Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Isle of Man TT 1981

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van ManTT van Man 1981
Snaefell Mountain Course
Officiële naamIsle of Man Tourist Trophy
LandVlag van ManIsle of Man
Datum6 tot11 juni1981
OrganisatorACU
Formula One TT
EersteVlag van Nieuw-ZeelandGraeme Crosby
TweedeVlag van Verenigd KoninkrijkRon Haslam
DerdeVlag van Noord-IerlandJoey Dunlop
Sidecar TT Leg one
EersteVlag van Verenigd KoninkrijkJock Taylor/Vlag van ZwedenBenga Johansson
TweedeVlag van Verenigd KoninkrijkMick Boddice/Vlag van Verenigd KoninkrijkChas Birks
DerdeVlag van Verenigd KoninkrijkDerek Bayley/Vlag van Verenigd KoninkrijkBob Bryson
Senior TT
EersteVlag van Verenigd KoninkrijkMick Grant
TweedeVlag van Verenigd KoninkrijkDonnie Robinson
DerdeVlag van Verenigd KoninkrijkJohn Newbold
Junior TT
EersteVlag van Verenigd KoninkrijkSteve Tonkin
TweedeBob Jackson
DerdeVlag van Verenigd KoninkrijkCharlie Williams
Formula Two TT
EersteVlag van Verenigd KoninkrijkTony Rutter
TweedePhil Odlin
DerdeVlag van Verenigd KoninkrijkCharlie Williams
Formula Three TT
EersteVlag van AustraliëBarry Smith
TweedeDave Raybon
DerdeVlag van Verenigd KoninkrijkDenis Casement
Sidecar TT Leg two
EersteVlag van Verenigd KoninkrijkJock Taylor/Vlag van ZwedenBenga Johansson
TweedeVlag van Verenigd KoninkrijkDick Greasley/Vlag van Verenigd KoninkrijkStewart Atkinson
DerdeVlag van Verenigd KoninkrijkRoy Hanks/Vlag van Verenigd KoninkrijkVince Biggs
Classic TT
EersteVlag van Nieuw-ZeelandGraeme Crosby
TweedeVlag van Verenigd KoninkrijkMick Grant
DerdeVlag van Verenigd KoninkrijkAlex George

DeTT van Man 1981 werd verreden van6 tot11 juni1981 op deSnaefell Mountain Course op heteiland Man. Door deInterval-start reed men eigenlijk een tijdrace.

De wedstrijden eisten het leven van deAustralische coureurKenny Blake, die op9 juni tijdens de vijfde ronde van deSenior TT verongelukte bijBallagarey Corner.

Formula One TT

[bewerken |brontekst bewerken]

Zaterdag 6 juni, 6 ronden (364,38 km), toegelaten:tweetaktmotoren van 350- tot 500 cc,viertaktmotoren van 600- tot 1.000 cc.

DeFormula One TT op6 juni begon met enige paniek bij Heron Suzuki GB-team vanGraeme Crosby, die vlak voor de start constateerde dat zijn achterband lek was. Er werd een nieuw wiel gemonteerd, maar toen bleek deketting te lang, degearing verkeerd en miste men eenbout van het achterwiel. Crosby kwam daardoor tien seconden te laat aan de start, maar omdat er eeninterval-start werd gebruikt kon hij niet zomaal starten. Hij werd achteraan in het startveld geplaatst en zijn latere starttijd van 4 minuten en 50 seconden werd niet teruggegeven. Intussen ging de wedstrijd van start en lagHonda-coureurJoey Dunlop twee ronden lang aan de leiding.Mick Grant kwam met zijnSuzuki tot op enkele seconden van Dunlop, maar hij maakte een schakelfout waardoor hij zijn motor opblies. Dunlop moest bij zijn pitstop zijn motor opnieuw laten afstellen maar verloor ook 1½ minuut omdat hij een nieuw achterwiel moest laten monteren. Daardoor namRon Haslam (Honda) de leiding over. Op de weg haalde Dunlop hem weer in, maar in tijd bleef Haslam aan de leiding. Haslam leek de race uiteindelijk met een halve minuut voorsprong te winnen, een belangrijke overwinning voor Honda omdat de race ook meetelde voor het wereldkampioenschapFormula One TT.

Protesten

[bewerken |brontekst bewerken]

Intussen had Crosby de zes ronden vrijwel exact twee minuten sneller afgelegd dan Haslam, maar door de 4 minuut 50 straftijd was hij vierde. Daartegen diende Suzuki bij deACU een protest in. Men redeneerde dat de wedstrijdleiding op het eigenlijke startmoment de stopwatch had moeten indrukken, waardoor Crosby slechts 10 seconden zou hebben verloren en dat de straftijd nergens op gebaseerd was. Na twee uur vergaderen kreeg Suzuki gelijk en werd Crosby tot winnaar uitgeroepen. Maar dat leverde weer een tegenprotest van Honda op. Daar redeneerde men dat zowel Dunlop als Haslam rustiger hadden gereden omdat ze signalen kregen dat Crosby geen bedreiging vormde. Dit protest werd niet gehonoreerd waardoor Graeme Crosby uiteindelijk toch winnaar werd. Honda liet Joey Dunlop, Ron Haslam enAlex George de rest van de week in zwart leer op zwart gespoten motorfietsen rijden.

Uitslag Formula One TT

[bewerken |brontekst bewerken]
PosCoureurMerkTijdSnelheid
1Vlag van AustraliëGraeme CrosbySuzuki2.01'28"8111,81 mph
2Vlag van Verenigd KoninkrijkRon HaslamHonda2.03'29"8109,98 mph
3Vlag van Noord-IerlandJoey DunlopHonda2.04'07"6109,42 mph
4Vlag van Verenigd KoninkrijkJohn NewboldSuzuki2.06'36"8107,27 mph
5Vlag van Noord-IerlandSam McClementsSuzuki2.06'54"8107,02 mph
6Vlag van Verenigd KoninkrijkAlex GeorgeHonda2.07'02"2106,92 mph
7Vlag van Verenigd KoninkrijkAlan Jackson jr.Suzuki2.08'58"8105,30 mph
8Vlag van Verenigd KoninkrijkStan WoodsHonda2.09'55"2104,54 mph
9Vlag van Verenigd KoninkrijkChas MortimerKawasaki2.11'51"4103,01 mph
10Vlag van Verenigd KoninkrijkFrank RutterHonda2.13'12"8101,96 mph
11Vlag van Verenigd KoninkrijkIan RichardsDucati2.13'52"6101,45 mph
12Max NothingerKawasaki2.13'59"8101,36 mph
13Roy ArmstrongSuzuki2.15'23"6100,32 mph
14Dave HiscockSuzuki2.15'39"6100,12 mph
15Jim WellsKawasaki2.15'49"2100,00 mph
16Ian MartinSuzuki2.17'36"498,70 mph
17Fred HuggettHonda2.17'43"698,62 mph
18Jeff JonesSuzuki2.17'48"698,56 mph
19Bill InghamDucati2.18'08"298,32 mph
20Rob ClaudeSuzuki2.18'08"298,32 mph
23Vlag van Verenigd KoninkrijkTrevor NationSuzuki2.23'08"094,89 mph
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkRay KnightHonda
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkMick GrantSuzukimotor
DNFVlag van AustraliëGraeme McGregorKawasaki
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkRoger MarshallMoriwaki
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkBill Smith
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkNeil Tuxworth
DNFVlag van DuitslandHans-Otto Butenuth

Senior TT

[bewerken |brontekst bewerken]

Dinsdag 9 juni, 6 ronden (364,38 km), toegelaten: alle motoren van 351- tot 500 cc

DeSenior TT startte aanvankelijk op maandag 8 juni (Tweede Pinksterdag), met een uur vertraging vanwege het slechte weer. Enkele favorieten kregen al snel problemen:Mick Grant deed 45 minuten over de eerste ronde doorontstekingsproblemen enGraeme Crosby ontdekte dat zijn keuze voorslicks de verkeerde was toen het op een aantal plaatsen nog bleek te regenen.Charlie Williams viel uit door een kapotte benzineleiding.Chris Guy reed aan de leiding tot de race na de tweede ronde werd afgevlagd vanwege opkomende mist (de "Mantle of Mona") op deMountain Section.

De nieuwe start op dinsdag kwam niet zonder slag of stoot. Er waren immers al twee ronden gereden en de koplopers uit die race eisten dat de uitvallers (met name Mick Grant, Graeme Crosby en Charlie Williams) niet meer mochten starten. Chris Guy eisten bovendien zijn prijzengeld op. Op geen van deze eisen werd ingegaan, maar Guy kreeg een cheque van 1.000pond van Maurice Knight, de directeur van Suzuki GB met de woorden "Wij geven dit bedrag liever uit aan een goedeprivérijder dan aan stickers met stompzinnige teksten". Dat sloeg op de stickers die Honda had laten drukken na het (toegekende) protest van Suzuki na afloop van de Formula One TT. Daar stond op: HONDA WINS, Suzuki protests!.

Erg spannend werd de race niet. Crosby viel al snel uit door een vettebougie en Williams door een afgebrokenclip-on. Ondanks de vele natte plekken op het circuit koos Mick Grant toch voor een slick, omdat hij verwachtte dat een regenband de volledige raceafstand niet zou volhouden. Dat betekende wel dat het achterwiel van zijn motorfiets (deSuzuki RG 500 vanRandy Mamola uit 1980) soms in de zesde versnelling nog doorspinde, vooral tegen het einde van de race, die in hevige regen eindigde. In de derde ronde viel zijn vierde versnelling weg waardoor hij heel voorzichtig werd om te voorkomen dat deversnellingsbak vast zou slaan. Toch had hij na zes ronden een voorsprong van 2½ minuut opDonnie Robinson. DebutantJohn Newbold deed het erg goed: na zijn vierde plaats in de Formula One TT werd hij nu zelfs derde. Hij reed TT-veteraanAlex George zelfs op 20 seconden achterstand. Op de verraderlijke baan, die op sommige plaatsen droog en op sommige plaatsen nat was, vielGeorge Fogarty als eerste, gevolgd door de "winnaar" van maandag, Chris Guy, die bijBraddan viel terwijl hij op de tweede plaats lag.Conor McGinn raakte bij zijn val zwaargewond: hij raakte vanaf het middel verlamd en verloor zijn rechtervoet.Kenny Blake viel bijBallagarey Corner en verongelukte daarbij dodelijk.

Uitslag Senior TT

[bewerken |brontekst bewerken]
PosCoureurMerkTijdSnelheid
1Vlag van Verenigd KoninkrijkMick GrantSuzuki2.07'58"2106,14 mph
2Vlag van Verenigd KoninkrijkDonnie RobinsonYamaha2.10'32"4104,05 mph
3Vlag van Verenigd KoninkrijkJohn NewboldSuzuki2.10'53"2103,77 mph
4Vlag van Verenigd KoninkrijkAlex GeorgeSuzuki2.11'03"8103,63 mph
5Vlag van Verenigd KoninkrijkBillie GuthrieSuzuki2.11'27"2103,32 mph
6Vlag van Noord-IerlandCon LawYamaha2.11'34"4103,23 mph
7Bob JacksonSuzuki2.11'48"2103,05 mph
8Geoff JohnsonYamaha2.12'02"4102,86 mph
9Vlag van Nieuw-ZeelandDennis IrelandSuzuki2.12'21"2102.62 mph
10Vlag van Verenigd KoninkrijkPhil MellorSuzuki2.12'50"0102,25 mph
11Vlag van Verenigd KoninkrijkMalcolm LucasSuzuki2.13'54"4101,43 mph
12Vlag van ZwedenLennart BäckströmSuzuki2.14'13"0101,20 mph
13Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)Jon EkeroldSuzuki2.14'33"0100,95 mph
14Vlag van Verenigd KoninkrijkDerek HuxleyYamaha2.14'48"0100,76 mph
15Vlag van AustraliëGraeme McGregorYamaha2.15'29"4100,24 mph
16Vlag van Verenigd KoninkrijkBernard MurrayYamaha2.15'36"2100,16 mph
17Vlag van Verenigd KoninkrijkDerek ChattertonYamaha2.17'00"899,13 mph
18Klaus KleinSuzuki2.17'04"899,08 mph
19Vlag van Verenigd KoninkrijkBrian ReidYamaha2.17'42"098,64 mph
20Vlag van Verenigd KoninkrijkSteve ParrishYamaha2.17'42"698,63 mph
23Vlag van AustraliëJeffrey SayleYamaha2.19'31"097,35 mph
25Vlag van Verenigd KoninkrijkKeith HuewenSuzuki2.20'10"296,90 mph
27Vlag van Verenigd KoninkrijkTrevor NationYamaha2.21'38"495,89 mph
38Vlag van Verenigd KoninkrijkTony RutterSuzuki2.30'35"690,19 mph
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkGeorge FogartySuzukiVal
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkChris GuyYamahaVal
DNFVlag van AustraliëKenny BlakeYamahaVal(†)
DNFVlag van AustraliëBarry SmithYamaha
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkStan WoodsSuzuki
DNFVlag van Noord-IerlandSam McClementsSuzuki
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkSteve CullSuzuki
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkAlan Jackson jr.Yamaha
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkCharlie WilliamsYamaha
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkSteve TonkinSuzuki
DNFVlag van NederlandJan KostwinderYamaha
DNFVlag van IerlandConor McGinnYamahaVal
DNFVlag van Nieuw-ZeelandGraeme CrosbySuzuki

Junior TT

[bewerken |brontekst bewerken]

Woensdag 10 juni, 6 ronden (364,38 km), toegelaten: alle motoren tot 250 cc.

Jon Ekerold nam niet al te veel risico's omdat deMountain Course in de ochtend zeer verraderlijk was: het was bijna niet te zien of de schaduwplekken nat of droog waren. In de tweede ronde werd hij ingehaald doorSteve Tonkin, die een volle minuut later gestart was. Ekerold haalde Tonkin op de weg wel weer in, maar hij wist op dat moment dat hij 20 seconden per ronde moest goedmaken om kans op de winst te maken. In de vierde ronde maakte een kapotteinlaatschijf een einde aan zijn race. Intussen reedGraeme McGregor een nieuw ronderecord van 109,22mijl per uur, maar ook hij viel uit, terwijl de pech vanCharlie Williams, die al negen TT-races gewonnen had, aanhield. Hij reed met een ontstoken arm en kon ondanks een pijnstillende injectie niet verder komen dan de derde plaats. Tonkin won de race met zijnCCM-Armstrong-Rotax en maakte daarmee een einde aan de elfjarige overheersing vanYamaha in deJunior TT.

Uitslag Junior TT

[bewerken |brontekst bewerken]
PosCoureurMerkTijdSnelheid
1Vlag van Verenigd KoninkrijkSteve TonkinCCM-Rotax[1]2.07'53"0106,21 mph
2Bob JacksonYamaha2.09'15"2105,08 mph
3Vlag van Verenigd KoninkrijkCharlie WilliamsYamaha2.09'39"0104,76 mph
4Vlag van AustraliëJeffrey SayleCCM-Rotax2.09'57"8104,51 mph
5Vlag van Verenigd KoninkrijkDonnie RobinsonRotax2.11'17"2103,45 mph
6Bill SimpsonYamaha2.14'19"8101,11 mph
7Pete WildYamaha2.14'43"8100,81 mph
8Richard SwallowYamaha2.14'44"2100,81 mph
9Vlag van Verenigd KoninkrijkDerek HuxleyYamaha2.15'00"6100,60 mph
10Kenny HarrisonYamaha2.15'29"8100,24 mph
11Vlag van Verenigd KoninkrijkBernard MurrayYamaha2.16'40"899,37 mph
12Vlag van Verenigd KoninkrijkNeil TuxworthYamaha2.17'09"499,03 mph
13Vlag van Nieuw-ZeelandDennis IrelandYamaha2.17'23"698,85 mph
14David HughesYamaha2.19'11"297,58 mph
15Vlag van Noord-IerlandTrevor SteeleYamaha2.19'31"497,35 mph
16Vlag van Verenigd KoninkrijkGraham YoungYamaha2.20'01"297,00 mph
17Jim WellsYamaha2.21'11"696,20 mph
18Vlag van Verenigd KoninkrijkKeith HuewenSDC2.21'21"296,09 mph
19Vlag van Verenigd KoninkrijkAlan LawtonYamaha2.21'28"896,00 mph
20Vlag van Verenigd KoninkrijkWalter DawsonMaxton2.22'00"895,64 mph
21Vlag van Verenigd KoninkrijkTony HeadYamaha2.22'45"095,15 mph
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkPhil MellorOnbekend
DNFVlag van Zuid-Afrika (1928-1982)Jon EkeroldCCM-RotaxInlaatschijf
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkTony RutterOnbekend
DNFVlag van AustraliëGraeme McGregorKawasaki
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkSteve CullOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkBrian ReidOnbekend
DNFVlag van NederlandBoet van DulmenRotax
DNFVlag van NederlandJan KostwinderOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkChas MortimerOnbekend

Formula Two TT en Formula Three TT

[bewerken |brontekst bewerken]

Woensdag 10 juni, 4 ronden (242,92 km), toegelaten: Formula Two:tweetaktmotoren van 250 tot 350 cc,viertaktmotoren van 400 tot 600 cc. Formula Three: tweetakmotoren van 125 tot 250 cc, viertaktmotoren van 200 tot 400 cc. De motorfietsen moestengehomologeerd zijn: het moesten normale productiemotoren zijn waarvan er ten minste 1000 waren verkocht.

DeFormula Two TT werd niet zoals verwacht gewonnen door eenYamaha RD 350, maar door deDucati Pantah 600 vanTony Rutter, die een nieuw ronderecord reed.Phil Mellor werd aanvankelijk als tweede geklasseerd, maar zijn RD 350 bleek een 24 litertank te hebben, in plaats van de voorgeschreven 20 litertank. Opmerkelijke deelnemers waren de zijspancoureursRoy Hanks enMick Boddice, die allebei uitvielen. Hanks had al een derde en een vijfde plaats gescoord in deSidecar TT en Boddice had een tweede plaats behaald.

DeFormula Three TT werd voor het derde jaar op rij gewonnen doorBarry Smith, die al in 1969 zijn Grand Prix-carrière had afgesloten maar nog steeds een trouw deelnemer aan de TT was.

Uitslag Formula Two TT en Formula Three TT

[bewerken |brontekst bewerken]
PosCoureurMerkTijdSnelheid
Formula Two TT
1Vlag van Verenigd KoninkrijkTony RutterDucati1.28"51"4191,91 mph
2Phil OdlinHonda1.30'22"8100,19 mph
3Vlag van Verenigd KoninkrijkCharlie WilliamsYamaha1.31'46"298,67 mph
4Bob JacksonYamaha1.32'25"697,97 mph
5Geoff JohnsonYamaha1.33'18"097,05 mph
6Vlag van Verenigd KoninkrijkDave MasonHonda1.33'25"896,92 mph
7Vlag van DuitslandHans-Otto ButenuthDucati1.33'40"896,66 mph
8Vlag van Verenigd KoninkrijkGraham BentmanHonda1.33'58"096,36 mph
9Mike KneenHonda1.36'45"293,59 mph
10Peter DaviesLaverda1.37'06"093,25 mph
17Vlag van Verenigd KoninkrijkRay KnightHonda1.40'47"889,83 mph
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkRoy HanksOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkMick BoddiceOnbekend
DSQVlag van Verenigd KoninkrijkPhil MellorYamahaTank te groot
Formula Three TT
1Vlag van AustraliëBarry SmithYamaha1.30'51"499,66 mph
2Dave RaybonYamaha1.33'04"297,29 mph
3Vlag van Verenigd KoninkrijkDenis CasementYamaha1.34'39"895,65 mph
4Roger HunterYamaha1.36'24"693,92 mph
5Vlag van Verenigd KoninkrijkDave ArnoldAermacchi1.36'45"293,59 mph
6Jimmy MillarAermacchi1.38'09"092,25 mph
7Malcolm WheelerAermacchi1.38'12"691,27 mph
8John StephensHonda1.39'27"491,05 mph
9Vlag van Verenigd KoninkrijkDenis GallagherAermacchi1.39'40"890,84 mph
10Derek MortimerYamaha1.39'51"890,57 mph
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkBill SmithHonda

Classic TT

[bewerken |brontekst bewerken]

Donderdag 11 juni, 6 ronden (364,38 km).

Na het verlies in deFormula One TT wasHonda er alles aan gelegen om de belangrijkste race, deClassic TT, te winnen. Daarom werden de Formula One Honda's vanJoey Dunlop,Alex George enRon Haslam op 1.123 cc gebracht. DeSuzuki's vanGraeme Crosby enMick Grant bleven op 997 cc. Haslam viel met pech uit en Dunlop, die wel een absoluut ronderecord van 115,54mijl per uur reed, kwam bijna zonder benzine te staan. Hij haalde depit nog wel om te tanken, maar viel alsnog uit. George was de enige overgebleven Honda-coureur, maar hij moest het hoofd buigen voor Crosby en Grant, waardoor de TT van 1981 een groot succes werd voor Suzuki met overwinningen in deFormula One TT, deSenior TT en de Classic TT.

Uitslag Classic TT

[bewerken |brontekst bewerken]
PosCoureurMerkTijdSnelheid
1Vlag van Nieuw-ZeelandGraeme CrosbySuzuki1.59'34"8113,58 mph
2Vlag van Verenigd KoninkrijkMick GrantSuzuki2.00'04"8113,11 mph
3Vlag van Verenigd KoninkrijkAlex GeorgeHonda2.02'14"0111,12 mph
4Vlag van Verenigd KoninkrijkJohn NewboldSuzuki2.05'23"4108,32 mph
5Vlag van Verenigd KoninkrijkAlan Jackson jr.Suzuki2.05'34"0108,17 mph
6Vlag van Verenigd KoninkrijkBernard MurrayYamaha2.05'36"2108,14 mph
7Vlag van Verenigd KoninkrijkSteve WardYamaha2.06'05"0107,71 mph
8Bill SimpsonYamaha2.06'29"8107,37 mph
9Vlag van Verenigd KoninkrijkIan RichardsKawasaki2.07'55"0106,18 mph
10Vlag van Verenigd KoninkrijkBill SmithSuzuki2.08'03"0106,07 mph
11Steve MoynihanYamaha2.08'17"2105,87 mph
12Vlag van Verenigd KoninkrijkDerek ChattertonYamaha2.08'50"8105,41 mph
13Klaus KleinSuzuki2.09'28"8104,90 mph
14John RobinsonSpondon2.10'15"0104,28 mph
15Vlag van Verenigd KoninkrijkSteve HenshawSuzuki2.10'50"4103,81 mph
16Vlag van Verenigd KoninkrijkNeil TuxworthSpondon2.11'05"0103,62 mph
17Stuart JonesSuzuki2.12'32"6102,47 mph
18Vlag van DuitslandGerhardt VogtSuzuki2.12'36"0102,43 mph
19Trevor SteeleSuzuki2.13'41"2101,60 mph
20Vlag van Verenigd KoninkrijkTony HeadYamaha2.16'11"099,73 mph
DNFVlag van Verenigde StatenDale SingletonYamaha
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkBillie GuthrieOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkSteve TonkinOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkCharlie WilliamsOnbekend
DNFVlag van Noord-IerlandJoey DunlopHonda
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkTony RutterOnbekend
DNFVlag van Nieuw-ZeelandDennis IrelandOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkRoger MarshallOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkStan WoodsOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkRon HaslamHonda
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkChis GuyOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkSteve CullOnbekend
DNFVlag van Zuid-Afrika (1928-1982)Jon EkeroldOnbekend
DNFVlag van NederlandBoet van DulmenYamahaVastloper
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkTrevor NationOnbekend
DNFVlag van AustraliëJeffrey SayleOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkSteve ParrishOnbekend
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkKeith HuewenOnbekend

Sidecar TT

[bewerken |brontekst bewerken]

Beidemanches van deSidecar TT werden gewonnen doorJock Taylor enBenga Johansson. De grootste pechvogels warenTrevor Ireson enClive Pollington, die twee keer uitvielen terwijl ze op de tweede plaats lagen.

Sidecar TT Leg One

[bewerken |brontekst bewerken]

zaterdag 6 juni, 3 ronden (182,19 km)

Jock Taylor en Benga Johansson lieten er geen misverstand over bestaan dat ze de snelste waren. Al in de eerste ronde van de eerstemanche verbraken ze het ronderecord, liepen in de tweede ronde nog verder uit en ze wonnen met bijna drie minuten voorsprong opMick Boddice enChas Birks. Hun racegemiddelde zou voldoende zijn geweest voor de vijfde plaats in deFormula One TT.

Sidecar TT Leg One uitslag

[bewerken |brontekst bewerken]
PosCoureurBakkenistMerkTijdSnelheid
1Vlag van Verenigd KoninkrijkJock TaylorVlag van ZwedenBenga JohanssonFowler-Windle-Yamaha1.03'27"4107,02 mph
2Vlag van Verenigd KoninkrijkMick BoddiceVlag van Verenigd KoninkrijkChas BirksYamaha1.06'17"6102,44 mph
3Vlag van Verenigd KoninkrijkDerek BayleyVlag van Verenigd KoninkrijkBob BrysonYamaha1.08'29"499,15 mph
4Dennis KeenGeoff LeitchYamaha1.08'30"699,14 mph
5Vlag van Verenigd KoninkrijkRoy HanksVlag van Verenigd KoninkrijkVince BiggsYamaha1.09'04"698,31 mph
6Vlag van Verenigd KoninkrijkNigel RollasonVlag van Verenigd KoninkrijkDon WilliamsBarton Phoenix[2]1.11'05"495,53 mph
7Frank IllingworthGuy MillerYamaha1.11'52"694,48 mph
8Vlag van Verenigd KoninkrijkDerek PlummerVlag van Verenigd KoninkrijkRoger TomlinsonKawasaki1.13'22"492,56 mph
9Keith GaltressNeil SheltonYamaha1.13'27"692,45 mph
10Eric CornesRobert HolmesYamaha1.14'01"291,75 mph
11Benny LysenPaul JorgensenYamaha1.14'54"090,67 mph
12Vlag van Verenigd KoninkrijkKeith CousinsVlag van Verenigd KoninkrijkStephen BrockwellYamaha1.15'21"090,13 mph
13Vlag van Verenigd KoninkrijkDick HawesVlag van Verenigd KoninkrijkEdwin KiffYamaha1.15'57"689,40 mph
14Karl-Heinz PlaschkeWaldemar JagerBusch1.16'05"489,25 mph
15Mike JonesDave SaundersKawasaki1.16'52"888,33 mph
16Artie OatesPeter CainKawasaki1.17'01"288,17 mph
17Barry MoranRon HardyKönig1.17'14"487,92 mph
18Vlag van DuitslandRolf SteinhausenVlag van DuitslandGeorg WillmannRSR-Yamaha1.17'25"487,71 mph
19Vlag van Verenigd KoninkrijkDennis BinghamVlag van Verenigd KoninkrijkJulie BinghamYamaha1.17'31"887,59 mph
20Vlag van DuitslandKurt JelonekVlag van DuitslandGerhard WagnerYamaha1.18'14"486,80 mph
28Vlag van Verenigd KoninkrijkTrevor Ireson[3]Vlag van Verenigd KoninkrijkClive PollingtonIreson-Yamaha1.21'10"283,66 mph
38Vlag van Verenigd KoninkrijkSteve AbbottVlag van Verenigd KoninkrijkShaun SmithYamaha1.34'03"072,71 mph
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkDick GreasleyVlag van Verenigd KoninkrijkStewart AtkinsonYamaha
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkDave SavilleVlag van Verenigd KoninkrijkSimon Birchall

Sidecar TT Leg Two

[bewerken |brontekst bewerken]

Maandag 8 juni, 3 ronden (182,19 km)

Terwijl op maandagochtend deSenior TT na twee ronden was afgebroken vanwege het slechte weer, kon de tweede manche van de Sidecar TT 's middags gewoon doorgaan. Opnieuw waren Jock Taylor en Benga Johansson niet te achterhalen, ondanks problemen met de brandstoftoevoer in de laatste ronde.Dick Greasley enStewart Atkinson, die in de eerste manche waren uitgevallen, werden nu tweede enRoy Hanks werd metVince Biggs derde.Trevor Ireson viel voor de tweede keer uit terwijl hij op de tweede plaats lag enDennis enJulie Bingham vielen bijKirk Michael stil terwijl ze op de derde plaats lagen.

Sidecar TT Leg Two uitslag

[bewerken |brontekst bewerken]
PosCoureurBakkenistMerkTijdSnelheid
1Vlag van Verenigd KoninkrijkJock TaylorVlag van ZwedenBenga JohanssonFowler-Windle-Yamaha1.04'57"2104,55 mph
2Vlag van Verenigd KoninkrijkDick GreasleyVlag van Verenigd KoninkrijkStewart AtkinsonYamaha1.06'52"2101,56 mph
3Vlag van Verenigd KoninkrijkRoy HanksVlag van Verenigd KoninkrijkVince BiggsYamaha1.08'18"699,42 mph
4Vlag van Verenigd KoninkrijkNigel RollasonVlag van Verenigd KoninkrijkDon WilliamsBarton Phoenix1.09'05"898,28 mph
5Vlag van Verenigd KoninkrijkDerek BayleyVlag van Verenigd KoninkrijkBob BrysonYamaha1.09'07"698,24 mph
6Vlag van Verenigd KoninkrijkDave HallamVlag van Verenigd KoninkrijkJohn HavercroftYamaha1.09'51"497,21 mph
7Vlag van Verenigd KoninkrijkSteve AbbottVlag van Verenigd KoninkrijkShaun SmithYamaha1.10'19"096,58 mph
8Vlag van Verenigd KoninkrijkFrank WrathallVlag van Verenigd KoninkrijkPhil SpendloveYamaha1.11'09"295,44 mph
9Dennis KeenGeoff LeitchYamaha1.13'30"492,39 mph
10Goronwy DaviesElfed DaviesYamaha1.13'37"892,23 mph
11Benny LysenPaul JorgensenYamaha1.13'54"091,90 mph
12Vlag van DuitslandRolf SteinhausenVlag van DuitslandGeorge WillmannRSR-Yamaha1.14'47"290,81 mph
13Vlag van Verenigd KoninkrijkAlistair LewisVlag van Verenigd KoninkrijkRichard DumbleYamaha1.14'58"690,58 mph
14Dennis HolmesSteve BagnallYamaha1.15'18"690,17 mph
15Tim EadeGeoff WoodcockYamaha1.15'51"489,52 mph
16Mike JonesDave SaundersKawasaki1.15'52"489,51 mph
17Colin HopperKeith NeumannBarton Phoenix1.15'57"489,41 mph
18Vlag van Verenigd KoninkrijkKeith CousinsVlag van Verenigd KoninkrijkStephen BrockwellYamaha1.16'08"489,19 mph
19Ian McDonaldAnthony KempYamaha1.16'17"089,02 mph
20Michael BurcombeDerek Rumble jr.Yamaha1.16'34"488,69 mph
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkDennis BinghamVlag van Verenigd KoninkrijkJulia BinghamYamahaMotor
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkTrevor IresonVlag van Verenigd KoninkrijkClive PollingtonIreson-YamahaVersnellingsbak
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkMick BoddiceVlag van Verenigd KoninkrijkChas BirksYamaha
DNFVlag van Verenigd KoninkrijkDave SavilleVlag van Verenigd KoninkrijkSimon Birchall

Trivia

[bewerken |brontekst bewerken]

Boet van Dulmen

[bewerken |brontekst bewerken]

Boet van Dulmen kwam voor het eerst naar heteiland Man, maar moest na de trainingsweek op en neer naar Nederland om te racen inTubbergen. Hij had toen door een aantalvastlopers eigenlijk nog niet genoeg van de verplichte trainingsronden voor nieuwkomers afgelegd, maar kreeg dispensatie van deACU om toch deel te nemen, ook al omdat zijn trainingstijden voldoende waren. In deJunior TT viel hij al na anderhalve ronde uit en in deClassic TT kreeg zijnYamaha TZ 750 in de derde ronde een vastloper. Voor Boet was dat niet zo erg, want hij beschouwde dit als een "leerjaar" om het in 1982 beter te kunnen doen. Hij zou echter nooit meer op het eiland Man rijden.

Jon Ekerold

[bewerken |brontekst bewerken]

Jon Ekerold wilde niet de indruk wekken dat hij alleen voor het startgeld (men sprak over 20.000pond (45.000Euro)) naar het eiland was gekomen. Daarom stond hij op de ochtend van deJunior TT om vier uur op om met een auto het parcours nog eens te verkennen, zodat hij beslagen ten ijs zou komen.

Tony Rutter

[bewerken |brontekst bewerken]

De 39-jarige veteraanTony Rutter won deFormula Two TT met eenDucati 600 Pantah die twee weken voor de TT bij een verkeersongevaltotal loss was gereden. Rutter had al TT-ervaring sinds 1965, maar kwam in 1991 nog aan de start.

Bronnen, noten en/of referenties

Voetnoten

  1. Eindjaren zeventig werdCCM eigendom vanArmstrong, dat in 1980 ook eigenaar werd vanCotton. Men ging 250- en 350cc-racemotoren maken metRotax-inbouwmotoren, die zowel als "Armstrong-Rotax", "Cotton-Rotax" en "CCM-Rotax" werden ingezet.
  2. Rollason gebruikte een 750cctweetaktsquare four vanBarton Engineering, de "Barton Phoenix", die eigenlijk ontwikkeld was voor de filmSilver Dream Racer metDavid Essex enBeau Bridges.
  3. Trevor Ireson reed tot halverwege de tweede ronde op de tweede plaats, maar viel terug door mechanische problemen.
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Isle of Man TT

1907 ·1908 ·1909 ·1910 ·1911 ·1912 ·1913 ·1914 · Eerste Wereldoorlog ·1920 ·1921 ·1922 ·1923 ·1924 ·1925 ·1926 ·1927 ·1928 ·1929 ·1930 ·1931 ·1932 ·1933 ·1934 ·1935 ·1936 ·1937 ·1938 ·1939 · Tweede Wereldoorlog ·1947 ·1948 ·1949 ·1950 ·1951 ·1952 ·1953 ·1954 ·1955 ·1956 ·1957 ·1958 ·1959 ·1960 ·1961 ·1962 ·1963 ·1964 ·1965 ·1966 ·1967 ·1968 ·1969 ·1970 ·1971 ·1972 ·1973 ·1974 ·1975 ·1976 ·1977 ·1978 ·1979 ·1980 ·1981 ·1982 ·1983 ·1984 ·1985 ·1986 ·1987 ·1988 ·1989 ·1990 ·1991 ·1992 ·1993 ·1994 ·1995 ·1996 ·1997 ·1998 ·1999 ·2000 ·2002 ·2003 ·2004 ·2005 ·2006 ·2007 ·2008 ·2009 ·2010 ·2011 ·2012 ·2013 ·2014

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Isle_of_Man_TT_1981&oldid=67814247"
Categorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp