Jean-Baptiste Bienvenu Martin[1] (Saint-Bris-le-Vineux,22 juli1847 - aldaar10 december1943) - soms ook foutief geschreven alsJean-Baptiste Bienvenu-Martin - was eenFrans politicus vanSavoyaardse oorsprong.[2]
Jean-Baptiste Bienvenu Martin werd geboren in het departementYonne uit een familie vanSavoyaardse afkomst. Hijstudeerderechten en was aanvankelijkadvocaat, voordat hij ambtenaar bij deprefectuur van de Yonne werd. In 1879 werd hij secretaris-generaal van de prefectuur, in 1885onderprefect vanSens. Het jaar daarop kreeg hij een ambt bij deRaad van State en In 1894 werd hij directeur op het ministerie vanKoloniën.
In 1897 werd hij voor hetarrondissement Auxerre in deKamer van Afgevaardigden gekozen, als opvolger van de latere presidentPaul Doumer, die toen tot gouverneur-generaal vanFrans Indochina was benoemd. Hij rekende zich tot de radicale linkerzijde en was in 1901 een van de stichters van deradicale partij.
IBienvenu Martin was van 24 januari 1905 tot 13 maart 1906minister van Onderwijs, Schone Kunsten enErediensten in deKabinetten-Rouvier II en III. In die hoedanigheid zette hij zijn handtekening onder deWet op de Scheiding van Kerk en Staat (1905), waar hij zelf voor geijverd had. Nog in 1905 werd hij voor de Yonne in deSenaat gekozen.
Van 9 december 1913 tot 9 juni 1914 was hijminister van Justitie enGrootzegelbewaarder in hetKabinet-Doumergue I en bleef die bevoegdheid houden in de eersteregering Viviani (9 juni - 26 augustus 1914).
Hij raakte rond die tijd internationaal bekend omdat hij van 12 tot 28 juli 1914René Viviani verving als minister van Buitenlandse Zaken, toen deze presidentRaymond Poincaré vergezelde voor eenstaatsbezoek aanRusland. Dat gebeurde kort na demoord in Sarajevo, toen de spanning in Europa opliep. ToenOostenrijk-Hongarije op 23 juli een ultimatum naarServië stuurde, waardoor een oorlog tussen deze landen onvermijdelijk leek, waren Poincaré en Viviani per schip op de terugreis. Bienvenu Martin ontving toen de Duitse ambassadeur in Parijs,Wilhelm von Schoen, en maakte hem duidelijk dat Frankrijk niets zou doen om Rusland te beletten Servië ter hulp te snellen als Duitsland niet hetzelfde deed met Oostenrijk-Hongarije. Die harde houding was een belangrijke stap naar een grote Europese oorlog - deEerste Wereldoorlog - die enkele dagen later zou uitbreken.
Van 26 augustus 1914 tot 29 oktober 1915 was hij minister van Arbeid en Sociale Voorzorg in hetoorlogskabinet-Viviani.
Nadien was Bienvenu Martin geen minister meer. Hij bleef nog lid van de Senaat tot 1940 (toen het parlement door hetVichy-regime naar huis werd gestuurd), sinds 1924 als fractievoorzitter van deGauche Démocratique. Van 1910 tot 1940 was hij ook voorzitter van dedepartementsraad van de Yonne.