| Jill Hetherington | ||||
|---|---|---|---|---|
| Plaats uw zelfgemaakte foto hier | ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Nationaliteit | .svg) Canadese | |||
| Geboorteplaats | Brampton,Canada | |||
| Geboortedatum | 27 oktober 1964 | |||
| Woonplaats | Renton,WA,VS[1] | |||
| Lengte | 1,78 m | |||
| Profdebuut | 1983 | |||
| Met pensioen | 1997 | |||
| Slaghand | rechts, backhand tweehandig | |||
| Totaal prijzengeld | 805.129 Amerikaanse dollar | |||
| Profiel | (en)WTA-site | |||
| Enkelspel | ||||
| Winst-verliesbalans | 95–113 | |||
| Titels | 1 WTA, 1 ITF | |||
| Hoogste positie | 64e (29 februari 1988) | |||
| Olympische Spelen | 2e ronde (1988) | |||
Grandslamresultaten | ||||
 Australian Open | 2e ronde (1989) | |||
.svg) Wimbledon | 1e ronde (1988, 1989, 1991) | |||
 US Open | 3e ronde (1988) | |||
| Dubbelspel | ||||
| Winst-verliesbalans | 351–223 | |||
| Titels | 13 WTA, 7 ITF | |||
| Hoogste positie | 6e (27 maart 1989) | |||
| Olympische Spelen | kwartfinale (1988, 1996) | |||
Grandslamresultaten | ||||
| Australian Open | finale (1989) | |||
 Roland Garros | 3e ronde (1984, 1992) | |||
| Wimbledon | halve finale (1986) | |||
| US Open | finale (1988) | |||
| Gemengd dubbelspel | ||||
| Winst-verliesbalans | 51–38 | |||
Grandslamresultaten | ||||
| Australian Open | halve finale (1993, 1996) | |||
| Roland Garros | finale (1995) | |||
| Wimbledon | kwartfinale (1991) | |||
| US Open | halve finale (1992, 1994) | |||
| Laatst bijgewerkt op: 8 oktober 2016 | ||||
| ||||
| Posities op deWTA-ranglijst Positie per einde seizoen:
|
Gilliam (Jill) Hetherington (Brampton, 27 oktober 1964) is een voormaligtennisspeelster uit Canada. Van 1983 tot 1987 studeerde zij psychologie aan deUniversiteit van Florida.[2] Vanuit hetcollege-tennis groeide zij naar een beroepscarrière. Hetherington speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand. Zij was actief in het proftennis van 1983 tot en met 1997. In 1998 werd haar dePlayer of the Year Award van Canada toegekend.[2]
Hetherington debuteerde in 1983 op hetITF-toernooi vanLakewood (VS). Zij stond in 1987 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi vanBethesda (VS) – hier veroverde zij haar enige ITF-enkelspeltitel, door de Amerikaanse Carol Christian te verslaan.
In 1983 speelde Hetherington voor het eerst op eenWTA-hoofdtoernooi, op hettoernooi van Toronto. Zij bereikte er de tweede ronde. Zij stond in 1988 voor het eerst in een WTA-finale, op hettoernooi van Wellington – hier veroverde zij haar enige WTA-enkelspeltitel, door de AmerikaanseKatrina Adams te verslaan. Later dat jaar nam zij deel aan deOlympische Spelen in Seoel – zij bereikte er de tweede ronde.
Haar beste resultaat op degrandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op hetUS Open 1988. Haar hoogste notering op deWTA-ranglijst is de 64e plaats, die zij bereikte in februari 1988.
Hetherington behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1983 op hetITF-toernooi vanFlemington (VS), samen met de Chileense Germaine Ohaco. Zij stond twee weken later voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi vanErie (VS), weer samen met Germaine Ohaco – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Amerikaanse duo Lisa Kearney en Debbie Robb te verslaan. In totaal won zij zeven ITF-titels, de laatste in 1996 inIndian Wells (VS).
In 1983 speelde Hetherington voor het eerst op eenWTA-hoofdtoernooi, op hettoernooi van Toronto, samen met landgenoteHélène Pelletier. Zij bereikten er de tweede ronde. Zij stond in 1984 voor het eerst in een WTA-finale, op hettoernooi van Rio de Janeiro, weer samen met Hélène Pelletier – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Amerikaanse koppelPenny Barg enKylie Copeland te verslaan. In 1988 nam zij deel aan deOlympische Spelen in Seoel, samen metCarling Bassett-Seguso – zij kwamen er tot de kwartfinale. Later dat jaar bereikte Hetherington een grandslamfinale, op hetUS Open, en in 1989 nogmaals op hetAustralian Open, beide keren met de AmerikaansePatty Fendick aan haar zijde. In totaal won zij veertien WTA-titels, de laatste in 1995 inPattaya, samen met de AustralischeKristine Radford. In 1996 nam zij nogmaals deel aan deOlympische Spelen in Atlanta, samen metPatricia Hy-Boulais – zij bereikten er de kwartfinale. Tijdens haar afscheidstoernooi, hetUS Open 1997, versloeg zij (samen metKathy Rinaldi-Stunkel) de gezusters Williams.[3]
Haar hoogste notering op deWTA-ranglijst is de zesde plaats, die zij bereikte in maart 1989.
Hetherington deed op alle grandslamtoernooien ook aan het gemengd dubbelspel mee. Haar beste resultaat is het bereiken van de finale, opRoland Garros 1995 met Zuid-AfrikaanJohn-Laffnie de Jager aan haar zijde.
In de periode 1983–1995 maakte Hetherington deel uit van het CanadeseFed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 16–20. In 1988 bereikte het team de halve finale van de Wereldgroep I, na winst op Korea, Finland en Zweden – in de halve finale waren zij niet opgewassen tegen het team van Tsjecho-Slowakije.
Hetherington trad in het huwelijk met Rich Hultquist, heeft twee kinderen, en woont inRenton in de Amerikaansestaat Washington. Tot mei 2014 was zij, onder de naam Jill Hultquist, hoofd-coach van het vrouwentennis op deUniversiteit van Washington.[4]
| Legenda |
|---|
| Grandslamtoernooi |
| Olympische Spelen |
| Year-End Championships |
| Tier I |
| Tier II |
| Tier III |
| Tier IV & V |
| nr. | finale | toernooi | ondergrond | tegenstandster | score | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| gewonnen finales | ||||||
| 1. | 1988-02-07 |  WTA Wellington | hardcourt | Katrina Adams | 6-1, 6-1 | details |
| verloren finales | ||||||
| geen | ||||||
| Legenda | |
|---|---|
| g.t. | geen toernooi gehouden |
| l.c. | lagere categorie |
| – | niet deelgenomen |
| G | uitgeschakeld in de groepsfase |
| 1R | uitgeschakeld in de eerste ronde |
| 2R | uitgeschakeld in de tweede ronde |
| 3R | uitgeschakeld in de derde ronde |
| 4R | uitgeschakeld in de vierde ronde |
| KF | uitgeschakeld in de kwartfinale |
| HF | uitgeschakeld in de halve finale |
| F | de finale verloren |
| W | het toernooi gewonnen |
| w-v | winst/verlies-balans |
| Toernooi | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | w-v |
|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | 1R | 2R | 1R | – | 1-3 |
| Roland Garros | – | – | – | – | 0-0 |
| Wimbledon | 1R | 1R | – | 1R | 0-3 |
| US Open | 3R | 2R | – | – | 3-2 |
| Toernooi | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | w-v |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | – | g.t. | – | – | 2R | 2R | 2R | 1R | HF | KF | 2R | HF | 12-8 |
| Roland Garros | – | – | 2R | 2R | – | – | – | – | KF | KF | KF | F | 3R | 14-7 |
| Wimbledon | 2R | 3R | 1R | 3R | 2R | 1R | 1R | KF | 1R | 3R | 3R | 2R | 1R | 14-13 |
| US Open | 1R | 1R | – | 1R | – | – | 1R | KF | HF | KF | HF | 1R | 2R | 11-10 |
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)