Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

John Stones

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
John Stones
Stones tijdens een interland op het WK 2018
Stones tijdens een interland op hetWK 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naamJohn Stones
Geboortedatum28 mei1994
GeboorteplaatsBarnsley,Vlag van EngelandEngeland
Lengte188[1] cm
BeenRechts[1]
PositieCentrale verdediger
Clubinformatie
Huidige clubVlag van EngelandManchester City
Rugnummer5
Contract tot30 juni 2026
Jeugd
2001–2011Vlag van EngelandBarnsley
Senioren *
SeizoenClubW(G)
2011–2013
2013–2016
2016–
Vlag van EngelandBarnsley
Vlag van EngelandEverton
Vlag van EngelandManchester City
24(0)
77(1)
144(7)
Interlands **
2014–Vlag van Engeland Engeland66(3)

* Bijgewerkt op 14 juni 2023
** Bijgewerkt op 14 juni 2023
Portaal Portaalicoon  Voetbal

John Stones (Barnsley,28 mei1994) is eenEngelsvoetballer die doorgaans alscentrale verdediger speelt. Hij tekende in augustus 2016 een contract tot medio 2022 bijManchester City, dat circa €56.000.000,- voor hem betaalde aanEverton. Stones debuteerde in mei 2014 in hetEngels voetbalelftal.

Clubcarrière

[bewerken |brontekst bewerken]

Barnsley

[bewerken |brontekst bewerken]

Stones begon op zevenjarige leeftijd met voetballen in de jeugdopleiding vanBarnsley. Hij tekende zijn eerste professionele contract in december 2011. Op 17 maart 2012 debuteerde hij in deChampionship tegenReading.[2] Op 11 augustus 2012 maakte de centrumverdediger zijn eerste doelpunt voor Barnsley in deLeague Cup tegenRochdale.[3] Hij speelde in totaal 28 wedstrijden voor Barnsley.

Everton

[bewerken |brontekst bewerken]

Op 31 januari 2013, de laatste dag van de winterse transferperiode, tekende hij een vijfeneenhalfjarig contract bijEverton, dat 3,5 miljoen euro op tafel legde voor de verdediger, die op dat moment vooral als rechtsback speelde. Hij sloot de rest van dat seizoen aan bij het onder 21-elftal van Everton.

Op 28 augustus 2013 maakte hij zijn debuut voor Everton in de bekerwedstrijd tegenStevenage. Twee weken later debuteerde Stones in dePremier League tegenChelsea.[4] Hij viel één minuut in. Tot de jaarwisseling moest hij het vooral doen met invalbeurten. Op nieuwjaarsdag 2014 stond hij in de competitie tegenStoke City voor het eerst in de basis. Daarna speelde hij dat seizoen bijna alles.

Op 7 augustus 2014 verlengde hij zijn contract met een jaar, waardoor hij tot 2019 onder contract zou staan bij Everton. Op 18 september maakte Stones zijn Europees debuut in deUEFA Europa League tegenVfL Wolfsburg.[5] Op 5 oktober liep hij tegenManchester United een blessure op die hem tot het einde van het jaar zou uitschakelen. Ondanks de blessure, was Stones een van de genomineerden voor deGolden Boy award 2014, die uiteindelijk gewonnen werd door landgenootRaheem Sterling. Na de jaarwisseling was hij niet meer weg te denken uit de basis. Op 26 april 2015 maakte hij zijn eerste doelpunt in de Premier League tegenManchester United.[6]

Aan het begin van zijn derde en laatste seizoen bij Everton, stond Stones in de serieuze belangstelling vanChelsea, dat drie biedingen, variërend van 20 tot 30 miljoen pond, bij Everton had neergelegd, dat ze alle drie had afgewezen. Dat seizoen was hij nagenoeg blessurevrij en kwam hij tot 41 wedstrijden, zijn meeste in een seizoen tot dan toe. In totaal kwam hij in drie jaar bij Everton tot 95 wedstrijden.

Manchester City

[bewerken |brontekst bewerken]

In 2016 tekende Stones een zesjarig contract bij Manchester City, dat zo'n €56.000.000,- voor hem overhad. Stones was samen met onder meerİlkay Gündoğan,Leroy Sané de grootste aankopen van nieuwe trainerPep Guardiola, die dat seizoen begon bij City. Hij ging spelen met rugnummer 24 en ging de concurrentie aan metNicolás Otamendi enVincent Kompany. Op 13 augustus maakte hij in de seizoensopener tegenSunderland (2-1 winst) zijn debuut voor de club naastAleksandar Kolarov. Op 6 januari 2017 maakte hij in de beker tegenWest Ham United (5-0 winst) zijn eerste doelpunt voor zijn nieuwe club. In zijn tweede seizoen bij Manchester City werd hij landskampioen. Toch was hij door blessureleed lang niet altijd basisspeler. Hij speelde in 18 van de 38 competitiewedstrijden mee. In deChampions Leaguewas hij een stuk belangrijker. Zo scoorde hij op 13 september 2017 in de openingswedstrijd tegenFeyenoord (4-0 winst) twee doelpunten. Ook tegenNapoli in de groepsfase was hij trefzeker.

In zijn derde seizoen bij City werd hij voor de tweede keer landskampioen en dit keer had hij daar met 24 wedstrijden een groter aandeel in. Op 3 januari 2019 haalde hij in een 2-1 overwinning op naaste titelconcurrentLiverpool een cruciale bal van de lijn, wat later cruciaal zou blijken in de titelwinst van Manchester City, dat met slechts één punt meer dan Liverpool kampioen werd. Ook won hij aan het begin deCommunity Shield tegenChelsea (2-0 winst) en speelde hij negentig minuten. Ook won City beide bekers: deEFL Cup-winst tegen Chelsea miste Stones door een blessure, in deFA Cup-finale tegenWatford mocht Stones elf minuten invallen. Op 4 augustus 2019 speelde Stones negentig minuten in de finale van de Community Shield tegenLiverpool, die na penalty's gewonnen werd. Op 1 maart 2020 speelde Stones opnieuw negentig minuten en won het de EFL Cup-finale met 2-1 vanAston Villa.

Op 6 januari 2021 scoorde Stones de openingstreffer in een 2-0 overwinning opManchester United opOld Trafford in de halve finale van de EFL Cup, die City uiteindelijk won. Hij werd uitgeroepen tot man of the match en werd geprezen door Guardiola, die zag dat Stones een sterk duo vormde met nieuwe aanwinstRúben Dias. Op 17 januari scoorde Stones twee keer in de competitiewedstrijd tegenCrystal Palace, die City met 4-0 won. City werd dat seizoen opnieuw kampioen en Stones werd uitverkozen in het PFA Team of the Year. Op 10 augustus 2021 verlengde Stones zijn contract tot de zomer van 2026.

In het seizoen 2022/23 vond Guardiola een nieuwe rol voor Stones, die als controlerende middenvelder naastRodri kwam te spelen in een 3-2-4-1 opstelling. Dat seizoen was zijn beste seizoen bij Manchester City. In zijn nieuwe rol werd hij geprezen om zijn voetballende kwaliteiten en hij verscheen ook geregeld voor de goal. Hij kwam tot drie goals en drie assists in 34 wedstrijden dat seizoen. Op 15 april scoorde hij in een 4-1 overwinning opArsenal, dat op dat moment nog eerste stond in de competitie, maar door een reeks van twaalf overwinningen en een aantal misstappen van Arsenal werd City op 20 mei opnieuw kampioen. Drie dagen daarvoor was Stones een uitblinker in de 4-0 overwinning in de tweede halve finale tegenReal Madrid, waarin hij in Engelse kranten vergeleken werd metFranz Beckenbauer. Op 3 juni speelde Stones negentig minuten in de FA Cup-finale tegenManchester United, die City met 2-1 won. Op 10 juni completeerde Manchester City de treble doorInternazionale met 1-0 te verslaan in de Champions League-finale, waarin Stones basisspeler was.

Stones miste de eerste twee maanden van het nieuwe seizoen door een blessure.

Clubstatistieken

[bewerken |brontekst bewerken]
SeizoenClubCompetitieCompetitieBekerInternationaalTotaal
Wed.Dlp.Ass.Wed.Dlp.Ass.Wed.Dlp.Ass.Wed.Dlp.Ass.
2011/12BarnsleyVlag van EngelandChampionship200000200
2012/1322004102610
Club Totaal24004100002810
2013/14EvertonVlag van EngelandPremier League21005002600
2014/1523102003002810
2015/1633008004100
Club Totaal771015003009510
2016/17Manchester CityVlag van EngelandPremier League27005109104120
2017/1818006005302930
2018/1924009016003901
2019/2016007011002401
2020/21224021011003550
2021/2214105108002720
2022/2323223008113433
2022/23200100000300
Club Totaal1467239324851230155
TOTAAL2478257425151355175

Bijgewerkt tot en met 25 oktober 2023.

Interlandcarrière

[bewerken |brontekst bewerken]

Stones speelde drie duels voor Engeland –19 en Engeland –20. Hij debuteerde op 30 mei 2014 onder bondscoachRoy Hodgson in hetEngels voetbalelftal, in een oefeninterland tegenPeru in hetWembley Stadium. Hij mocht na 75 minuten invallen voor linksbackLeighton Baines. RechtsbackGlen Johnson schoof door naar de linksachterpositie, waardoor Stones als rechtsback werd uitgespeeld. Engeland won met 3–0.[7] Stones begon op 3 september 2014 voor het eerst in het basiselftal, in een oefeninterland tegenNoorwegen.[8] Vijf dagen later speelde hij zijn eerste officiële interland voor Engeland in deEK-kwalificatie, tegenZwitserland.[9] Stones werd op 16 mei 2016 opgenomen in de selectie van Engeland voor hetEK 2016.[10] Engeland werd in de achtste finale uitgeschakeld doorIJsland (1–2) na doelpunten vanRagnar Sigurðsson enKolbeinn Sigþórsson. Stones maakte tevens deel uit van de Engelse selectie van bondscoachGareth Southgate voor hetWK 2018 inRusland.[11] Hij maakte ook deel uit van de selecties voor hetEK 2021 en hetWK 2022. Hij werd op 6 juni 2024 door Southgate opgenomen in deEngelse selectie voor hetEK 2024 inDuitsland.[12] Engeland bereikte definale, die het met 2–1 verloor vanSpanje. Stones miste op het toernooi geen minuut aan speeltijd.

Interlands van John Stones voorVlag van Engeland Engeland
DatumWedstrijdUitslagSoort wedstrijdDoelpunten
Als speler bijVlag van EngelandEverton
1.30 mei 2014Vlag van Engeland EngelandPeru Vlag van Peru3 – 0Vriendschappelijk
2.4 juni 2014Vlag van Ecuador EcuadorEngeland Vlag van Engeland2 – 2Vriendschappelijk
3.3 september 2014Vlag van Engeland EngelandNoorwegen Vlag van Noorwegen1 – 0Vriendschappelijk
4.8 september 2014Vlag van Zwitserland ZwitserlandEngeland Vlag van Engeland0 – 2Kwalificatie EK 2016
5.5 september 2015Vlag van San Marino San MarinoEngeland Vlag van Engeland0 – 5Kwalificatie EK 2016
6.8 september 2015Vlag van Engeland EngelandZwitserland Vlag van Zwitserland2 – 0Kwalificatie EK 2016
7.17 november 2015Vlag van Engeland EngelandFrankrijk Vlag van Frankrijk2 – 0Vriendschappelijk
8.29 maart 2016Vlag van Engeland EngelandNederland Vlag van Nederland1 – 2Vriendschappelijk
9.22 mei 2016Vlag van Engeland EngelandTurkije Vlag van Turkije2 – 1Vriendschappelijk
10.27 mei 2016Vlag van Engeland EngelandAustralië Vlag van Australië2 – 1Vriendschappelijk
Als speler bijVlag van EngelandManchester City
11.4 september 2016Vlag van Slowakije SlowakijeEngeland Vlag van Engeland0 – 1Kwalificatie WK 2018
12.8 oktober 2016Vlag van Engeland EngelandMalta Vlag van Malta2 – 0Kwalificatie WK 2018
13.11 oktober 2016Vlag van Slovenië SloveniëEngeland Vlag van Engeland0 – 0Kwalificatie WK 2018
14.11 november 2016Vlag van Engeland EngelandSchotland Vlag van Schotland3 – 0Kwalificatie WK 2018
15.15 november 2016Vlag van Engeland EngelandSpanje Vlag van Spanje2 – 2Vriendschappelijk
16.22 maart 2017Vlag van Duitsland DuitslandEngeland Vlag van Engeland1 – 0Vriendschappelijk
17.26 maart 2017Vlag van Engeland EngelandLitouwen Vlag van Litouwen2 – 0Kwalificatie WK 2018
18.13 juni 2017Vlag van Frankrijk FrankrijkEngeland Vlag van Engeland3 – 2Vriendschappelijk
19.5 oktober 2017Vlag van Engeland EngelandSlovenië Vlag van Slovenië1 – 0Kwalificatie WK 2018
20.8 oktober 2017Vlag van Litouwen LitouwenEngeland Vlag van Engeland0 – 1Kwalificatie WK 2018
21.10 november 2017Vlag van Engeland EngelandDuitsland Vlag van Duitsland0 – 0Vriendschappelijk
22.14 november 2017Vlag van Engeland EngelandBrazilië Vlag van Brazilië0 – 0Vriendschappelijk
23.23 maart 2018Vlag van Nederland NederlandEngeland Vlag van Engeland0 – 1Vriendschappelijk
24.27 maart 2018Vlag van Engeland EngelandItalië Vlag van Italië1 – 1Vriendschappelijk
25.2 juni 2018Vlag van Engeland EngelandNigeria Vlag van Nigeria2 – 1Vriendschappelijk
26.7 juni 2018Vlag van Engeland EngelandCosta Rica Vlag van Costa Rica2 – 0Vriendschappelijk
27.18 juni 2018Vlag van Tunesië TunesiëEngeland Vlag van Engeland1 – 2WK 2018
28.24 juni 2018Vlag van Engeland EngelandPanama Vlag van Panama6 – 1WK 2018Goal 22'Goal45+1'
29.28 juni 2018Vlag van Engeland EngelandBelgië Vlag van België0 – 1WK 2018
30.3 juli 2018Vlag van Colombia ColombiaEngeland Vlag van Engeland1 – 1WK 2018
31.7 juli 2018Vlag van Zweden ZwedenEngeland Vlag van Engeland0 – 2WK 2018
32.11 juli 2018Vlag van Kroatië KroatiëEngeland Vlag van Engeland2 – 1WK 2018
33.14 juli 2018Vlag van België BelgiëEngeland Vlag van Engeland2 – 0WK 2018
34.8 september 2018Vlag van Engeland EngelandSpanje Vlag van Spanje1 – 2Nations League Divisie A
35.11 september 2018Vlag van Engeland EngelandZwitserland Vlag van Zwitserland1 – 0Vriendschappelijk
36.12 oktober 2018Vlag van Kroatië KroatiëEngeland Vlag van Engeland0 – 0Nations League Divisie A
37.18 november 2018Vlag van Engeland EngelandKroatië Vlag van Kroatië2 – 1Nations League Divisie A
38.6 juni 2019Vlag van Nederland NederlandEngeland Vlag van Engeland3 – 1Nations League Divisie A

Bijgewerkt op 7 juni 2019.[13]

Erelijst

[bewerken |brontekst bewerken]
CompetitieAantalJaren
Vlag van Engeland Manchester City
UEFA Champions League2022/23
UEFA Super Cup2023
FIFA Club World Cup2023
Premier League2017/18,2018/19,2020/21,2021/22,2022/23
FA Cup2018/19,2022/23
League Cup2017/18,2018/19,2019/20,2020/21
FA Community Shield2018,2019

Zie ook

[bewerken |brontekst bewerken]

Referenties

[bewerken |brontekst bewerken]
  1. abSpelersprofiel op transfermarkt.de. Geraadpleegd op 9 mei 2015.
  2. Wedstrijdgegevens op Soccerway op soccerway.com. Geraadpleegd op 9 mei 2015.Gearchiveerd op 4 juni 2016.
  3. Wedstrijdgegevens op Soccerway op soccerway.com. Geraadpleegd op 9 mei 2015.Gearchiveerd op 25 maart 2016.
  4. Wedstrijdgegevens op Soccerway op soccerway.com. Geraadpleegd op 9 mei 2015.Gearchiveerd op 18 maart 2016.
  5. Wedstrijdgegevens op Soccerway op soccerway.com. Geraadpleegd op 9 mei 2015.Gearchiveerd op 10 oktober 2014.
  6. Wedstrijdgegevens op Soccerway op soccerway.com. Geraadpleegd op 9 mei 2015.Gearchiveerd op 14 mei 2015.
  7. Wedstrijdgegevens op Soccerway op soccerway.com. Geraadpleegd op 9 mei 2015.Gearchiveerd op 24 september 2015.
  8. Wedstrijdgegevens op Soccerway op soccerway.com. Geraadpleegd op 9 mei 2015.Gearchiveerd op 1 september 2014.
  9. Wedstrijdgegevens op Soccerway op soccerway.com. Geraadpleegd op 9 mei 2015.Gearchiveerd op 23 mei 2015.
  10. (en)Euro 2016: Marcus Rashford makes England provisional squad BBC. Geraadpleegd op 16 mei 2016.
  11. Alexander-Arnold voor het eerst opgeroepen in WK-selectie Engeland, AD. Geraadpleegd op 16 mei 2018.Gearchiveerd op 17 mei 2018.
  12. Grealish en Maguire verrassend buiten Engelse EK-selectie: 'Ben er kapot van' NU.nl, 6 juni 2024
  13. (en)Gespeelde interlands, European Football.Gearchiveerd op 14 april 2023.
Mediabestanden
Zie de categorieJohn Stones vanWikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Vlag van Engeland
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van Engeland
Manchester City – seizoen 2024/25

