Italiaans-Somaliland (Somalisch:Dhulka Talyaaniga ee Soomaaliya,Italiaans:Somalia italiana,Arabisch: الصومال الإيطاليAl-Sumal Al-Italiy) was eenItaliaansekolonie die bestond van het einde van de 19e eeuw tot aan 1960. Tijdens deTweede Wereldoorlog werd de kolonie bezet door troepen van hetVerenigd Koninkrijk. Het gebied ligt in het hedendaagseSomalië. Het noordelijke deel heeft eenzijdig de onafhankelijkheid uitgeroepen onder de naamPuntland.
Italië slaagde erin in de periode 1880–1890 diverse delen van Somalië te bezetten. Met de Engelsen werden op 28 maart en 15 april 1891 grensverdragen gesloten die erop neerkwamen, dat de Italianen deJubba niet zouden overtrekken en zich niet in het gebied van de Nijl zouden begeven.[1]
In de decennia hierna werd de macht over het gebied verstevigd en werden kolonisten vanuit het moederland aangemoedigd zich hier permanent te vestigen.
In 1941 werd het gebied bezet door Britse troepen. Tijdens deTweede Wereldoorlog vochten de Italianen namelijk aan de zijde van de Duitsers en de Italiaanse koloniën in Afrika (Libië enItaliaans-Oost-Afrika) vormden een gemakkelijk doelwit voor Britse troepen.
Het gebied werd onafhankelijk op 1 juli 1960 en sloot zich onmiddellijk aan bijBrits-Somaliland dat op 26 juni onafhankelijk was geworden. Samen vormden zij de staat Somalië.Frans-Somaliland bleef Frans tot 1977 toen het onafhankelijk werd alsDjibouti, het sloot zich niet aan bijSomalië.