Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Jo-Wilfried Tsonga

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jo-Wilfried Tsonga
Jo-Wilfried Tsonga
Persoonlijke informatie
BijnaamJo
NationaliteitVlag van FrankrijkFranse
GeboorteplaatsLe Mans,Frankrijk
Geboortedatum17 april 1985
WoonplaatsGingins,Zwitserland
Lengte1,88 m
Gewicht91 kg
Profdebuut2004
Met pensioen25 mei 2022
Slaghandrechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld22.452.049 Amerikaanse dollar
CoachThierry Ascione
Profiel(en)ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans467–236
Titels18
Hoogste positie5e (27 februari 2012)
ATP Finalsfinale (2011)
Olympische Spelenkwartfinale (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van AustraliëAustralian Openfinale (2008)
Vlag van FrankrijkRoland Garroshalve finale (2013, 2015)
Vlag van Verenigd KoninkrijkWimbledonhalve finale (2011, 2012)
Vlag van Verenigde StatenUS Openkwartfinale (2011)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans83–67
Titels4
Hoogste positie33e (26 oktober 2009)
Olympische Spelen2Zilverzilver (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van AustraliëAustralian Open2e ronde (2008)
Vlag van FrankrijkRoland Garros1e ronde (2002, 2003, 2009)
Laatst bijgewerkt op: 22 september 2019
Portaal Portaalicoon  Tennis

Jo-Wilfried Tsonga (Le Mans, 17 april 1985) is een voormaligtennisspeler uit Frankrijk die zijn laatste professionele wedstrijd speelde (en verloor) tegen de Noor Casper Ruud opRoland Garros 2022. Zijn beste prestaties zijn het bereiken van de finale van hetAustralian Open in 2008 en het winnen van hetATP-toernooi van Parijs 2008.

Hij is geboren als zoon van een Franse moeder en eenCongolese vader. Zijn hoogste ranking tot nu toe bereikte hij na het winnen van hetATP-toernooi van Parijs 2008 met een 6e plaats en op 27 februari 2012 een 5e plaats op de wereldranglijst.

De spelers van het ATP-circuit gaven hem de bijnaam "The Muhammad Ali of Tennis" omdat hij nogal lijkt opMuhammad Ali, die een van zijn helden was.[1]

Carrière

[bewerken |brontekst bewerken]

Junioren

[bewerken |brontekst bewerken]

Als jeugdspeler was hij al succesvol. Hij won hetUS Open bij de junioren in 2003. In de finale versloeg hij de CypriootMarcos Baghdatis. Ook bereikte hij in drie andere grandslamtoernooien de halve finale.

2007

[bewerken |brontekst bewerken]

Zijn eerste opmerkelijke prestatie was op hetAustralian Open 2007 waar hij in zijn tweede grandslam­optreden werd toegelaten met eenwildcard. Hij was nummer 212 op de wereldranglijst en speelde tegen de als zesde geplaatsteAndy Roddick. In de langste tiebreak ooit op het Australian Open won hij de eerste set met 20-18. In de tweede set was ook een tie-break nodig, maar die verloor hij, net als de volgende twee sets. Hij was toen 21 jaar.

In 2007 won hij vierChallenger-titels: inTallahassee,Mexico-Stad,Lanzarote enSurbiton. Hij kwalificeerde zich voor hetQueens waar hij speelde tegen de als nummer zes geplaatste titelverdedigerLleyton Hewitt, de nummer 16 van de wereldranglijst. Met twee tie-breaks won hij deze wedstrijd.

OpWimbledon werd hij opnieuw toegelaten met een wildcard. Hij bereikte de vierde ronde door achtereen­volgensJulien Benneteau,Nicolás Lapentti enFeliciano López te verslaan. In die vierde ronde was zijn landgenootRichard Gasquet, de nummer 14 van de wereldranglijst in drie sets te sterk. Met deze prestatie steeg hij naar de 75e plaats op de wereldranglijst en kwam voor het eerst de top 100 binnen.

Op hetUS Open versloeg hij in de eerste rondeÓscar Hernández en in de volgendeTim Henman. Het was Henmans laatste grandslamwedstrijd. In de derde ronde wasRafael Nadal te sterk met 7-6, 6-2 en 6-1. In het volgende grandslamtoernooi zou hij dit rechtzetten.

Op hetATP-toernooi van Lyon won hij voor het eerst een dubbelspeltitel. Dit deed hij samen met zijn landgenootSébastien Grosjean.

2008

[bewerken |brontekst bewerken]

InAdelaide was hij als zesde geplaatst. Hij bereikte daar de halve finale waarin hij verloor vanJarkko Nieminen.

Op hettoernooi van Sydney won hij samen metRichard Gasquet het dubbelspeltoernooi. In de finale versloegen ze verrassend het beste dubbelteam van de wereld van dat moment; het duoBob en Mike Bryan nadat ze twee wedstrijdpunten tegen hadden gekregen.

Tsonga startte hetAustralian Open met een zware loting tegen de als negende geplaatsteAndy Murray. De Schot werd in vier sets verslagen. In de tweede ronde won hij eenvoudig van de AmerikaansekwalificantSam Warburg. Een zege op de SpanjaardGuillermo García López bracht hem in de vierde ronde. Zijn landgenootRichard Gasquet werd in de volgende ronde in vier sets opzij gezet. In de kwartfinale versloeg hij tot ieders verrassing de sterkeMichail Joezjny in drie sets met 7-5, 6-0, 7-6. De sensatie was compleet toen hij in de halve finale in drie sets te sterk was voor de nummer twee van de wereld, de SpanjaardRafael Nadal. Nadal had tot dat moment nog geen set verloren. In de finale tegenNovak Djokovic won hij de eerste set. Đoković had tot dat moment ook nog geen set verloren, maar in de drie sets daarna was Đoković hem te sterk.

2009

[bewerken |brontekst bewerken]

Tsonga reikte tijdens hetAustralian Open niet verder dan de kwartfinale, waar hij de SpanjaardFernando Verdasco ontmoette. Hij werd in 4 sets verslagen. Hetgrandslamtoernooi in zijn thuisland, waar hij voor het eerst sinds 2006 aan mee deed, verliep goed. Hij verloor in de vierde ronde in een viersetter vanJuan Martín del Potro, dat is zijn beste resultaat op het gravel vanRoland Garros tot nu toe. OpWimbledon werd Tsonga in de derde ronde verslagen doorIvo Karlović.Op hetUS Open kwam hij tot de vierde ronde, waarFernando González te sterk bleek.

2010

[bewerken |brontekst bewerken]

Op hetAustralian Open speelde Tsonga voor het eerst tijdens een ATP-toernooi een vijfsetter, dat deed hij in de vierde ronde tegenNicolás Almagro. In de kwartfinale won hij weer een vijfsetter, ditmaal vanNovak Djokovic.Roger Federer wist in de halve finale van Tsonga te winnen in drie sets. Aan het begin van het gravelseizoen was Tsonga geblesseerd. Op zijn tweede graveltoernooi, hettoernooi van Barcelona, kwam de Fransman tot de kwartfinale, waar hij verrassend uitgeschakeld werd doorThiemo de Bakker. Op hetATP-toernooi van Rome werd hij wederom in de kwartfinale uitgeschakeld, de nummer 13David Ferrer won met 4-6 en 1-6. OpRoland Garros won Tsonga in de eerste ronde met een vijfsetter tegen de DuitserDaniel Brands. In de volgende ronde versloeg hij landgenootJosselin Ouanna, in de derde ronde Thiemo De Bakker,in de vierde ronde gaf hij op tegenMichail Joezjny na de eerste set verloren te hebben.

2022

[bewerken |brontekst bewerken]

In april 2022 kondigde Tsonga op 37-jarige leeftijd zijn tennispensioen aan. Hij zou zijn carrière afsluiten op zijn 15de deelname aanRoland Garros in datzelfde jaar.

Op 24 mei 2022 speelde Tsonga zijn laatste professionele ATP wedstrijd opRoland Garros 2022. Hij verloor in de eerste ronde in vier sets tegen de NoorCasper Ruud. Na afloop kreeg Tsonga een staande ovatie van het Franse publiek gevolgd door een afscheidceremonie opCourt Philippe-Chatrier.[bron?]

Palmares

[bewerken |brontekst bewerken]
Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009vanaf 2009
Tennis Masters CupATP Finals
ATP Masters SeriesATP Tour Masters 1000
ATP International Series GoldATP Tour 500
ATP International SeriesATP Tour 250

Enkelspel

[bewerken |brontekst bewerken]
Nr.DatumToernooiOndergrondTegenstander in finaleScore
gewonnen finales
1.22 september 2008Vlag van ThailandATP BangkokHardcourt (i)Vlag van ServiëNovak Djokovic7-6, 6-4details
2.2 november 2008Vlag van FrankrijkATP ParijsHardcourt (i)Vlag van ArgentiniëDavid Nalbandian6-3, 4-6, 6-4details
3.2 februari 2009Vlag van Zuid-AfrikaATP JohannesburgHardcourtVlag van FrankrijkJérémy Chardy6-4, 7-6details
4.16 februari 2009Vlag van FrankrijkATP MarseilleHardcourt (i)Vlag van FrankrijkMichaël Llodra7-5, 7-6details
5.11 oktober 2009Vlag van JapanATP TokioHardcourtVlag van RuslandMichail Joezjny6-3, 6-3details
6.25 september 2011Vlag van FrankrijkATP MetzHardcourt (i)Vlag van KroatiëIvan Ljubičić6-3, 6-7(4), 6-3details
7.30 oktober 2011Vlag van OostenrijkATP WenenHardcourt (i)Vlag van ArgentiniëJuan Martín del Potro6-7(5), 6-3, 6-4details
8.7 januari 2012Vlag van QatarATP DohaHardcourtVlag van FrankrijkGaël Monfils7-5, 6–3details
9.23 september 2012Vlag van FrankrijkATP MetzHardcourt (i)Vlag van ItaliëAndreas Seppi6-1, 6-2details
10.24 februari 2013Vlag van FrankrijkATP MarseilleHardcourt (i)Vlag van TsjechiëTomáš Berdych3-6, 7-6(6), 6-4details
11.10 augustus 2014Vlag van CanadaATP TorontoHardcourtVlag van ZwitserlandRoger Federer7-5, 7-6(3)details
12.27 september 2015Vlag van FrankrijkATP MetzHardcourt (i)Vlag van FrankrijkGilles Simon7-6(5), 1-6, 6-2details
13.19 februari 2017Vlag van NederlandATP RotterdamHardcourt (i)Vlag van BelgiëDavid Goffin4-6, 6-4, 6-1details
14.26 februari 2017Vlag van FrankrijkATP MarseilleHardcourt (i)Vlag van FrankrijkLucas Pouille6-4, 6-4details
15.27 mei 2017Vlag van FrankrijkATP LyonGravelVlag van TsjechiëTomáš Berdych7-6(2), 7-5details
16.22 oktober 2017Vlag van BelgiëATP AntwerpenHardcourt (i)Vlag van ArgentiniëDiego Schwartzman6-3, 7-5details
17.10 februari 2019Vlag van FrankrijkATP MontpellierHardcourt (i)Vlag van FrankrijkPierre-Hugues Herbert6-4, 6-2details
18.22 september 2019Vlag van FrankrijkATP MetzHardcourt (i)Vlag van SloveniëAljaž Bedene6-7(4), 7-6(4), 6-3details
verloren finales
1.14 januari 2008Vlag van AustraliëAustralian OpenHardcourtVlag van ServiëNovak Djokovic6-4, 4-6, 3-6, 6-7(2)details
2.13 februari 2011Vlag van NederlandATP RotterdamHardcourt (i)Vlag van ZwedenRobin Söderling3-6, 6-3, 3-6details
3.13 juni 2011Vlag van Verenigd KoninkrijkATP LondenGrasVlag van Verenigd KoninkrijkAndy Murray6-3, 6-7, 4-6details
4.13 november 2011Vlag van FrankrijkATP ParijsHardcourt (i)Vlag van ZwitserlandRoger Federer1-6, 6-7(3)details
5.27 november 2011Vlag van Verenigd KoninkrijkATP World Tour FinalsHardcourt (i)Vlag van ZwitserlandRoger Federer3-6, 7-6(6), 3-6details
6.7 oktober 2012Vlag van ChinaATP PekingHardcourtVlag van ServiëNovak Djokovic6-7(5), 2-6details
7.21 oktober 2012Vlag van ZwedenATP StockholmHardcourt (i)Vlag van TsjechiëTomáš Berdych6-4, 4-6, 4-6details
8.22 september 2013Vlag van FrankrijkATP MetzHardcourt (i)Vlag van FrankrijkGilles Simon4-6, 3-6details
9.23 februari 2014Vlag van FrankrijkATP MarseilleHardcourt (i)Vlag van LetlandErnests Gulbis6-7(5), 4-6details
10.18 oktober 2015Vlag van ChinaATP ShanghaiHardcourtVlag van ServiëNovak Djokovic2-6, 4-6details
11.30 oktober 2016Vlag van OostenrijkATP WenenHardcourt (i)Vlag van Verenigd KoninkrijkAndy Murray3-6, 6-7(6)details
12.29 oktober 2017Vlag van OostenrijkATP WenenHardcourt (i)Vlag van FrankrijkLucas Pouille1-6, 4-6details
gewonnen challengers
1.5 juli 2004Vlag van Verenigd KoninkrijkNottinghamGrasVlag van Verenigd KoninkrijkAlex Bogdanovic6-3, 6-4
2.26 juli 2004Vlag van RuslandTogliattiHardcourtVlag van SlowakijeLadislav Svarc6-3, 7-6
3.28 maart 2005Vlag van MexicoLeónHardcourtVlag van Verenigde StatenGlenn Weiner7-5, 7-5
4.9 oktober 2006Vlag van FrankrijkRennesHardcourtVlag van DuitslandTobias Summerer1-6, 7-5, 7-5
5.2 april 2007Vlag van Verenigde StatenTallahasseeHardcourtVlag van Zuid-AfrikaRik De Voest6-1, 6-4
6.9 april 2007Vlag van MexicoMexico-StadHardcourtVlag van MexicoBruno Echagaray6-4, 2-6, 6-1
7.30 april 2007Vlag van SpanjeLanzaroteHardcourtVlag van AustraliëPaul Baccanello6-2, 6-2
8.4 juni 2007Vlag van Verenigd KoninkrijkSurbitonGrasVlag van KroatiëIvo Karlović6-3, 7-6

Dubbelspel

[bewerken |brontekst bewerken]
Nr.DatumToernooiOndergrondPartnerTegenstanders in finaleScore
gewonnen finales mannendubbel
1.29 oktober 2007Vlag van FrankrijkATP LyonTapijtVlag van FrankrijkSébastien GrosjeanVlag van PolenŁukasz Kubot
Vlag van KroatiëLovro Zovko
6-4, 6-3details
2.13 januari 2008Vlag van AustraliëATP SydneyHardcourtVlag van FrankrijkRichard GasquetVlag van Verenigde StatenBob Bryan
Vlag van Verenigde StatenMike Bryan
4-6, 6-4, [11-9]details
3.5 januari 2009Vlag van AustraliëATP BrisbaneHardcourtVlag van FrankrijkMarc GicquelVlag van SpanjeFernando Verdasco
Vlag van DuitslandMischa Zverev
6-4, 6-3details
4.18 oktober 2009Vlag van ChinaATP ShanghaiHardcourtVlag van FrankrijkJulien BenneteauVlag van PolenMariusz Fyrstenberg
Vlag van PolenMarcin Matkowski
6-3, 6-4details
verloren finales mannendubbel
1.20 februari 2011Vlag van FrankrijkATP MarseilleHardcourt (i)Vlag van FrankrijkJulien BenneteauVlag van NederlandRobin Haase
Vlag van Verenigd KoninkrijkKen Skupski
3-6, 7-6(4), [11-13]details
2.26 februari 2012Vlag van FrankrijkATP MarseilleHardcourt (i)Vlag van DuitslandDustin BrownVlag van FrankrijkNicolas Mahut
Vlag van FrankrijkÉdouard Roger-Vasselin
6-3, 3-6, [6-10]details
3.4 augustus 2012Vlag van Verenigd KoninkrijkOlympische SpelenGrasVlag van FrankrijkMichaël LlodraVlag van Verenigde StatenBob Bryan
Vlag van Verenigde StatenMike Bryan
6-7(4), 2-6details
4.16 september 2013Vlag van FrankrijkATP MetzHardcourt (i)Vlag van FrankrijkNicolas MahutVlag van ZwedenJohan Brunström
Vlag van Zuid-AfrikaRaven Klaasen
4-6, 6-7(5)details

Resultaten grote toernooien

[bewerken |brontekst bewerken]
Legenda
g.t.geen toernooi gehouden
l.c.lagere categorie
niet deelgenomen
Guitgeschakeld in de groepsfase
1Ruitgeschakeld in de eerste ronde
2Ruitgeschakeld in de tweede ronde
3Ruitgeschakeld in de derde ronde
4Ruitgeschakeld in de vierde ronde
KFuitgeschakeld in de kwartfinale
HFuitgeschakeld in de halve finale
Fde finale verloren
Whet toernooi gewonnen
 w-v winst/verlies-balans

Enkelspel

[bewerken |brontekst bewerken]
toernooi200520062007200820092010201120122013201420152016201720182019202020212022
grandslamtoernooien
Australian Open1RFKFHF3R4RKF4R4RKF3R2R1R
Roland Garros1R4R4R3RKFHF4RHF3R1R2R1R1R
Wimbledon4R3RKFHFHF2R4R3RKF3R3Rg.t.1R
US Open3R3R4RKF2R4RKFKF2R1R
ATP Finals
ATP FinalsGF
ATP Masters 1000
Indian Wells4R3R4R2R4RKF2RKF2Rg.t.
Miami3RKFKF3RKF4R4R3R3Rg.t.
Monte Carlo3R2RKFHFKF3RHF2R1Rg.t.
Madridl.c.2R2R3R3RKF2R3R3R2Rg.t.
Rome1R1RKF2RKF2R3R2R1R
Montreal/TorontoHFHF2RWKF2R1Rg.t.
Cincinnati2R2R1R1R3R2R
Shanghail.c.3RKF2RKFHFFKFg.t.
Parijs2RWKFFKF2R2R3RKF2R1RKF
statistieken
titels per jaar00023022111040200
eindejaarsranking33821243610136810121012152392962

Dubbelspel

[bewerken |brontekst bewerken]
toernooi20022003200420052006200720082009201020112012201320142015201620172018201920202021
grandslamtoernooien
Australian Open2R
Roland Garros1R1R1R2R
Wimbledong.t.
US Open
ATP Masters 1000
Indian Wells1R2RKFKFg.t.
MiamiKFKFKF1Rg.t.
Monte Carlo2R2R1R2R1Rg.t.
Madridl.c.2R1R1Rg.t.
Rome2R1R1R
Montreal/Toronto1RKFKF2R2Rg.t.
CincinnatiKF1R2R
Shanghail.c.W1R2RKFg.t.
Parijs2R1R2R1R2R
olympisch
Olympische Speleng.t.g.t.g.t.Fg.t.1Rg.t.
statistieken
titels per jaar00000113001000000000
eindejaarsranking933645782165111113034242115198412156376168711774383

Externe links

[bewerken |brontekst bewerken]
Mediabestanden
Commons heeft media­bestanden in de categorieJo-Wilfried Tsonga.
Bronnen
  1. (en)Holt, Sarah, The Muhammad Ali of tennis. BBC Sport (30 juni 2007). Gearchiveerd op15 april 2023.
Bibliografische informatie
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jo-Wilfried_Tsonga&oldid=65929765"
Categorieën:
Verborgen categorieën:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp