De naam India of Indië (ινδιη) werd in deoudheid door deoude Grieken afgeleid van "Sindhu", de lokale naam voor de rivier deIndus. De naam "India" sloeg als eenpars pro toto op alle gebieden ten oosten van de rivier, waarover in die tijd weinig bekend was. De Indus vormde de grens van deHellenistische wereld en kwam overeen met het einde van de in het Westen toentertijd bekende wereld.
Ook nadat Europese ontdekkingsreizigers en handelaren in de 15e eeuw het zuiden en zuidoosten van Azië hadden verkend, kreeg de naam "Indië" of "India" geen vastomlijnde betekenis. Bovendien werd ook deNieuwe Wereld wel "Indië" genoemd (en haar bewoners "Indianen"). Om het verschil te benadrukken sprak men wel van "West-Indië" (in Amerika) en "Oost-Indië" (in Azië). In Azië werd het gebied onderverdeeld in "Voor-Indië" (ongeveer wat tegenwoordig Zuid-Azië wordt genoemd) en "Achter-Indië" (ongeveer wat tegenwoordigZuidoost-Azië heet). Pas met de onafhankelijkheid van India in 1947 ontstond de huidige, vastomlijnde maar veel beperktere betekenis, waarbij het Engelse woord voor Indië voortaan in het Nederlands op de nieuwe staat ging slaan. In historische zin wordt de naam "India" in het Nederlands echter ook vaak voor een veel groter gebied gebruikt, meestal voor heel Voor-Indië of het zuiden van Azië.
De term "India" wordt in navolging van het Engels voor de moderne staat gebruikt. Lange tijd was "Indië" gebruikelijk in België, maar naar Nederlands voorbeeld is het vervangen door "India". "Indië" verwijst in het Nederlands meestal naar de vroegere Nederlandse kolonieNederlands-Indië, het hedendaagseIndonesië. Dit geldt eveneens voor hetadjectief: "Indisch" heeft in Nederland betrekking op Nederlands-Indië of Indonesië, "Indiaas" op India; in België wordt "Indisch" niettemin ook veelvuldig gebruikt in de betekenis van "Indiaas".
De oudeAriërs noemden het land waar zij woonden "Aryavarta", hetgeen in de vroegeVedische tijd ook deels in Centraal-Azië lag. Het Sanskriet woord "ārya" betekent 'respectabel iemand' en in later tijden "iemand van de eerste drie kasten" (in tegenoverstelling tot "śūdra"). Omgekeerd betekende anārya 'iemand van de oorspronkelijke donkerkleurige bevolking' die ook "dāsa" of "dasyu" werd genoemd.[6] (DeRig-Veda doet er enigszins denigrerend over maar de oorspronkelijke bewoners tijdens deIndusbeschaving werden in het oudeSumerië "meluhha" genoemd, hetgeen mogelijk verwant is aan het Vedische woord "mleccha", wat verwijst naar mensen die de Vedische taal niet goed beheersten.) Het woord "varta" betekent in hetSanskriet "verplaatsingsgebied", "land", "verblijf", "kostwinning" of "bestaansmiddel".[7] De afkorting Varta werd verbasterd tot Bharta en later tot Bharat.
DePerzen noemden (een deel van) het land "Hindoestan", het land van de hindoes. De verschillende politieke partijen hebben wel andere voorkeursnamen voor het land, zoals "Hindoestan", "Hindu Rashtra" en "Bharat". De naam "Bharat" zou afstammen van twee oude koningen dieBharata genoemd werden.[8] De naam Hindoestan werd officieel opgegeven na deonafhankelijkheid op 15 augustus 1947. De naam wordt nog wel gebruikt in het dagelijkse spraakgebruik. Een populairpatriottisch lied, geschreven door een Pakistaansemoslim,Mohammed Iqbal, begint met de zin:Sare jahaan se acchaa, Hindustan humaraa (Beter dan de rest van de wereld is ons Hindoestan).
India ligt op het Indiase schiereiland en bestaat ruwweg uit drie delen. Langs de noordelijke rand ligt deHimalaya, de hoogste bergketen ter wereld. Het hoogste punt van India is deKangchenjunga (8598meter). DeGrotere Himalaya bestaat ook uit geologisch verwante en in de Himalaya doorlopende ketens zoals dePamir enKarakoram.
Het noorden van India ten zuiden van de Himalaya's bestaat uit de vlaktes van grote rivieren zoals deIndus,Ganges en deBrahmaputra. De rivieren ontspringen grotendeels in de Himalaya. Het sediment dat ze meevoeren maakt de noordelijke vlakten zeer vruchtbaar. Demoesson brengt jaarlijks uit het oosten neerslag mee, die ongelijk over het noorden van India verdeeld is. In het noordoosten, waar de moesson het land bereikt, heeft een zeer nat klimaat. In de omgeving van Delhi is het klimaat al beduidend droger. In het noordwesten van India ligt deTharwoestijn, waar de neerslag te gering is voor de meeste begroeiing.
Het zuiden van India is een groot plateau genaamd deDekan of Deccan. Dit plateau ligt tussen deGolf van Bengalen in het oosten en deArabische Zee in het westen. Het plateau wordt aan weerszijden van de kusten gescheiden door bergketens: deOost-Ghats en deWest-Ghats.
India is het thuis voor verscheidene grote rivieren zoals deGanges,Brahmaputra,Yamuna,Godavari en deKrishna. Slechts een klein gedeelte van de loop van de rivier die aan het land zijn naam geeft, de Indus, ligt op Indiaas grondgebied. Met Pakistan werd reeds in 1960 hetIndus-Waterverdrag afgesloten, om het beheer over het rivierbekken te regelen.
India heeft door zijn grootte verscheideneklimaatzones, variërend van eentropisch klimaat in het zuiden tot eengematigd klimaat in het noorden. Het grootste gedeelte van India wordt ook gekenmerkt door eenmoessonklimaat en kent 3 seizoenen. Het koele seizoen van oktober tot februari, het hete seizoen van maart tot juni en het regenseizoen van midden juni tot september. De stadDelhi heeft een regenval van ongeveer 640 mm per jaar. De zuidwestelijke kust en het noordoosten van het land kennen veel meer regenval. InDarjeeling in het noordoosten tegen Nepal kan de regenval oplopen tot 3040 mm. In de Tharwoestijn in het noordwesten is de neerslag niet hoger dan 50 mm. Het centrale Deccanplateau is relatief droog.
Flora en fauna
DeBengaalse tijger is een van de vele dieren die in India voorkomen
In de noordelijke valleien zijn er voornamelijk bossen. In het noordoosten komen er veelbamboebossen voor. Het noordwesten is voornamelijk steppe en woestijn. Het centrale plateau in het zuiden kent een begroeiing van palmbomen metregenwoud naar de regenachtige zuidwestkust toe.
India is de bakermat van twee van de grotewereldreligies: hethindoeïsme enboeddhisme. Het land heeft door de eeuwen heen grote culturele invloed gehad opOost- enZuidoost-Azië. Al voor het begin van onze jaartelling dreven de Indiërs handel met dit gebied, tot inChina aan toe. In Zuidoost-Azië waren de eerste grote keizerrijken op Indiase ideeën en gebruiken gebaseerd: hetKhmer-rijk in hedendaagsCambodja,Srivijaya opJava enPagan in hedendaagsMyanmar en hun voorlopers zijn enkele voorbeelden.
De vroegste vondsten van rotsbewerkingen in India dateren tot ongeveer 40.000 jaar geleden in hetpaleolithicum inBhimbetaka in centraal India en op andere locaties. De oudste permanente nederzettingen inZuid-Azië dateren van ongeveer 9000 jaar geleden.
Oudheid
Tijdens deHarappabeschaving, tussen 2600 v.Chr. en 1900 v.Chr., ontstonden de eerste steden. De ruïnes ervan zijn met name in de Indusvallei gevonden. Kenmerkend zijn de rechte straten, die laten zien dat de uitbreiding van de stad volgens een sterk centraal plan verliep. Dit werpt een dilemma op omdat er nauwelijks paleizen of andere sporen gevonden zijn van de leiders die dit gezag uitoefenden. Een ander raadsel is het mysterieuze schrift dat op potten en kleitabletten is gevonden maar nog niet ontcijferd is.
Waarschijnlijk ging de Harappabeschaving geleidelijk ten onder door het leeglopen van de steden. De meest waarschijnlijke oorzaak is voedselschaarste als gevolg van klimaatsverandering. Door het verdrogen van het klimaat verdween veel van het rivierwater dat nodig was om het land te bevloeien en de steden te voeden.
Verspreiding van de Vedische cultuur en belangrijkste Vedische stammen of proto-staatjes tussen 1100-500 v.Chr..[9]
De Arische beschaving, die rond 1500 v.Chr. opkwam, is vooral bekend van de overgeleverde heilige geschriften, met name deVeda's. De periode tussen 1500 en 600 v.Chr. wordt daarom wel deVedische periode genoemd. De Ariërs waren migranten uit Centraal Azië, die kennis van het paard, veeteelt en het wiel hadden. Ze brachten een sociaal systeem mee met apartekasten voor priesters en krijgers. DeVeda's bevatten veel verwijzingen naar strijd met stammen, die een andere religie en taal hadden - de oorspronkelijke bevolking. Dit laat zien dat de verspreiding van de Ariërs soms gewapenderhand ging, en er een belangrijk onderscheid gemaakt werd tussen de veroveraars en de oorspronkelijke bevolking. Met hun paarden enstrijdwagens hadden de Ariërs een militair overwicht over de oorspronkelijke bevolking. Ze leerden echter ook van de lokale stammen - zo kenden ze aanvankelijk geen sedentaire landbouw of pottenbakkerij. Voor boeren en handelaren ontstonden aparte kasten, lager dan de krijgers en priesters van de stam maar hoger dan buitenstaanders.
Dit rigide sociale systeem groeide geleidelijk uit tot het hindoeïstische kastenstelsel. Dankzij aanpassing aan het sedentaire bestaan kwam in de van oorsprong nomadische Arische stam meer voedsel beschikbaar. Daarom kon de stam meer priesters en krijgers onderhouden. De macht van de leider werd niet langer in vee uitgedrukt maar in land. In de Vedische godsdienst was het ritueel van groot belang, met name hetofferritueel. Dergelijke rituelen voorzagen en bevestigden de prominente rol van de krijgers en leiders (kshatriya's). De priesters (brahmanen) hadden het alleenrecht op het uitvoeren van rituelen en het doorgeven van de heilige teksten. Ze verwierven daardoor een grote machtspositie binnen de stam.
Dezestraatartiest inTamil Nadu speelt een rol in deMahabharata, uitgevoerd in de toneelvormtherukoothu. Therukoothu gebruikt zang, dans, en felle contrasterende kleurenschmink en kleding. Mogelijk wordt deze vorm van toneel al sinds het begin van de christelijke jaartelling gebruikt om de bevolking van het zuiden van India in te lichten over de Vedische mythologie.
In de eerste eeuwen van het eerste millennium v.Chr. verspreidde de Arische cultuur zich vanuit het noordwesten over het noorden van India. DeVeda's scheppen een beeld van constante conflicten met zowel de oorspronkelijke bevolking als andere Arische stammen. Geleidelijk verspreidden de Ariërs zich naar het oosten over de Gangesvlakte. Aan het einde van de Vedische periode (vanaf 500 v.Chr.) vond verdere verspreiding plaats naar het zuiden, Sri Lanka, en Zuidoost-Azië. Tegelijkertijd vond een geleidelijke groei van de stamgebieden plaats. Aanvankelijk heerste de leider over een klein gebiedje, dat toebehoorde aan de stam.
DeVeda's bestaan uit religieuze hymnen over God(en), spirituele filosofie, het universum, de natuur, en de juiste levenswijze. Deze teksten zijn de bakermat geweest voor het hindoeïsme en de Indiase cultuur en taal. DeVeda's en andere geschriften werden aanvankelijk mondeling doorgegeven in hetSanskriet en pas aan het einde van de Vedische periode op schrift gesteld, toen de taal onder de bevolking niet langer gesproken werd. Naast deVeda's zijn met name de twee groteepen, deMahabharata enRamayana van grote invloed. Terugkomende thema's zijn het ideaal van rechtvaardig koningschap, het nemen van beslissingen die in lijn met hetdharma vallen, en de trouw van vrouwen aan hun echtgenoot.
De Late Vedische periode (rond 800-500 v.Chr.) zag de vorming van de eerste grotere rijken in het noorden van India. Daarmee verband houdend ontstonden (opnieuw) ook de eerste steden in het gebied. Wegens de constante oorlogen en conflicten waren deze steden van grote verdedigingsmuren en forten voorzien - ze boden daarin een sterk contrast ten opzichte van de steden van de Harappabeschaving. In de 5e of 4e eeuw v.Chr. deed ook het schrift opnieuw zijn intrede.[10] De migratie naar het zuiden en oosten en de ontginning van de jungle van het oostelijke Gangesbekken waren in de 5e eeuw v.Chr. zo ver gevorderd dat zestien grotere rijken waren ontstaan, de zogenaamde "mahajanapada's". De macht in sommige rijken was in handen van een koning, terwijl andere als tribaleoligarchie in stamverband (gana-sangha) werden bestuurd.
Klassieke periode
De klassieke periode (ongeveer 500 v.Chr. - 500 n.Chr.) zag de opbloei van rationele wetenschap en filosofie. HetSanskriet werd door het werk van taalkundigen alsPanini gestandaardiseerd, waardoor de Vedische teksten konden worden opgeschreven en vastgelegd. Er kwamen echter ook reactionaire religieuze stromingen op, die haaks stonden op demagie van de Vedische offergodsdienst en demystiek van latere Vedische teksten als deUpanishads. De rol van de brahmanen (priesters) werd door deze stromingen niet langer erkend en het kastenstelsel werd afgewezen. In plaats daarvan stond de zoektocht van het individu naarmoksha (verlossing uit decyclus van sterven en wedergeboorte) centraal. De twee belangrijkste vertegenwoordigers hiervan warenGautama Boeddha, de stichter van het boeddhisme, enMahavira, de stichter van hetjainisme. Deze religies vonden een dankbaar gevolg onder de nieuwe stedelijke elite van handelaren en ambachtslieden. Ook de vorsten en stamleiders sponsorden kloosters en tempels, die fungeerden als centra van wetenschap en kennis. Tijdens het hoogtepunt (rond het begin van de christelijke jaartelling) konden de grootste boeddhistische kloosters duizenden monniken en nonnen herbergen.
De grotestoepa vanSanchi inMadhya Pradesh is mogelijk het best bewaard gebleven boeddhistische monument uit de Klassieke Oudheid. Het heiligdom werd gesticht door keizerAsoka. De monumentale toegangspoorten tot de rondgang dateren waarschijnlijk uit de tijd van deSungadynastie (2e-1e eeuw v.Chr.). De olifanten in hetkapiteel van de zuilen zijn door de moderne Republiek India overgenomen alsofficieel embleem.
De oudste boedhhistische en jainistische geschriften zijn voor historici een belangrijke bron voor de politieke situatie in de tijd van de Boeddha en Mahavira. Ze beschrijven naast de bevolking ook in detail de personen en gebeurtenissen die tot de stichting van het eerste keizerrijk leidden. Een opeenvolging van agressieve, militaristische dynasties vanMagadha - een koninkrijk in de centrale Gangesvlakte - onderwierp tussen 500-350 v.Chr. een voor een de andere rijken in het gebied. Ze beschikten over nieuwe technieken zoals bepantserde strijdwagens enkatapulten en een gestaag groeiend leger. Rond 400 v.Chr. beheerste Magadha het grootste deel van de Gangesvlakte. DeNandadynastie zou volgens Griekse bronnen een staand leger van 200.000 voetsoldaten en duizenden ruiters enkrijgsolifanten hebben onderhouden.
De eeuwen rond het begin van de christelijke jaartelling zagen "buitenlandse" invasies uit het westen. De nieuwelingen kwamen als veroveraars maar werden na hun komst geleidelijk geïntegreerd, een terugkerend thema in de Indische geschiedenis. HetPerzische Rijk strekte zich al aan het einde van de 6e eeuw v.Chr. tot in de Indusvallei. De Griekse invasie onderAlexander de Grote rond 327 v.Chr. stak de Indus over, maar zijn enorme rijk hield slechts een paar jaar stand. Het leidde echter tot een ongekende uitwisseling van technologie, cultuur en ideeën tussen oost en west. India nam realistische beeldende kunst over van deIndo-Griekse (hellenistische) kolonisten, die op hun beurt de Indische filosofie opnamen.
De Nanda's werden rond 322 v.Chr. afgezet doorChandragupta Maurya, die over grote delen van India regeerde. Zijn adviseurChanakya is mogelijk de auteur van deArthashastra, een invloedrijke tekst overeconomie,krijgs- enstaatkunde. DeArthashastra beveelt een strak geregeld bestuur aan, waarin de vorst handel en productie strak bestuurt. Alle surplus in een dergelijk rijk valt aan de vorst, die het gebruikt om het leger en een groot aantal controleurs en spionnen te onderhouden. Mogelijk gold de tekst als blauwdruk voor Chandragupta en zijn opvolgers, want zij breidden het rijk uit tot vrijwel geheel India was onderworpen onder een sterk gecentraliseerd bestuur. Chandragupta's kleinzoonAsoka regeerde over een rijk dat vrijwel geheel India besloeg. Asoka kreeg echter wroeging van de ellende die zijn militaire campagnes onder de bevolking aanrichtten. Uniek was dat Asoka zich daarop tot het boeddhisme bekeerde, geweld afzwoer, en dit besluit aan zijn onderdanen meedeelde inedicten, die hij verspreid over zijn rijk inzuilen of rotsen liet uitbeitelen. Asoka speelde een belangrijke rol in de verspreiding van het boeddhisme. De godsdienst wortelde in Sri Lanka en Afghanistan, maar verdween in latere eeuwen geleidelijk uit India zelf.
Niet lang na Asoka's dood in 232 v.Chr. viel het Mauryarijk uiteen. In de periode tussen de Maurya's (tot de 3e eeuw v.Chr.) en Gupta's (vanaf de 4e eeuw n.Chr.) was India politiek verdeeld over lokale dynasties en rijken. Vanuit het noordwesten vielen nieuwe groepen India binnen: in de 2e eeuw v.Chr. eerst Grieken vanuitBactrië; daarna deShaka's uit Centraal-Azië; en ten slotte in de 1e eeuw n.Chr. deKushana. De laatsten vestigden een uitgestrekt rijk dat het noorden van India met Centraal-Azië verbond. Het Kushanarijk beheerste de lucratieve handel over deZijderoute tussen hetRomeinse Rijk, India en China. Onder de Kushana's bloeide deze handel op als nooit tevoren. De belangrijkste keizer,Kanishka, hielp het boeddhisme te verspreiden; andere keizers aanbaden hindoeïstische goden en sponsorden brahmanen.
Ondanks de politieke verdeeldheid bloeiden de handel en uitwisseling van ideeën tussen India en de rest van de wereld. De staatsvorming en urbanisatie die aan het einde van de Vedische periode het noorden van India kenmerkten vonden nu versneld plaats in het midden en zuiden.[11] Griekse en Romeinse handelaren stichtten handelsposten langs de westkust van India, terwijl Zuid-Indiase handelaren hetzelfde deden langs de kusten van hetMaleisisch schiereiland enIndochina in Zuidoost-Azië, waar ze de Indiase cultuur en religies verspreidden. Tijdens de eerste eeuwen van de christelijke jaartelling reisden Indische filosofen, brahmanen, asceten en boeddhistische monniken noordwaarts over de Zijderoute naar Centraal-Azië en China, en over zee naar Zuidoost-Azië.
Gandhara enMathura waren belangrijke centra voor de beeldende kunst met hun eigen stijlen, die onder de Gupta's verder ontwikkelden. De eerste eeuwen n.Chr. zagen ook een bloei van de "klassieke" literatuur in het Sanskriet, met schrijvers alsAsvaghosha,Bhasa enKalidasa.
De ineenstorting van het Kushanarijk rond 250-300 n.Chr. maakte de weg vrij voor de opkomst van deGupta's in de Gangesvlakte. Dit was de laatste inheemse dynastie die - tussen de 4e en 6e eeuw - een rijk dat heel India omvatte regeerde. Het was een periode waarin de kunst en handel verder opbloeiden. Chinese pelgrims die India in deze tijd bezochten schreven dat er grote welvaart heerste. De klassieke Indiase kunst bereikte zijn hoogtepunt en zette de standaard voor later eeuwen. Invallen van steppevolkeren uitCentraal-Azië leidden echter ca. 520 tot de instorting van het Guptarijk.
Erotisch reliëf op de muren van de Lakshmanatempel inKhajuraho (Madhya Pradesh). De tempels van Khajuraho werden tussen de 10e en 11e eeuw gebouwd door deChandeladynastie, een van de machtigste MiddeleeuwseRajputdynastieën van het noorden van India. De Chandela's zijn vooral bekend wegens de erotische reliëfs van Khajuraho, die jaarlijks miljoenen bezoekers trekken.De omvang van het rijk vanRajendra Chola I, vorst van de Zuid-IndiaseChola's, rond het jaar 1030. De Chola's waren een van de weinige Indiase dynastieën die hun invloed over andere delen van de wereld verspreidden. Rajendra's invloed reikte tot overzeese gebieden alsPegu (Myanmar) enSumatra.
Middeleeuwen
De Guptakeizer regeerde als "chakravartin" (draaier van het kosmische wiel), een belangrijke positie binnen de hindoeïstische kosmos. Deze positie werd bevestigd met door brahmaanse priesters uitgevoerde riten. Het Guptarijk had in tegenstelling tot het Mauryarijk geen sterk gecentraliseerd bestuur. Lokale heersers die werden overwonnen erkenden symbolisch de keizer als meerdere en werden daarna als vazal aangesteld over hun eigen gebied, dat ze met een hoge mate van autonomie bleven besturen. Dit patroon werd in de middeleeuwen gekopieerd door de opvolgers van de Gupta's.
Tussen de 6e en 11e eeuw kwamen tientallen rijken en dynastieën op om weer ten onder te gaan. Geen van die rijken bereikte de omvang van het voormalige Guptarijk. In plaats daarvan waren ze gelegen rond regionale centra van macht in het zuiden (onder anderePallava's,Chola's enPandya's), noordwesten (onder anderePratihara's,Paramara's enChandela's), oosten (onder anderePala's enSena's) en in de Dekan (Chalukya's,Rashtrakuta's enHoysala's). Net als de Gupta's regeerden deze dynastieën vanuit een kerngebied. Capabele militaire vorsten waren in staat meer gebieden buiten dit kerngebied te onderwerpen, maar dergelijke gebiedsuitbreiding is vaak lastig te reconstrueren wegens de schaarste van goede bronnen. Meestal hield de gebiedsuitbreiding bovendien geen stand na het overlijden van de vorst.
In de kerngebieden van de middeleeuwse rijken ontstonden regionale centra voor kunst en cultuur, wat op zijn beurt de opkomst van regionale talen stimuleerde. Tegelijkertijd verschoof het zwaartepunt van de samenleving terug van de steden naar het platteland. Hiermee samenhangend vond de geboorte en opkomst van het "moderne" hindoeïsme plaats, een proces dat al onder de Gupta's was begonnen. In tegenstelling tot de Vedische offerdienst is in het "moderne" hindoeïsme bij de verering geen tussenkomst van een priester noodzakelijk, maar staat de persoonlijke band tussen de gelovige en godheid naar keuze centraal. Deze beweging wordtbhakti genoemd en verspreidde zich vanaf de 2e eeuw geleidelijk vanuit het zuiden over India. De priesterkaste bleef desondanks een sociale rol van betekenis spelen dankzij patronage en landgiften door de vorsten.
De persoonlijke aard van bhakti trok de bevolking sterker dan de ingewikkelde mystieke ideeën van het jaïnisme of de rationele filosofie van het boeddhisme. Geleidelijk vond een teruggang van deze religies plaats. Er waren echter uitzonderingen: de Pala's van Bengalen waren een dynastie die het boeddhisme aanhingen en het naarTibet hielpen verspreiden. Aan het einde van de middeleeuwen was het boeddhisme echter vrijwel geheel uit India verdwenen. Het jaïnisme bleef een kleine minderheidsreligie.
Deislam werd geïntroduceerd door Arabische handelaren langs de westkust en een militaire expeditie van deArabische veroveraarMuhammad bin Qasim naar Sind in 711. Arabische potentaten regeerden daarna bijna vijf eeuwen een deel van de Indusvlakte (in het huidige Pakistan) voordat er uit het westen grotere delen van India werden veroverd. Een serieuzere bedreiging ontstond pas in de 11e eeuw, toenMahmud van Ghazni vanuit Afghanistan plundertochten in India organiseerde. Aan het begin van de 13e eeuw werd geheel Noord-India door desultans van Delhi onderworpen. Tegen de oorspronkelijk uit Centraal-Azië afkomstige Turkse of Perzische bevelhebbers en hun snelle, goed bewapende ruiters en boogschutters kon opvallend weinig weerstand worden geboden.
Onder het Sultanaat van Delhi zag het noorden van India in de 13e en 14e eeuw opnieuw een periode van culturele en economische bloei. Omliggende delen van India konden als doelwit van verdere plundertochten dienen. Het vooruitzicht van een rijke buit zorgde voor een grote toestroom van huurlingen uit de islamitische wereld. De sultans verdedigden Noord-India met succes tegen deMongolen en plunderden het oosten en zuiden van India. SultanAlauddin Khalji (regeerde 1297-1316) veroverde gebieden tot diep in het zuiden, maar het veroverde gebied in de Dekan raakte na Khalji's dood onafhankelijk (Bahmanidenrijk) en werd in de 15e eeuw verdeeld in de zogenaamdeDekansultanaten. Hoewel de vorst zich in het grootste deel van India niet langer radja maar sultan noemde, veranderde voor de bevolking weinig. De nieuwe heersers deden pogingen de islam onder hun hindoeïstische onderdanen te verspreiden, maar de bevolking bleek te talrijk voor massale bekering. Na verloop van tijd groeide er een zekeremodus vivendi tussen moslims en hindoes. Slechts in enkele gebieden bekeerde een meerderheid van de bevolking zich tot de islam.
Gravure uit een verslag van de Nederlandse spion en ontdekkingsreizigerJan Huyghen van Linschoten, waarop "de koning vanCochin" op zijnkrijgsolifant wordt omringd door zijnnayars (krijgers). Europese handelaren vestigden in de 16e eeuw langs de kust van India handelsposten en forten, waarvoor ze de goedkeuring van inheemse vorsten zochten.DeBasiliek van Bom Jesus inOud Goa. De zendeling en katholieke heiligeFrancisco Xavier ligt in de basiliek begraven. Hij ondernam vanuit Goa expedities naarMalakka,China enJapan. Nadat de stad Goa in 1510 door de Portugezen op desultan van Bijapur werd veroverd groeide ze uit tot het "Parijs van het oosten". Het succes was kort van duur:epidemieën dunden de bevolking uit en het Portugese handelsmonopolie werd in de 17e eeuw door Nederlanders en Engelsen overgenomen.
Vroegmoderne periode
Aan de hegemonie van Delhi kwam een abrupt einde toen de Mongoolse krijgsheerTimoer Lenk in 1398 Delhi plunderde. Het sultanaat bleef daarna een regionale macht van belang, maar kon geen aanspraak meer maken op de Dekan of het zuiden van India.
Langs de westkust van India lagen diverse kleinere staten en staatjes die dankzij de handel met Europa tot grote welvaart konden komen. In dit gebied waren al sinds de Romeinse tijd christelijke groepen aanwezig (zogenaamdThomaschristenen). Daarnaast hadden zich er Arabische handelaren gevestigd, aangetrokken door de goedkope exotische grondstoffen en ambachtsproducten in India. Ook werden vanaf de middeleeuwen door de Arabische handelaren Afrikaanse slaven geïmporteerd, voornamelijk uitEthiopië (siddi's).
Terwijl de sultanaten van de Dekan uitgroeiden tot regionale centra van politieke macht, kunst en cultuur, ontstond in de 14e eeuw verder naar het zuidenVijayanagara, een door brahmaanse vorsten bestuurd rijk. Vijayanagara wist zich tot de 17e eeuw tegenover de sultanaten van de Dekan staande te houden, onder andere door een leger van meestal Centraal-Aziatische, islamitische huurlingen in dienst te nemen. De komst vanbuskruit en kanonnen veranderde de oorlogsvoering.
In 1498 landde de Portugese ontdekkingsreizigerVasco da Gama in India. De Portugezen doorbraken het Arabische monopolie op de handel met Europa. Ze vestigden tijdens de 16e en 17e eeuw diverse handelsposten langs de kust. De hoofdstad vanPortugees-Indië,Goa, groeide uit tot een belangrijke metropool en centrum voor zowel de handel met Europa als dekatholieke missie. De kustvestigingen Goa,Diu enDaman bleven tot in 1961 in Portugese handen. Maar de Portugezen werden in de 17e eeuw gevolgd door andere Europeanen, met name Engelsen, Fransen en Nederlanders, die georganiseerd waren inhandelscompagnieën. De rijkdom van India trok veel Europese huurlingen en avonturiers die hun diensten aan de lokale heersers aanboden en zo hun fortuin hoopten te maken.
Mogolrijk
DeTaj Mahal, het mausoleum dat keizerShah Jahan liet bouwen voor zijn vrouwMumtaz Mahal. De Taj Mahal werd voltooid in 1628. Het is een hoogtepunt in deMogol-architectuur en een van de bekendste toeristische trekpleisters van India.
In 1526 viel de Centraal-Aziatische veroveraarBabur het noorden van India binnen. Dankzij gebruik van kanonnen en snelle cavalerie kon hij met gemak de veel grotere legers van de laatste sultan van Delhi en diens Afghaanse en Rajputvazallen verslaan. Dit leidde tot de stichting van hetMogolrijk dat in de 16e en 17e eeuw het grootste deel van India besloeg. De Afghaanse elite legde zich niet direct neer bij het gezag van de nieuwkomers: de Mogols werden tussen 1540 en 1555 verdreven doorSher Shah Suri, die het leger en de infrastructuur hervormde. Hier profiteerden de Mogols later van. Baburs opvolgerHanuman heroverde India na een ballingschap in Perzië. Hij bracht Perzische kunstenaars en architecten mee. In India raakte de Perzische stijl versmolten met lokale kunstvormen, waardoor de unieke Mogolstijl ontstond.
Het was Baburs kleinzoonAkbar (1556-1605) die het echte fundament legde voor twee eeuwen van Mogolheerschappij. Akbar was de Indiase tegenhanger van Europese absolute monarchen van de tijd zoalsLouis XIV in Frankrijk of de Duitsekeizer Karel V. Hij hervormde de belasting en voerde een effectief bestuurssysteem in. Hij was ook een vaardig militair leider die het rijk aanzienlijk uitbreidde, en hij wist door diplomatieke huwelijken de Rajputs voor zich te winnen en de laatste tegenstand onder de Afghanen te overkomen. Aanvankelijk voerde Akbar, net als zijn voorgangers, noodgedwongen een tolerante religieuze politiek om de hindoeïstische meerderheid van de bevolking niet te vervreemden. Dit groeide echter uit tot oprechte belangstelling voor de uiteenlopende religies van zijn onderdanen. De keizer nodigde representanten van alle religies uit aan zijn hof, maar besloot uiteindelijk dat geen enkele religie voldeed, zodat hij een eigen religie stichtte, die slechts bestemd was voor hemzelf en zijn belangrijkste hovelingen.
Het efficiënte bestuur en de tolerante religieuze politiek brachten politieke stabiliteit en welvaart. Onder Akbars opvolgersJahangir (1605-1627) enShah Jahan (1628-1658) kwamen de nijverheid, handel en kunst tot grote bloei. DeTaj Mahal, de graftombe die Shah Jahan voor zijn vrouw liet bouwen, wordt algemeen als hoogtepunt van de Mogolarchitectuur gezien. Andere kunsten die onder de Mogols opbloeiden waren deminiatuurschilderkunst, tuinarchitectuur, en de Perzische literatuur.
Portugal was het eerste Europese land dat omKaap de Goede Hoop zeilde en India bereikte. Zij vestigden daar de kolonie Goa. Vanaf de 17e eeuw begonEngeland de situatie in India te beïnvloeden. In 1676 vestigden ook deFransen zich aan de oostkust van India bijPondicherry, ten zuiden vanMadras. In 1857 brak een rebellie uit, die door de Britten op bloedige wijze werd neergeslagen.[12] Van 1858 tot 1947 werd India geregeerd als een onderdeel van hetBritse Rijk. In die periode vonden tal van opstanden en aanslagen tegen de koloniale overheersing plaats, met in totaal miljoenen doden.[13]
India en Pakistan hebben sindsdien nog meerdere grensconflicten gehad. India greep ook in bij de burgeroorlog tussen West- en Oost-Pakistan in 1971, waarna het laatste gebied zichzelf afscheidde als het landBangladesh. Tot op heden staan de verhoudingen tussen Pakistan en India op scherp en zijn de twee landen verwikkeld in eenwapenwedloop.
Nationale Feestdag
Als nationale feestdag van India geldt deDag van de Republiek (Engels:Republic Day). Op deze datum wordt gevierd dat in 1950 de grondwet van India in werking trad, na het verkrijgen van onafhankelijkheid van de Britse overheersing, 26 januari 1950 was de dag waarop de Government of India Act werd afgeschaft. Op deze dag werd India eendemocratische federale republiek.
Bevolking
Kaart met de bevolkingsdichtheid in India (2000)
In het begin van de 20e eeuw telde India 240 miljoen inwoners; dat aantal is nu vervijfvoudigd. Volgens de laatstevolkstelling telde India 1.210.193.422 (2011)[3] inwoners en volgens niet-officiële schattingen telt het land anno 2019 zo'n 1.352.642.280 inwoners.[14]
Op 11 mei 2000 overschreed India officieel het aantal van een miljard inwoners. Vanaf 1920 – het jaar dat India een bevolking van 250 miljoen had – duurde het 47 jaar voordat de bevolking verdubbelde. De daaropvolgende verdubbelingstermijn, van 500 miljoen naar 1 miljard inwoners, duurde 33 jaar, van 1967 tot 2000. Debevolkingsgroei is de laatste decennia slechts licht afgenomen en bedroeg in 2020 zo'n 1,1% per jaar, wat overeenkomt met een absolute bevolkingsgroei van 18 miljoen mensen (vergelijkbaar met het inwoneraantal van Nederland). India is daarmee het land met de grootste absolute bevolkingstoename ter wereld. De relatieve groei ligt echter iets boven het wereldgemiddelde. In april 2023 bereikte de bevolking in India het aantal van 1426 miljoen mensen; daarmee heeft het deVolksrepubliek China ingehaald als het meest bevolkte land ter wereld.[15] De Verenigde Naties verwacht in het jaar 2050 dat er 1670 miljoen Indiërs zullen zijn.
Toenemendemodernisering,onderwijs,welvaart enverstedelijking zorgen ervoor dat hetgeboortecijfer aan het dalen is. De bevolkingsgroei wordt echter verklaard door de toegenomenlevensverwachting in de afgelopen decennia. Dit komt onder meer door een verbetering van de zorg. In 2017 werd hetsterftecijfer geschat op 6,2 per 1000, terwijl hetgeboortecijfer ruim drie keer zo hoog bleef (20,2 per 1000 inwoners). Hetvruchtbaarheidscijfer daalde van 5,2 kinderen per vrouw (in 1971) naar 3,6 (in 1991) en naar circa 2,2 kinderen per vrouw in 2017. Op 24 november 2021 verklaarde de Indiase regering dat de vruchtbaarheidsgraad was gedaald tot het vervangingsniveau van 2 kinderen per vrouw.[16]
De bevolkingsdichtheid is ongeveer 400 inwoners per vierkante kilometer (vergelijkbaar met Nederland: 411 per km²). Desalniettemin is de bevolking zeer ongelijkmatig verdeeld. De bevolking is vooral geconcentreerd in vruchtbare gebieden, bijvoorbeeld in dedeelstatenUttar Pradesh (200 miljoen),Maharashtra (112 miljoen),Bihar (104 miljoen) enWest-Bengalen (91 miljoen). De deelstaten in de bergachtige regio's in het noordoosten bij hetHimalayagebergte en de drogere regio's in deTharwoestijn hebben een lagere bevolkingsdichtheid.[18]Bihar heeft gemiddeld 1106 mensen per km², terwijl dit inArunachal Pradesh slechts 17 personen per km² bedraagt. Van alle deelstaten hadSikkim de kleinste bevolking: in 2011 werden slechts 610.577 inwoners geteld, vergelijkbaar metLuxemburg. De unieterritoriaLaccadiven,Dadra en Nagar Haveli en Daman en Diu enAndamanen en Nicobaren hebben een nog kleinere bevolking dan deelstaat Sikkim.
Deurbanisatiegraad in India is laag. In de volkstelling van 2011 woonde ruim 72% van de bevolking op het platteland, oftewel 833.087.662 personen, verspreid over 638.588 dorpen (2012/2013). Desalniettemin telt India 53agglomeraties met minimaal 1 miljoen inwoners, waarvanMumbai,Delhi,Kolkata,Chennai,Bangalore,Hyderabad enAhmedabad de grootste zijn.
Bevolkingsgroepen
India kent een groot aantaletnische groepen. Grofweg wordt Noord- en Centraal-India gedomineerd door de lichter gekleurdeIndo-Ariërs (±75%) enZuid-India door de donkerkleurigeDravidiërs (±20%). Deze twee hoofdgroepen onderscheiden zich ook optaalkundig gebied. Daarnaast zijn er ook kleine groepen die zich niet laten indelen bij deze twee hoofdgroepen, voornamelijkAustroaziatische,Sino-Tibetaanse enTai-volkeren (±5%).
Religie en hetkastensysteem spelen ook een belangrijke rol ter onderscheiding en bepalen vaak iemands positie in de maatschappij.
Dedeelstaten van India zijn voor een aanzienlijk deel op taalkundige en etnische gronden samengesteld en de grotere etnische groepen hebben daarom allemaal hun eigendeelstaat.
Onder de overige religies vallen onder andere aanhangers van hetzoroastrisme, hetbahá'í-geloof en hetjodendom. Er wordt geschat dat er nog ongeveer vijfduizend joden in India wonen, de meeste in en rondMumbai. Belangrijke joodse gemeenschappen in India zijn deCochin-joden,Beni Israël enBnei Menasje.
Aantal aanhangers van de religies volgens de laatstecensus van 2001:[1]
Verspreiding van de religies volgens de volkstellingen van 2001 en 2011
Verspreiding van het hindoeïsme
Verspreiding van de islam
Verspreiding van het christendom
De grootste religies per district in 2011
Talen
Dominante talen in India
ZieTalen van India voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
In India worden lokaal veel verschillende talen gesproken. De overwegend omvangrijkste taalgroepen zijn deIndo-Arische talen in Noord- en Centraal-India en deDravidische talen in Zuid-India.
De belangrijkste autochtone taal is hetHindi, dat evenals het oudeSanskriet geschreven wordt in hetDevanagari-schrift. Deze taal is in allerlei varianten de moedertaal van ongeveer 40% van de Indiase bevolking. Het Hindi is tevens de primaire officiële taal die door de federale overheid wordt gebruikt. HetEngels, waarvan de Indiase variant gebaseerd is op hetOxford-Engels, is eengeassocieerde extra officiële taal. Deze taal speelt niet alleen in de academische en zakelijke contacten in heel India een grote rol, maar wordt door de federale overheid ook gebruikt in zuidelijke deelstaten, waar het Hindi niet de officiële taal is en ook niet als zodanig geaccepteerd wordt.[19]Daarnaast erkent de grondwet nog21 andere officiële talen, die op deelstaatniveau een belangrijke rol kunnen spelen. Los daarvan hebben destaten en territoria zelf ook officiële talen ingesteld. Tot slot zijn er nog 392 (2005[20]) andere levende talen.
De Indiase cultuur is een smeltkroes als gevolg van verscheidene immigratiegolven, die voornamelijk het noorden van het land beïnvloed hebben.
Samenleving
India is een van de grootste en meestbevolkte landen ter wereld en een uiteenlopende samenleving vol tegenstellingen. Het Indische subcontinent strekt zich uit over verschillende klimaatzones, er zijn tal van culturen en volksgroepen, hetkastenstelsel speelt een grote rol, er zijn grote verschillen tussen arm en rijk, tussen ouderwets en modern en tussen de stedelijke agglomeraties en het platteland. Al deze tegenstellingen hebben ook een grote invloed op deIndiase kleding. Het land kent ook vele traditionele kostuums, zoals desari,salwar kameez,dhoti, dekurta en deghagra choli.
De literatuur in India wordt zowel in geschreven vorm als oraal overgeleverd. De Hindoeliteratuur vormt een belangrijk onderdeel van de Indiase cultuur. Behalve deVeda's,Upanishads,Bhagavad gita en deSrimad bhagavatam, die een heilige vorm van kennis vertegenwoordigen, zijn belangrijke werken onder andere deepossen:Ramayana en deMahabharata. DeVaastu Shastra behandelt dearchitectuur en stadsplanning. DeArtha Shastra is belangrijk in de politieke studies. Ook de boeddhistischePali-canon is samengesteld in India.
Filmindustrie
Ziefilm in India voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Hoewel een groot deel van de bevolking arm is, beschikt het land dankzij het beroemdeBollywood over de grootstefilmindustrie ter wereld. Cinema is populair in het subcontinent, volgens velen omdat het als vlucht uit de realiteit kan dienen. Bollywood – de naam is afgeleid van het Amerikaanse Hollywood, waarbij de B staat voorBombay (de oude naam van Mumbai), het kloppende hart van de Indiase filmwereld – geniet grote bekendheid buiten India. In veel landen, van Marokko tot Thailand en van Indonesië tot Rusland, is Bollywood zelfs populairder dan Hollywood. De interesse voor Bollywood blijkt in de VS toe te nemen, wat al resulteerde in enkele grote, op Bollywood geijkte, films zoals 'Bend It Like Beckham', en 'Bride & Prejudice'. Omgekeerd maken Indiase acteurs uitstapjes naarHollywoodfilms, zoalsAishwarya Rai,Gulshan Grover,Naseeruddin Shah,Anil Kapoor,Om Puri enJackie Shroff.
Eten en drinken
ZieIndiase keuken voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Kip tandoori
In de Indiase keuken wordt veel gebruikgemaakt vanrijst,granen, kip en specerijen en verse kruiden die totgaram masala's (aromatische mengsels) gemalen worden.Curry's,tikka's enkofta's die met rijst of met vers brood gegeten worden, zijn bekende Indiase gerechten.
Sport
De populairste sport in India iscricket en het is daarmee de onofficiëlenationale sport. Het is zo populair dat het gezien wordt als een van India's snelst groeiende industrieën, hetnationale team is een van de beste teams ter wereld. In 2011 is het team wereldkampioen geworden. Een andere populaire sport waarin India veel successen heeft behaald, ishockey. Ook populair zijn:tennis,badminton enschaken. Van schaken wordt aangenomen dat het in India ontstaan is (Chaturanga). Traditionele sporten uit India zijnKabaddi,Gilli-danda,polo enbadminton, dat bedacht werd in een Britse club inPune in de 16e eeuw. De sportrollball is daarnaast ook in Pune ontstaan.
Politiek
Staatsinrichting
Het Secretariaatsgebouw in New Delhi huisvest verscheidene ministeries
Aan het hoofd staat eenpresident, momenteelDraupadi Murmu. De taken van dezepresident zijn grotendeelsceremonieel. De president en de vicepresident worden iedere 5 jaar gekozen door een speciaal kiescollege. De termijnen lopen niet gelijk en de vicepresident volgt niet automatisch de president op bij diens overlijden.
Deuitvoerende macht ligt bij de raad van ministers (hetkabinet), die geleid worden door eenminister-president, momenteelNarendra Modi. De president benoemt de minister-president die wordt voorgedragen door de regerende politieke partij of coalitie. De president benoemt dan ministers op advies van de minister-president.
Het parlement van India kenttwee kamers, hethogerhuis genaamdRajya Sabha (Nederlands:De raad van de staten) en hetlagerhuis genaamdLok Sabha (Nederlands:Het huis van de mensen). De regering legt verantwoording af aan de Lok Sabha.
India kentalgemeen stemrecht sinds 1950 (Indiase Grondwet) en de minimalekiesleeftijd is 18 jaar. Het land maakt gebruik van eendistrictenstelsel. De omvang van eenkiesdistrict verschilt per soort verkiezing, omdat er één zetel te behalen valt per kiesdistrict. Voor landelijke verkiezingen zijn ze daarom groter in omvang dan voor verkiezingen voor de verschillende staten.
28 deelstaten, waarvan negen met een bevolkingsaantal van meer dan vijftig miljoen inwoners.
8 unieterritoria (waaronder 1 nationaal hoofdstedelijk territorium (Delhi))
De verschillende staten kennen een eigen regering, waarbij de functie van dechief minister vergeleken kan worden met die van een minister-president. De parlementen van de meeste staten kennen eeneenkamerstelsel, deVidhan Sabha of (in vooral niet-Hindi-staten) deLegislative Assembly. Zes staten kennen echter eentweekamerstelsel, waar deVidhan Sabha ofLegislative Assembly de taak van het Lagerhuis vervult en deVidhan Parishad ofLegislative Council die van het Hogerhuis.
Alle staten en unieterritoria zijn weer onderverdeeld indistricten. Negen staten kennen tussen het staatsniveau en het districtsniveau nog een extra laag;divisies genaamd. Daarnaast bestaan er in India nog drie kleineautonome gebieden, die door de federale overheid zijn aangewezen en die een bepaalde mate van autonomie hebben binnen de staat waar ze zich bevinden. Hoe de districten weer verder zijn onderverdeeld, verschilt per staat. De districten worden onderverdeeld intehsils,talukas ofmandals. In vijf staten worden de districten gegroepeerd insubdivisies.
India heeft geen territoriale claim gelegd opAntarctica, maar heeft daar wel een permanent onderzoeksstation,Dakshin Gangotri.
India kent een groot aantal politieke partijen. Er zijn partijen die zich op één of een beperkt aantal staten richten, ook al doen sommige ook met de federale algemene verkiezingen mee. Daarnaast zijn er ook landelijke partijen, die maar in een beperkt aantal staten populair zijn. De meeste partijen groeperen zich in allianties. Een overzicht van partijen die op federaal niveau van belang zijn:
Indiaas Nationaal Congres (INC), sinds haar oprichting in 1947 tot 1989, domineerde deze partij de Indiase politiek. Zij situeert zich links van het politieke spectrum. In 2004 kwam de partij terug meer op de voorgrond met Manmohan Singh als eerste minister.
Bharatiya Janata-partij (BJP): Rechtse en Hindoe-nationalistische partij, steeds belangrijker in de Indiase politiek sinds de jaren 90.
Na de onafhankelijkheid waren heel wat regeringen uitsluitend door de INC bevolkt. Sinds 1989 is men meestal gedwongen om eencoalitie te sluiten tussen enkele partijen.
In 2020 waren er grootschaligeboerenprotesten tegen de voorgenomen landbouwhervormingen, die tot in 2021 aanhielden.
Externe politieke problemen
Met Pakistan en China zijn er problemen: met China overLadakh enZanskar, met Pakistan over de unieterritoriaJammu en Kasjmir. Tussen India en Pakistan vinden regelmatig gevechten plaats aan de bestandslijn. Moslim-militanten die actief zijn in Kasjmir krijgen steun vanuit Pakistan.
Markt inHaiderabadPercentage van de bevolking dat inarmoede leeft, per staat (1999-2000)
In 2022 is de economie van India groter geworden dan die van hetVerenigd Koninkrijk.[33] India staat hiermee op de vijfde plaats van grootste economieën wereldwijd met eenbruto binnenlands product (bnp) van US$ 3400 miljard. India is in een periode van 10 jaar gestegen van de 11e naar de 5e plaats. Al vanaf het begin van de jaren 80 van de 20e eeuw heeft de economie consistent hoge groeicijfers gerealiseerd tussen de vier en acht procent op jaarbasis. Alleen in 2020, het jaar waarin decoronapandemie woedde, was de groei negatief. Door het hoge aantal inwoners staat het bnp per hoofd van de bevolking fors lager, op basis van gegevens over 2021 stond India op plaats 159 van de 229 landen die gerangschikt zijn.[34]
De agrarische sector stelt nog altijd de meeste mensen aan het werk. De dienstensector, met name de IR-sector, is een sterke groeisector dankzij het hoge opleidingsniveau in India. India heeft ook veel potentie voor mijnbouw. Ook de industrie breidt zich gestaag uit, hierbij geholpen door de lage lonen.
Landbouw
Meer dan 60% van de bevolking werkt in de landbouw. De belangrijkste gewassen zijngraansoorten alsrijst engierst (millet) ensorghum, maar ook bonen en pinda's zijn belangrijk. India heeft meer koeien dan enig ander land ter wereld, maar vanwege het Hindoegeloof mogen deze dieren niet gegeten worden. Ze worden daardoor alleen gebruikt voor hun melk.
Mijnbouw
India heeft grote grondstoffenvoorraden, waarondergraniet,steenkool,olie,gas enijzererts. India is wereldwijd op twee na de grootste producent en consument van steenkool. In het fiscale jaar 2009 produceerde India ongeveer 500 miljoen ton; met de bekende steenkoolreserves kan het land nog 80 jaar op dit niveau doorgaan met de productie. In 14 van de 28 staten wordt steenkool gewonnen; de grootste producenten liggen in het oosten van het land. De steenkool is overigens van matige kwaliteit waardoor alles binnenlands wordt gebruikt. Ruim 70% van de steenkool wordt gebruikt voor de opwekking vanelektriciteit. In 1973 is de industriegenationaliseerd, maar sinds 1993 mogen grote steenkoolgebruikers, zoals elektriciteits- en cementbedrijven, zelf mijnen openen. India importeert circa 10% van de steenkoolbehoefte uit het buitenland. Het vervoer van demijn naar de gebruikers gaat veelal per spoor.[35]
Industrie
Geholpen door de lage lonen en de hoge opleiding van de bevolking slaagt India er steeds meer in om westerse bedrijven aan te trekken en zich er te vestigen. India produceert geavanceerde producten alsraketten,auto's envliegtuigen. Maar ooktextiel,staal en machines zijn belangrijk. In het begin van de21e eeuw remt de groei van de industrie af, hierdoor komen er minder banen voor de niet opgeleide massa. Sindsdien kent de industrie echter weer een groei.
Dienstensector
Geholpen door de lage lonen en hoge opleiding heeft de dienstensector een grote vlucht genomen. Veel westerse bedrijven besteden hele delen van het werk zoals administratie, programmeren en callcenters, uit naar India. India is een van de belangrijkste software-exporteurs van de wereld, de waarde van de software-export lag in 2003 op 10 miljardAmerikaanse dollar.
Armoede
India wordt gerekend tot deontwikkelingslanden met een laag gemiddeld inkomen. De Indiase overheid schatte zelf dat over de jaren 2004 en 2005 gemiddeld 27,5% onder dearmoedegrens leefde, wat neer kwam op ruim driehonderd miljoen mensen. Het verschil tussen de armoede in de landelijke gebieden (28,3%) en de armoede in de stedelijke gebieden (25,7%) is relatief gezien niet zo groot, ook al is het absolute aantal mensen dat in armoede leeft in de landelijke gebieden ruim tweeënhalve keer hoger. Ook is het zo dat het leven in de stedelijke gebieden duurder is, waardoor de armoedegrens daar anderhalf keer hoger is gelegd dan die in de landelijke gebieden.
Er bestaan grote verschillen in welvaart per staat. De staten rond de Ganges en die ter zuiden daarvan gelden als de armste gebieden van India. De vijf armste staten waren in 2004 en 2005Odisha (46,4% onder de armoedegrens),Bihar (41,4%),Chhattisgarh (40,9%),Jharkhand (40,3%) enUttarakhand (39,6%). Het noordwesten, denoordoostelijke staten en hetzuiden kennen de minste armoede. Zeven staten en drie territoria hebben minder dan vijftien procent van de bevolking onder de armoedegrens leven.[36]
India heeft een groot en uitgebreid vervoersnet. Het land bezit een van de grootste spoorweg- en wegennetten ter wereld, die miljoenen mensen per jaar vervoeren. Desondanks blijven er grote delen van het vervoersnet onderontwikkeld.
Detrein is het meest gebruikte transportmiddel voor de lange afstand en wordt verzorgd door deIndian Railways. De spoorwegen vormen een belangrijk onderdeel van de Indiase cultuur.
India heeft een netwerk van nationale snelwegen, dat alle belangrijke steden en staatshoofdsteden met elkaar verbindt. In 2005 had India totaal 65.569 km aansnelweg, waarvan 4.885 km geclassificeerd wordt alsexpresweg. De meeste snelwegen hebben twee rijstroken, terwijl in de meer ontwikkelde gebieden ze vier rijstroken hebben. Nabij grote steden kunnen de snelwegen ook acht rijstroken hebben. De snelwegen zijn de economische ruggengraat van India. De snelwegen zorgen voor veel ontwikkeling en vele steden langs de belangrijkste snelwegen hebben een economische impuls gekregen. De vraag naarauto's is een van de hoogste ter wereld. In Indiarijdt men links.
India en Nederland vierden in het jaar 2022 het 75-jarig bestaan van de wederzijdse diplomatieke betrekkingen. De president van IndiaRam Nath Kovind bracht begin april 2022 ter gelegenheid daarvan een staatsbezoek aan Nederland.[37]
↑1. Schwartzberg, Joseph E., 2007.Encyclopedia Britannica,India-Linguistic Composition. Citaat: "By far the most widely spoken is Hindi, the country's official language, with more than 300 million speakers." 2. Oldenburg, Phillip. (1997-2007)Encarta Encyclopedia "India: Official Languages." Citaat: "Hindi is the main language of more than 40 percent of the population. No single language other than Hindi can claim speakers among even 10 percent of the total population. Hindi was therefore made India’s official language in 1965. English, which was associated with British rule, was retained as an option for official use because some non-Hindi speakers, particularly in Tamil Nādu, opposed the sole official use of Hindi." 3.United Kingdom, Foreign and Commonwealth Office: India-Country Profile. Citaat: "The official language of India is Hindi written in the Devanagari script and spoken by some 30% of the population as a first language. Since 1965 English has been recognised as an 'associated language'." 4.UNESCO: Education for All-The Nine Largest Countries Citaat: "Hindi is the language of 30% of the population and the official language of India." 5.United States Library of Congress, Federal Research Division, Country Profile: India Citaat: "Languages: Hindi is the official language and the most commonly spoken, but not all dialects are mutually comprehensible. English also has official status and is widely used in business and politics, although knowledge of English varies widely from fluency to knowledge of just a few words." 6United Nations High Commissioner for Refugees, Country Profile: India Citaat: "Hindi is constitutionally designated as the official language of India, with English as an associate official language." (archiefpagina)
↑Crenshaw, Martha (1995). Terrorism in Context. Pennsylvania State University, p. 364. ISBN 978-0-271-01015-1.
↑The foreign policy of Pakistan: ethnic impacts on diplomacy, 1971-1994ISBN 1-86064-169-5 – Mehtab Ali Shah "Such is the political, psychological and religious attachment of the Sikhs to that city that a Khalistan without Lahore would be like a Germany without Berlin."
↑Amritsar to Lahore: a journey across the India-Pakistan border – Stephen AlterISBN 0-8122-1743-8 "Ever since the separatist movement gathered force in the 1980s, Pakistan has sided with the Sikhs, even though the territorial ambitions of Khalistan include Lahore and sections of the Punjab on both sides of the border."
Metcalf, Barbara, Thomas R. Metcalf (2006). A Concise History of Modern India (Cambridge Concise Histories). Cambridge University Press, Cambridge and New York, xxxiii, 372. ISBN 0521682258.
(en)Schwartzberg, J.E.;1992:A Historical Atlas of South Asia, University of Oxford Press
Spear, Percival (1990). A History of India. Penguin Books, New Delhi and London, p. 298. ISBN 0140138366.
Stein, Burton (2001). A History of India. Oxford University Press, New Delhi and Oxford, xiv, 432. ISBN 0195654463.
Stierlin, Henri,Het Oude India, vert. Saskia Jouwersma, Septuaginta, Alphen aan den Rijn, 1979,ISBN 90-6113-058-1
.svg)
.png)
.jpg)
.jpg)
.png)
