Jan Frans(Jean François)Michel (Mechelen,24 oktober1697 -Brussel,1 februari1773) was een rechtsgeleerde uit deZuidelijke Nederlanden, en de zoon van Martinus Ludovicus Michel, een Mechelse stadsdokter, en Joanna Maria Snyers.
Jean François, die ook een militair, kunstminnaar, natuurliefhebber, muziekliefhebber, uitgever en schrijver van boeken is, maakte een reisverslag op van een tocht naarChina in opdracht vanFrans Emmanuel van Ertborn, aandeelhouder bij dePruisische Aziatische Compagnie. Hij stelde dit op in de Franse taal en voorzag het van een prachtig handschrift en een tiental waterverftekeningen (zeefauna, zichten op eilanden, het achtersteven van het schip, enz.). Het manuscript wordt nog steeds bewaard in deKoninklijke Bibliotheek vanBrussel.[1]
Tijdens een oponthoud van elf dagen in de havenstadPraia op het Kaapverdische eilandSantiago beschreef hij uitvoerig de manier van leven en het uitzicht van dit eiland.
Jan Frans Michel huwde op2 februari1719 teLeuven, in deSint-Pieterskerk met Anna Catharina de Goede, afkomstig van dezelfde stad. Ze overleed hier trouwens, op18 november1749 en werd begraven in de Grote Ziekenhuiskerk. Zij bleven kinderloos. Hij behaalde het licentiaatsdiploma in de Rechten teLeuven op15 december1718 en werd advocaat in deGrote Raad door toelating op 27 juni1720 en in het Kerkelijk Hof van de Aartsdekenij Mechelen op1 december1724. Op28 november1728 wordt hij, door patentbrieven van Zijne Majesteit, recht-raadgevend schepen aan de hoofdrechtbank vanBefferen in hetLand van Mechelen benoemd, evenals in het Domeinhof van hetzelfde Land hieraan geannexeerd. Op27 juli1729 werd dit bevestigd met een hoogste decreet door de aartshertoginMaria Elisabeth, algemene landvoogdes van de Nederlanden. Hij was ook luitenant en auditeur van het nieuwe tweede regiment, genoemd Lorreinen-Wallonië, nationaleinfanterie rond26 januari1742, een titel waarvan hij enige tijd later afstand deed. Hij was betrokken bij de onderhoudswerken van de militaire vestingwerken en gebouwen van de stadOostende bij commissie van28 februari1757. Zijn laatste woonplaats was de herberg van Christophorus de Donckere in de Putterij. Deze wijk is gelegen op de plaats waar tegenwoordig het Centraal Station staat.
Jan Frans hield veel van kunst en wetenschappen, voornamelijk de teken- en schilderkunst, en de muziek. Terwijl hij luitenant en auditeur was, vertaalde hijles Ordonnances Militaires & Articles de Guerre in de Franse en Nederlandse taal ten gebruike van de Nationale Troepen van de Nederlanden en wijdde ze aan de hertog van Arenberg, kolonel van zijn regiment, en liet hen drukken in1742 op 16 pagina's inquarto.
Zijn grootste werk schijnt in1771 geschreven te zijn:L’Histoire de la Vie de P.P. Rubens, Chevalier, & Seigneur de Steen, illustrées d’Anecdotes, qui n’ont jamais paru au Public, & de ses tableaux étalés dans le Palais, Eglises é places publiques de l’Europe : & par la démonstrations des Estampes, existantes & rélatives à ses Ouvrages. Enrichie du portrait dudit Chevalier, gravé en taille-douce d’après son dessin, exécuté à la plume, de sa propre main à l’Age de 53 ans. Dédiée à S.A.R. Charles Alexandre, Duc de Lorraine & de Baar, Lieutenant Gouverneur & Capitaine-Général des Pays bas.
Dit werk werd gepresenteerd aanMaria Theresia van Oostenrijk doorPatrice François de Neny, haar kabinetssecretaris, aan wie Michel het had opgestuurd vergezeld van een brief, in augustus1771. Op 4 oktober verkreeg de baron eveneens een exemplaar van Michel. Op21 maart1771 gaf C.J. Leyniers, die schijnbaar de macht had om het boek te laten verbieden in verband met de censuur, de toelating om het in druk te geven. Nadien, op6 april1771, bevestigde G.J. de Limpens, raadsheer en procureur vanBrabant, dat het boek geen tegen de religie, goede zeden of tegen de Staat gerichte tekst omvatte.
Jan Frans werd na zijn dood te Brussel begraven in deSint-Goedelekerk.