| John Thune | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
John Randolph Thune | ||||
| Geboren | 7 januari1961 Murdo,South Dakota | |||
| Politieke partij | Republikeinse Partij | |||
| Partner | Kimberley Thune | |||
| Religie | Evangelisch | |||
| Website | Officiële website | |||
| Senator voor South Dakota | ||||
| Huidige functie | ||||
| Aangetreden | 3 januari2005 | |||
| Voorganger | Tom Daschle | |||
| Afgevaardigde voorSouth Dakota At-Large | ||||
| Aangetreden | 3 januari1997 | |||
| Einde termijn | 3 januari2003 | |||
| Voorganger | Tim Johnson | |||
| Opvolger | Bill Janklow | |||
| ||||
John Randolph Thune (Murdo (South Dakota),7 januari1961) is een Amerikaans politicus. Hij is eenRepublikeinssenator voor South Dakota. In het verleden had hij ook zitting in hetHuis van Afgevaardigden.
Thune behaalde in 1983 een bachelor in de bedrijfskunde aanBiola University, een universiteit met eenevangelicale achtergrond. Een master zou hij een jaar later behalen aan deUniversity of South Dakota.
De senator is sinds 1984 getrouwd met Kimberley Weens. Samen hebben zij twee dochters. Beiden zijn lid van eenevangelische gemeente.
Thune behoorde tot de Republikeinse Partij. Hij begon zijn werkende leven als assistent onder senatorJames Abdnor. OnderpresidentRonald Reagan zijn bewind werkte hij op het ministerie van Economische Zaken. In 1991 werd hij door degouverneur van South Dakota benoemd als hoofd van de spoorwegen van die staat. Van 1993 tot 1996 werkte hij voor deSouth Dakota Municipal League.
Zijn politieke carrière begon in 1996 toen hij zich voor de eerste maal verkiesbaar stelde voor het Huis van Afgevaardigden. Hij beloofde niet meer dan drie termijnen zitting te nemen, en hield zich ook die belofte. Daarna stelde hij zich echter kandidaat voor de Senaat, maar verloor de verkiezingen met een verschil van 524 stemmen. Van 2002 tot 2004 werkte hij daarom alslobbyist voorDakota, Minnesota & Eastern Railroad.
Een tweede poging om gekozen te worden in de Senaat lukte in 2004 wel. In een spectaculaire verkiezingscampagne versloeg hijTom Daschle, op dat moment leider van de Democratische Partij in de Senaat. Het Republikeinse partijleiderschap was erop uit om een herverkiezing van Daschle te voorkomen. In de campagne werd ruim 30 miljoen dollar geïnvesteerd. Dit deden zij omdat Daschle in de Senaat verschillende keren had gedreigd om wetsvoorstellen en rechterlijke benoemingen tegen te houden door middel van eenfilibuster. Thune wist vooral de christelijke stemmers aan zich te binden, door onder andere zijn standpunten over hethomohuwelijk enabortus. Op beide is hij tegen. Uiteindelijk zou Thune de verkiezingen winnen met een kleine vijfduizend stemmen verschil.
In de Senaat zou Thune meteen met een voorstel komen waardoor het voor kleine spoorwegmaatschappijen makkelijker zou zijn om geld te lenen bij de federale overheid. Daar had hij zich eerder als lobbyist eerder ook al hard voor gemaakt. In de Senaat heeft hij zich ook ingezet voor het stimuleren en investeren in het gebruik vanethanol enwindenergie als alternatieve energie-bronnen.
Voor depresidentsverkiezingen van 2012 werd Thune genoemd als eventuele kandidaatvoor de Republikeinse Partij, maar in februari 2011 maakte hij bekend zich niet verkiesbaar te stellen. Volgens de krantUSA Today was hij ook kandidaat voor de nominatie voor hetvicepresidentschap van zijn partij.
In december 2020 liet Daschle weten dat hij niets dat zag in verdere pogingen van presidentDonald Trump om deverkiezingsuitslag te betwisten. Trump probeerde wraak te nemen door de Republikeinse gouverneur van South DakotaKristi Noem over te halen om zich kandidaat te stellen voor de senaatszetel van Daschle. Noem weigerde en Daschle werd in 2022 herkozen.
·
·
(D):Democraat · (R):Republikein · (O):Onafhankelijk