3 Dias ·5 Stones ·6 Aké ·7 Marmoush ·8 Kovačić ·9 Haaland ·10 Grealish ·11 Doku ·14 Nico ·16 Rodri ·17 De BruyneAanvoerder ·18 Ortega ·19 Gündoğan ·20 Silva ·22 Reis ·24 Gvardiol ·25 Akanji ·26 Savio ·27 Nunes ·31 Ederson ·33 Carson ·45 Xusanov ·47 Foden ·52 Bobb ·66 Simpson-Pusey ·82 Lewis ·87 McAtee ·97 Wilson-Esbrand ·Coach: Guardiola·Assistent-coach: Lillo·Assistent-coach: Vicens·Keeperstrainer: Wright

Vlag van Engeland
Vlag van Engeland
Engels voetbalelftalEK 2016

1 Hart ·2 Walker ·3 Rose ·4 Milner ·5 Cahill ·6 Smalling ·7 Sterling ·8 Lallana ·9 Kane ·10 RooneyAanvoerder ·11 Vardy ·12 Clyne ·13 Forster ·14 Henderson ·15 Sturridge ·16 Stones ·17 Dier ·18 Wilshere ·19 Barkley ·20 Alli ·21 Bertrand ·22 Rashford ·23 Heaton ·Coach: Hodgson

Vlag van Engeland
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van Engeland
Engels voetbalelftal

1 Butland ·2 Walker ·3 Rose ·4 Jones ·5 Stones ·6 Cahill ·7 Sterling ·8 Henderson ·9 Vardy ·10 KaneAanvoerder ·11 Welbeck ·12 Trippier ·13 Pickford ·14 Lingard ·15 Maguire ·16 Delph ·17 Dier ·18 Young ·19 Loftus-Cheek ·20 Alli ·21 Alexander-Arnold ·22 Rashford ·23 Pope ·Coach: Tuchel

Vlag van Engeland
Vlag van Engeland
Engels voetbalelftalEK 20202Zilver (finalist)

1 Pickford ·2 Walker ·3 Shaw ·4 Rice ·5 Stones ·6 Maguire ·7 Grealish ·8 J. Henderson ·9 KaneAanvoerder ·10 Sterling ·11 Rashford ·12 Trippier ·13 D. Henderson ·13 Ramsdale ·14 Phillips ·15 Mings ·16 Coady ·17 Sancho ·18 Calvert-Lewin ·19 Mount ·20 Foden ·21 Chilwell ·22 White ·23 Johnstone ·24 James ·25 Saka ·26 Bellingham ·Coach: Southgate

Vlag van Engeland
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van Engeland
Engels voetbalelftalWK 2022 (kwartfinales)

1 Pickford ·2 Walker ·3 Shaw ·4 Rice ·5 Stones ·6 Maguire ·7 Grealish ·8 Henderson ·9 KaneAanvoerder ·10 Sterling ·11 Rashford ·12 Trippier ·13 Pope ·14 Phillips ·15 Dier ·16 Coady ·17 Saka ·18 Alexander-Arnold ·19 Mount ·20 Foden ·21 White ·22 Bellingham ·23 Ramsdale ·24 Wilson ·25 Maddison ·26 Gallagher ·Coach: Southgate

Vlag van Engeland
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van Engeland
Engels voetbalelftalEK 20242Zilver (finalist)

1 Pickford ·2 Walker ·3 Shaw ·4 Rice ·5 Stones ·6 Guéhi ·7 Saka ·8 Alexander-Arnold ·9 KaneAanvoerder ·10 Bellingham ·11 Foden ·12 Trippier ·13 Ramsdale ·14 Konsa ·15 Dunk ·16 Gallagher ·17 Toney ·18 Gordon ·19 Watkins ·20 Bowen ·21 Eze ·22 Gomez ·23 Henderson ·24 Palmer ·25 Wharton ·26 Mainoo ·Coach: Southgate

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=John_Stones&oldid=67838672"
Categorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp