootste aankoop. Het bleek een gouden koppel, dat het doelpuntenprobleem van de laatste seizoenen verhielp. De twee scoorden respectievelijk 21 en 18 doelpunten in alle competities. De eerste zeven speeldagen in de competitie werden zonder nederlaag doorlopen; één gelijkspel en zes keer winst, waarbij opviel dat in vijf van de zeven wedstrijden Juventus eerst op achterstand kwam om daarna de punten te pakken. In de achtste wedstrijd, in Florence, werd een 0-2 voorsprong genomen, om daarna in een kort tijdsbestek vier doelpunten tegen te krijgen. Het zou de laatste nederlaag in de competitie betekenen tot de 31e speelronde en tevens slechts 1 van de 2 nederlagen in totaal in de Serie A. Aanvankelijk werd Napoli genoemd als kandidaat voor het kampioenschap, mede door de vele sterke aankopen. Tegen de verwachtingen in won AS Roma haar eerste 10 wedstrijden, waardoor Juventus, ondanks de prima resultaten, genoegen moest nemen met minder. De koppositie werd pas echt zeker na 4 achtereenvolgende gelijke spelen van AS Roma, terwijl Juventus na de nederlaag tegen Fiorentina 12 keer achter elkaar wist te winnen, vaak met veel doelpunten en weinig tegendoelpunten. Na overname van de koppositie stond Juventus deze de rest van het seizoen niet meer af en Roma stond plaats 2 niet meer af. De voorsprong op Roma was op zijn grootst 14 punten en enige tijd 5 punten, waardoor de titelstrijd zeer spannend bleef, ook omdat Roma steeds bleef winnen. In de 36e speelronde werd het kampioenschap dan toch voortijdig beslist, toen Roma met 4-1 verloor bij Catania en Juve hierdoor zonder te spelen met een voorsprong van op dat moment 8 punten de historische derde titel op rij kon bijschrijven. Tevens betekende dit de 30e (of 32e) Scudetto, waardoor de club ook officieel gezien een derde ster kreeg. Juventus won haar laatste drie wedstrijden en Roma verloor de laatste drie, waardoor het seizoen eindigde met een voorsprong van 17 punten op Roma. Milan(8e) en Inter(5e) bleven mijlenver achter. Juve won 33 van de 38 wedstrijden en eindigde op een puntentotaal van 102, een nieuw record in zowel Italië als over de vijf grootste Europese competities. Bovendien werden nog veel meer records neergezet, zeven in totaal, onder meer het winnen van alle 19 thuiswedstrijden, de meeste winstpartijen, de langste winstreeks en het minstens één keer verslaan van alle tegenstanders. De thuisoverwinningen van 3-0 op zowel Napoli als Roma, de 3-1 op Inter en de 0-2 tegen Milan behoorden tot de meest overtuigende wedstrijden.

In Europees verband kende de club een turbulent seizoen. In de Champions League werd alleen in de vijfde speelronde gewonnen, maar een gelijkspel in de laatste wedstrijd tegen Galatasaray was genoeg voor plaatsing voor de achtste finales. In deze memorabele en merkwaardige wedstrijd, die over twee dagen werd gespeeld vanwege extreem weer op de oorspronkelijke speeldag, werd op een dramatische modderpoel echter met 1-0 verloren door een goal vanWesley Sneijder in de 85ste minuut. Juventus had daarmee de kans de Europa League-finale in eigen stadion te spelen. Zonder al te veel moeite werd de halve finale bereikt, waarin eerst met 2-1 werd verloren van Benfica. De uitgoal was cruciaal en velen geloofden in een overtuigende winst van Juventus in de terugwedstrijd. De wedstrijd eindigde echter in 0-0 en de droom kon niet worden waargemaakt.

In hetseizoen 2015/16 behaalde Juventus voor het vijfde jaar op rij de Italiaanse landstitel. De Oude Dame begon moeizaam. Wekenlang brak trainerMassimiliano Allegri het hoofd over de te volgen tactiek na het vertrek van Carlos Tévez, Arturo Vidal en met name spelmaker Andrea Pirlo. Allegri experimenteerde volop. Een viermansdefensie was zijn uitgangspunt. Na tien speelronden stond de club op de tiende plaats. Daarna keerde hij terug naar het aloude 3-5-2-systeem. Dat bleek een gouden greep uiteindelijk, hoewelJuve in de achtste finales van de Champions League werd uitgeschakeld doorFC Bayern München. Op de positie van Pirlo speeldenClaudio Marchisio ofSami Khedira. Juventus behaalde de titel op maandag24 april2016. De club uit Turijn profiteerde van de 1-0 nederlaag van concurrentSSC Napoli bijAS Roma (doelpuntRadja Nainggolan). Daardoor liep de achterstand van Napoli op tot twaalf punten met nog drie speelronden voor de boeg. Met de vijfde opeenvolgende landstitel evenaarde Juventus de prestatie vanInternazionale, dat van 2006 tot en met 2010 ook vijf keer op rij de beste was van de Serie A.

Juventus was ook in hetseizoen 2016/17 ongenaakbaar. De club uit Turijn werd op21 mei2017 voor de 33ste keer in de clubhistorie kampioen van Italië, nadat voor eigen publiek met 3-0 was gewonnen van Crotone door goals vanMario Mandzukic,Paulo Dybala enAlex Sandro.[3] Voor de Oude Dame was het de zesde landstitel op rij, een unicum in de Serie A. Op de vijfde speeldag nam Juventus de koppositie over van Napoli om deze vervolgens niet meer af te staan. Vooral in het eigen Juventus Stadium bleek de ploeg van trainer-coach Allegri van eenzame klasse. Alleen stadgenoot Torino (1-1) wist een puntje mee te nemen, de andere thuisduels werden een voor een gewonnen.

In seizoen 2018/2019 sluit sterspelerCristiano Ronaldo aan bij de selectie. Hij komt over vanReal Madrid voor 100 miljoen euro, grotendeels gefinancierd door sponsorFiat. Met deze transfer hoopt Juventus opnieuw aan te sluiten bij de Europese top. In de Champions League wordt Juventus echter in de kwartfinale uitgeschakeld doorAFC Ajax onder aanvoering van sterkhouderMatthijs de Ligt. In seizoen 2019/2020 probeert Juventus met de aanstelling van trainerSarri en toptalentMatthijs de Ligt te streven naar on-Italiaans aantrekkelijk en aanvallend voetbal, maar dit kwam er enkel maar in vlagen uit. Na de coronapauze plaatste Juventus zich meteen voor de finale van deCoppa Italia, die het verloor na strafschoppen (4-2) vanNapoli. Na 90 minuten stond het 0-0. Meer succes hadden ze in de serie A, die konden ze voor de 9e keer op rij winnen. In de Champions League werden ze verrassend uitgeschakeld in de 16e-finales na een 1-0 verlies in de heenwedstrijd in en tegenLyon. In de terugwedstrijd werd het wel nog 2-1 voor Juve, maar dat volstond niet. Daardoor was er weinig tevredenheid in Turijn, want met Ronaldo was de doelstelling om veel verder te geraken in de Champions League. Daarom koos het bestuur voor verandering en die vonden ze bijPirlo. De voormalige speler en clublegende mocht het zonder enige ervaring (m.u.v. zijn 2 weken als trainer van de U21 bij Juventus) aantreden als hoofdcoach. Maar zijn voetbalfilosofie kwam er nooit uit bij Juventus. Het werd het slechtste jaar in jaren voor Juventus: slechts 4e in de competitie, weer uitgeschakeld in de 16e finales, nu tegen Porto. De Coppa Italia konden ze wel winnen, tegenAtalanta werd het 2:1. Het bestuur gafPirlo veel krediet, maar dat was toch opgebruikt geraakt op het einde van het seizoen. Daarom kwam er voor aanvang van het nieuwe seizoen (2021-2022) een oude gekende terug aan het roer. Allegri werd weer voorgesteld. InTurijn hopen ze dat hij de een nieuw tijdperk kan inluiden met veel jonge beloftevolle spelers, zoals Locatelli, Chiesa, De Ligt, McKennie en Kulusevski.

Super League-saga

[bewerken |brontekst bewerken]

In april 2021 maakten de meeste grootmachten hun plannen bekend voor deSuper League. Naast Real Madrid en Barcelona werd Juventus gezien als een van de bezielers van de nieuwe competitievorm, maar die werd op zeer veel kritiek ontvangen.

Erelijst

[bewerken |brontekst bewerken]
Club museum
CompetitieAantalJaren
Internationaal
Wereldbeker voor clubteams1985,1996
Europacup I / UEFA Champions League1985,1996
European Cup Winners' Cup (Europacup II)1984
UEFA Cup1977,1990,1993
Europese Supercup / UEFA Super Cup1984,1996
UEFA Intertoto Cup1999
Alpencup1963
Nationaal
Serie AKampioenssterKampioenssterKampioensster36x1905, 1926, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1950, 1952, 1958, 1960, 1961, 1967, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1981, 1982, 1984, 1986, 1995, 1997, 1998, 2002, 2003, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020
Coppa Italia15x1938, 1942, 1959, 1960, 1965, 1979, 1983,1990,1995, 2015,2016,2017,2018, 2021,2024
Supercoppa Italiana9x1995, 1997, 2002, 2003, 2012, 2013, 2015, 2018, 2020
Serie B2007

Sponsoren

[bewerken |brontekst bewerken]
PeriodeKledingsponsorShirtsponsor
1979-1989KappaAriston
1989-1992UPIM
1992-1995Danone
1995-1998Sony
1998-1999D+Libertà digitale/Tele+
1999-2000D+Libertà digitale/Tele+/Sony
2000-2001LottoSportal.com/Tele+
2001-2002Fastweb/Tu Mobile
2002-2003Fastweb/Tamoil
2003-2004Nike
2004-2005Sky Sports/Tamoil
2005-2007Tamoil
2007-2010New Holland
2010-2012Betclic/Balocco
2012-2015Jeep
2015-....Adidas

Eerste elftal

[bewerken |brontekst bewerken]

Selectie

[bewerken |brontekst bewerken]
Nr.NaamSindsContractVorige club
Doelmannen
1Vlag van ItaliëMattia Perin20182025Vlag van ItaliëGenoa
23Vlag van ItaliëCarlo Pinsoglio20142025Vlag van ItaliëVicenza
29Vlag van ItaliëMichele Di Gregorio20242025Vlag van ItaliëMonza
Verdedigers
3Vlag van BraziliëBremer20222029Vlag van ItaliëTorino
4Vlag van ItaliëFederico Gatti20222028Vlag van ItaliëFrosinone
6Vlag van BraziliëDanilo20192025Vlag van EngelandManchester City
15Vlag van FrankrijkPierre Kalulu20242025Vlag van ItaliëAC Milan
27Vlag van ItaliëAndrea Cambiaso20222029Vlag van ItaliëGenoa
32Vlag van ColombiaJuan Cabal20242029Vlag van ItaliëHellas Verona
37Vlag van ItaliëNicolò Savona20242029
40Vlag van ZwedenJonas Rouhi20242028
Middenvelders
5Vlag van ItaliëManuel Locatelli20232028Vlag van ItaliëSassuolo
8Vlag van NederlandTeun Koopmeiners20242029Vlag van ItaliëAtalanta
16Vlag van Verenigde StatenWeston McKennie20212025Vlag van DuitslandSchalke
17Vlag van MontenegroVasilije Adžić20242027Vlag van MontenegroBudućnost
18Vlag van BraziliëArthur Melo20202026Vlag van SpanjeBarcelona
19Vlag van FrankrijkKhéphren Thuram20242029Vlag van FrankrijkNice
20Vlag van ServiëFilip Kostić20222026Vlag van DuitslandEintracht Frankfurt
21Vlag van ItaliëNicolò Fagioli20212028
22Vlag van Verenigde StatenTimothy Weah20232028Vlag van FrankrijkLille
26Vlag van BraziliëDouglas Luiz20242029Vlag van EngelandAston Villa
Vlag van FrankrijkPaul Pogba20222026Vlag van EngelandManchester United
Aanvallers
7Vlag van PortugalFrancisco Conceição20242025Vlag van PortugalPorto
9Vlag van ServiëDušan Vlahović20222026Vlag van ItaliëFiorentina
10Vlag van TurkijeKenan Yıldız20232029Vlag van DuitslandBayern München
11Vlag van ArgentiniëNico González20242025Vlag van ItaliëFiorentina
14Vlag van PolenArkadiusz Milik20232026Vlag van FrankrijkOlympique Marseille
51Vlag van BelgiëSamuel Mbangula20242026Vlag van BelgiëRSC Anderlecht

Laatste update: 04 september 2024

Staf

[bewerken |brontekst bewerken]
FunctieNaamSindsContractVorige club
HoofdtrainerVlag van ItaliëThiago Motta20242027Vlag van ItaliëBologna
Assistent-trainerVlag van Frankrijk Alexandre Hugeux20242027Vlag van ItaliëBologna
KeeperstrainersVlag van Benin Alfred Dossou-Yovo20242027Vlag van ItaliëBologna
Vlag van Argentinië Iago Lozano20242027Vlag van ItaliëBologna

Laatste update: 27 augustus 2024

Overzichtslijsten

[bewerken |brontekst bewerken]

Eindklasseringen sinds 1946

[bewerken |brontekst bewerken]
  • 1946 2e
    Serie A
  • 1947 2e
    Serie A
  • 1948 3e
    Serie A
  • 1949 4e
    Serie A
  • 1950 1e
    Serie A
  • 1951 3e
    Serie A
  • 1952 1e
    Serie A
  • 1953 2e
    Serie A
  • 1954 2e
    Serie A
  • 1955 7e
    Serie A
  • 1956 12e
    Serie A
  • 1957 9e
    Serie A
  • 1958 1e
    Serie A
  • 1959 4e
    Serie A
  • 1960 1e
    Serie A
  • 1961 1e
    Serie A
  • 1962 13e
    Serie A
  • 1963 2e
    Serie A
  • 1964 5e
    Serie A
  • 1965 4e
    Serie A
  • 1966 5e
    Serie A
  • 1967 1e
    Serie A
  • 1968 3e
    Serie A
  • 1969 5e
    Serie A
  • 1970 3e
    Serie A
  • 1971 4e
    Serie A
  • 1972 1e
    Serie A
  • 1973 1e
    Serie A
  • 1974 2e
    Serie A
  • 1975 1e
    Serie A
  • 1976 2e
    Serie A
  • 1977 1e
    Serie A
  • 1978 1e
    Serie A
  • 1979 3e
    Serie A
  • 1980 2e
    Serie A
  • 1981 1e
    Serie A
  • 1982 1e
    Serie A
  • 1983 2e
    Serie A
  • 1984 1e
    Serie A
  • 1985 6e
    Serie A
  • 1986 1e
    Serie A
  • 1987 2e
    Serie A
  • 1988 6e
    Serie A
  • 1989 4e
    Serie A
  • 1990 4e
    Serie A
  • 1991 7e
    Serie A
  • 1992 2e
    Serie A
  • 1993 4e
    Serie A
  • 1994 2e
    Serie A
  • 1995 1e
    Serie A
  • 1996 2e
    Serie A
  • 1997 1e
    Serie A
  • 1998 1e
    Serie A
  • 1999 7e
    Serie A
  • 2000 2e
    Serie A
  • 2001 2e
    Serie A
  • 2002 1e
    Serie A
  • 2003 1e
    Serie A
  • 2004 3e
    Serie A
  • 2005 1e
    Serie A
  • 2006 1e
    Serie A
  • 2007 1e
    Serie B
  • 2008 3e
    Serie A
  • 2009 2e
    Serie A
  • 2010 7e
    Serie A
  • 2011 7e
    Serie A
  • 2012 1e
    Serie A
  • 2013 1e
    Serie A
  • 2014 1e
    Serie A
  • 2015 1e
    Serie A
  • 2016 1e
    Serie A
  • 2017 1e
    Serie A
  • 2018 1e
    Serie A
  • 2019 1e
    Serie A
  • 2020 1e
    Serie A
  • 2021 4e
    Serie A
  • 2022 4e
    Serie A
  • 2023 7e
    Serie A
  • 2024 3e
    Serie A

Seizoensresultaten sinds 2000/01

[bewerken |brontekst bewerken]
SeizoenCompetitieNiveauEindstandCoppa ItaliaOpmerking
2000/01Serie AI28e finale
2001/02Finale<Parma: 0-1; Ligatopscorerex aequoVlag van FrankrijkDavid Trezeguet: 24
2002/03kwartfinale Supercoppa >AC Parma 2-1
2003/043Finale<SS Lazio: 0-2/2-2; Supercoppa >AC Milan 1-1 (5-3 ns)
2004/058e finale
2005/061kwartfinalefinalist Supercoppa <Internazionale 0-1 nv; Verplichte degradatie i.v.m.Italiaans voetbalschandaal uit 2006
2006/07Serie BII13e ronde
2007/08Serie AI3kwartfinaleLigatopscorerAlessandro Del Piero: 21
2008/092halve finale
2009/107kwartfinale
2010/117kwartfinale
2011/12Finale<SSC Napoli: 0-2
2012/13halve finale Supercoppa >SSC Napoli 4-2 nv
2013/14kwartfinale Supercoppa >SS Lazio 4-0
2014/15<SS Lazio: 2-1 nv; Finalist Supercoppa >SSC Napoli 2-2 (5-6 ns)
2015/16<AC Milan 1-0 nv; Supercoppa >SS Lazio 2-0
2016/17<SS Lazio: 2-0; Finalist Supercoppa >AC Milan 1-1 (3-4 ns)
2017/18<AC Milan: 4-0; Finalist Supercoppa >SS Lazio 2-3
2018/19kwartfinale Supercoppa > AC Milan 1-0
2019/20Finale<SSC Napoli: 0-0 (2-4 n.s.); Finalist Supercoppa >SS Lazio 1-3
2020/214<Atalanta Bergamo: 2-1; Supercoppa >SSC Napoli: 2-0; LigatopscorerVlag van PortugalCristiano Ronaldo: 29
2021/224Finale<Internazionale: 2-4 n.v.; Supercoppa >Internazionale: 1-2
2022/237halve finale10 punten in mindering en geschorst voor Europees voetbal 2023/24 i.v.m. overtreden financiële regels
2023/243<Atalanta Bergamo: 1-0;
2024/25.

Juventus in Europa

[bewerken |brontekst bewerken]
ZieEuropese wedstrijden van Juventus FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Juventus speelt sinds 1929 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De edities die Juventus heeft gewonnen zijnvetgedrukt.

1995/96, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 2000/01, 2001/02, 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2008/09, 2009/10, 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18, 2018/19, 2019/20, 2020/21, 2021/22, 2022/23, 2024/25
1958/59, 1960/61, 1961/62, 1967/68, 1972/73, 1973/74, 1975/76, 1977/78, 1978/79, 1981/82, 1982/83,1984/85, 1985/86, 1986/87
2009/10, 2010/11, 2013/14, 2022/23
1971/72, 1974/75,1976/77, 1980/81, 1987/88, 1988/89,1989/90,1992/93, 1993/94, 1994/95, 1999/00
1965/66, 1979/80,1983/84, 1990/91
1984, 1996
1999
1963/64, 1964/65, 1966/67, 1968/69, 1969/70, 1970/71
1929, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1938, 1962

Bijzonderheden Europese competities:

BijzonderheidDatumTegenstanderUitslagPlaatsNaamAantal
Grootste overwinning14-09-1983Vlag van PolenLechia Gdańsk7-0Turijn
17-09-1986Vlag van IJslandValur Reykjavík7-0Turijn
10-12-2003Vlag van GriekenlandOlympiakos Piraeus7-0Turijn
Grootste nederlaag01-10-1958Vlag van OostenrijkWiener Sport-Club0-7Wenen
Speler met meeste wedstrijden16-12-2010Vlag van ItaliëAlessandro Del Piero129
Speler met meeste doelpunten16-09-2010Vlag van ItaliëAlessandro Del Piero53

UEFA Club Ranking: 23 (26-08-2024)

Records & Statistieken

[bewerken |brontekst bewerken]
Top-5 meest gespeelde wedstrijden
Nr.LandNaamPositiePeriodeAantal
1.Vlag van Italië ItaliëAlessandro del PieroAanvaller1993-2012705
2.Vlag van Italië ItaliëGianluigi BuffonDoelman2001-2018 / 2019-2021685
3.Vlag van Italië ItaliëGiorgio ChielliniVerdediger2005-2022561
4.Vlag van Italië ItaliëGaetano ScireaVerdediger1974-1988550
5.Vlag van Italië ItaliëGiuseppe FurinoMiddenvelder1969-1984528
Top-5 Doelpuntenmakers
Nr.LandNaamPeriodeAantal
1.Vlag van Italië ItaliëAlessandro del Piero1993-2012290
2.Vlag van Italië ItaliëGiampiero Boniperti1946-1961185
3.Vlag van Italië ItaliëRoberto Bettega1970-1983179
4.Vlag van Frankrijk FrankrijkDavid Trézéguet2000-2010171
5.Vlag van Italië ItaliëOmar Sivori1957-1965165
  • t/m 17-05-2024

Bekende (oud-)Oude Dames

[bewerken |brontekst bewerken]

Voorzitters

[bewerken |brontekst bewerken]

Spelers

[bewerken |brontekst bewerken]
ZieLijst van spelers van Juventus FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Trainers

[bewerken |brontekst bewerken]
ZieLijst van trainers van Juventus FC voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Trivia

[bewerken |brontekst bewerken]
  • Juventus is een van de twee ploegen die in de Italiaanse klassieker spelen de zgn. "derby d'Italia". De tegenstander in de klassieker isInternazionale. Dit is de wedstrijd tussen de grootste rivalen uit het voetbal in Italië (Vgl. Anderlecht - Standard, Club Brugge - AA Gent, Ajax-Feyenoord of Real Madrid-Barcelona).
  • De bijnaamLa Vecchia Signora (De Oude Dame) is in twee delen ontstaan. 'Signora' is de koosnaam van de eigen supporters, die in de jaren twintig in zwang is gekomen. 'Oud' is eraan toegevoegd door tegenstanders in de jaren dertig, toen Juventus met een steeds ouder wordende ploeg kampioen bleef, en is dus een beschimping van de naam Juventus, 'Jeugd'.
  • Tegenstanders van Juventus hebben het vaak overGobbi, de gebochelden. Een bijnaam die het team dankt aan een wedstrijd die het in de jaren vijftig van de twintigste eeuw speelde. De kwaliteitsarme (vormloze) shirts bolden zodanig op, dat de spelers op gebochelde mannetjes leken. Een andere populaire benaming voor de club is La Fidanzata d'Italia (Verloofde van Italië).
  • De drie sterren boven het logo van Juventus staan symbool voor dertig Scudetto's (dertig keer winnaar Serie A)
  • Juventus was de eerste ploeg die alle voornaamste Europese bekers won (Europacup I, Europacup II en UEFA Cup).
  • Juventus is de succesvolste club in Italië met 36 landstitels.
  • Daarnaast won het nog twee keer de landstitel, maar deze werden afgenomen wegens wedstrijdmanipulatie.
  • De NederlanderEdwin van der Sar was de eerste niet-Italiaanse doelman van Juve.
  • ClubicoonAlessandro Del Piero heeft zowel de meeste wedstrijden gespeeld, als het grootste aantal doelpunten gescoord voor Juventus.
  • Dino Zoff speelde 1.143 minuten voor Juventus zonder een goal tegen te krijgen. Dat was toen een wereldrecord.
  • De clubkleuren vanNotts County, zwart en wit, zijn de inspiratie geweest voor die van Juventus.[4]

Externe link

[bewerken |brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
  1. NRC: Juventus gebruikte doping.Gearchiveerd op 4 juni 2023.
  2. Interview Giuseppe D'Onofrio over dopinggebruik Juventus.Gearchiveerd op 3 april 2022.
  3. Juventus zorgt voor unicum met zesde Scudetto op rij, Algemeen Dagblad, 21 mei 2017.Gearchiveerd op 12 augustus 2020.
  4. Artikel "Black & White",Notts County F.C. official website,21 mei2007. Gearchiveerd op7 september 2008. Gedeelten van de officiële geschiedenis van Notts County en een artikel gereproduceerd door deDaily Mail.
Mediabestanden
Zie de categorieJuventus FC vanWikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Vlag van Italië
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van Italië
Juventus – selectie 2024/25

1 Perin ·3 Bremer ·4 Gatti ·5 Locatelli ·6 DaniloAanvoerder ·7 Conceição ·8 Koopmeiners ·9 Vlahović ·10 Yıldız ·11 González ·14 Milik ·15 Kalulu ·16 McKennie ·17 Adžić ·18 Arthur ·19 Thuram ·21 Fagioli ·22 Weah ·23 Pinsoglio ·26 Luiz ·27 Cambiaso ·29 Di Gregorio ·32 Cabal ·37 Savona ·40 Rouhi ·51 Mbangula ·Coach: Motta

Vlag van Italië
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van Italië
Serie Aseizoen 2024/25

Atalanta ·Bologna ·Cagliari ·Como ·Empoli ·Fiorentina ·Genoa ·Hellas Verona ·Internazionale ·Juventus ·Lazio ·Lecce ·Milan ·Monza ·Napoli ·Parma ·Roma ·Torino ·Udinese ·Venezia

·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Serie C - Groep B – seizoen 2024/25

Arezzo ·Ascoli ·Campobasso ·Carpi ·Gubbio ·Legnano ·Lucchese ·AC Milan Futuro ·Perugia ·Pescara ·US Pianese ·Pineto ·Pontedera ·Rimini FC ·Sestri Levante ·SPAL ·Ternana ·Torres ·Virtus Entella ·Vis Pesaro

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juventus_FC&oldid=69057135"
Categorieën:
Verborgen categorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp