| Jan Peters | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Volledige naam | Wilhelmus Johannes Hendrikus Peters | |||||||
| Geboortedatum | 20 juli1953 | |||||||
| Geboorteplaats | Gorinchem,Nederland | |||||||
| Sportnationaliteit |  Nederland | |||||||
| Positie | Aanvaller | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Huidige club | Gestopt in 1986 | |||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren | ||||||||
| ||||||||
| Interlands | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
Wilhelmus Johannes Hendrikus (Jan) Peters (Gorinchem,20 juli1953) is eenNederlands voormalig voetballer. De aanvaller kwam uit voorFC Den Bosch '67 enFeyenoord en was eenmalig international.
Peters kende geen gemakkelijke jeugd. Van zijn vijfde tot zijn elfde jaar leed hij aan een ernstige vorm van reuma en zat hij jarenlang in een rolstoel.[1] Op zijn twaalfde jaar ging hij op voetbal bijGVV Unitas inGorinchem. Zelf meent hij dat zijn vechtlust, die zo typerend was voor zijn speelstijl, een gevolg is van zijn drang om nooit meer in een rolstoel te hoeven. Ook is hij van mening dat zijnpijngrens erg hoog lag door de pijn die hij tijdens zijn ziekte had doorstaan.[1]
In zijn tienerjaren ontdekte Peters dat de vrouw bij wie hij opgroeide niet zijn moeder was, maar de zus van zijn moeder. Hij bleek als baby in de steek gelaten te zijn, waarna hij werd grootgebracht in het gezin van zijn tante.[1]
In de eerste helft van de jaren '70 speelde Peters in de spits bij eerste elftal van Unitas. Hij speelde daar in deEerste klasse, destijds het hoogste amateurniveau. In 1974 plaatste Unitas zich voor de nieuw te vormenHoofdklasse, waarin hij nog tot 1976 speelde voor Unitas. Peters kwam in zijn Unitas-tijd tevens uit voor hetNederlands amateurelftal. In de zomer van 1976 werd hij gekocht doorFC Den Bosch '67. Hij maakte in deEerste Divisie naam als goaltjesdief door in zijn eerste seizoen 18 keer het net te vinden. In zijn tweede seizoen bij FC Den Bosch '67 kwam hij tot 17 treffers. In het seizoen1978-1979 had Peters halverwege het seizoen alweer negen keer gescoord in de Eerste Divisie. In de winterstop werd hij ingelijfd doorFeyenoord, als opvolger van de vertrokkenPeter Houtman. Reeds bij zijn debuut voor de Rotterdammers, op 4 maart 1979 tegenSparta, scoorde hij. In de resterende wedstrijden van dat seizoen maakte hij dertien doelpunten. Dit leverde hem een uitverkiezing op voor hetNederlands elftal. Op 22 mei 1979 viel hij in de 57e minuut in tegen wereldkampioenArgentinië, in een wedstrijd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de FIFA. Opmerkelijk was dat ook zijn naamgenootJan Peters van AZ'67 in deze wedstrijd in het veld stond. De wedstrijd eindigde na 90 minuten in 0-0 en strafschoppen moesten de beslissing brengen. Mede omdat beide Jannen Peters misten won Argentinië.
Na zijn sterke beginperiode bij Feyenoord kwam Peters in zijn derde seizoen (1980/1981) door blessures minder tot spelen. In 1981 vertrok hij naarKV Kortrijk in België. Later speelde hij voorSC Espinho in Portugal enCE Sabadell in Spanje. Na zijn carrière was hij woonachtig inBarcelona en onder andere werkzaam als voetbalscout.[2]
In 2010 bekende Peters in een interview met hetAlgemeen Dagblad dat hij tijdens zijn loopbaan geregeld doping kreeg toegediend. Dit gebeurde onder andere voorafgaand aan de finale van deKNVB beker 1979/80, die door Feyenoord met 3-1 van Ajax gewonnen werd.[3] Die beschuldiging was trouwens niet nieuw: in een zaak voor de tuchtcommissie van de KNVB in 1985 haddenClemens Westerhof enRichard Budding al de uitvoerder aangewezen: verzorgerGerard Meijer.[4]
Feyenoord.svg)
