De plaats werd voor het eerst genoemd in 937 en was een bezit van hetkapittel van deNotre-Dame van Parijs. Verschillende kerkelijke instellingen en heren hadden bezittingen in Ivry, tot de plaats in de 17e eeuw onder één heer verenigd werd. In die periode kwamen er ook buitenverblijven voor de elite vanParijs in het landelijke Ivry. In de loop van de 19e eeuw moest de landbouw plaatsmaken voor de industrie. Door de gunstige ligging aan deSeine en de goede verbindingen via de weg en het spoor vestigden allerlei bedrijven en instellingen zich in de gemeente (een glasfabriek, een rubberfabriek, brouwerijen endistilleerderijen, maar ook ziekenhuizen). Ivry werd in de 20e eeuw een links politiek bolwerk met onder anderen de communistGeorges Marrane als burgemeester. Tijdens deTweede Wereldoorlog was de industrie en de infrastructuur van Ivry een doelwit voor geallieerde luchtbombardementen. De gemeente liep zware schade op tijdens bombardementen in december 1943 en augustus 1944. Het centrum van de gemeente werd vanaf het einde van de jaren 1960 gemoderniseerd onder leiding van architectenRenée Gailhoustet enJean Renaudie.[2] Vanaf de jaren 1970 verdween een groot deel van de aanwezige industrie.[3]
De oppervlakte van Ivry-sur-Seine bedroeg op 1 januari 2022 6,1 vierkante kilometer; debevolkingsdichtheid was toen 10.578 inwoners per km². De gemeente ligt op de linkeroever van deSeine en grenst in het noordwesten aan de stadParijs.
De onderstaande kaart toont de ligging van Ivry-sur-Seine met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
De oude dorpskerk Saint-Pierre-Saint-Paul gaat terug tot de 12e eeuw. De oudste delen van de kerk zijn de vierkanten klokkentoren en eentravee uit de 13e eeuw.[2]
