| Hugo de Ridder | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Hugo de Ridder (2002) | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 18 juni1932 | |||
| Geboorteplaats | Borgerhout | |||
| Overleden | 20 oktober2018 | |||
| Overlijdensplaats | Antwerpen | |||
| Geboorteland | .svg) België | |||
| Beroep | journalist | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Hugo de Ridder (Borgerhout,18 juni1932 –Antwerpen,20 oktober2018) was eenBelgischjournalist enessayist.[1]
De Ridder studeerde aan hetXaveriuscollege inBorgerhout. In zijn jeugd was hij actief scoutslid. Na zijn studie letteren en wijsbegeerte aan de universiteiten vanNamen enLeuven, ging hij in 1954 aan de slag bij de studiedienst van deCVP. Hij werd bovendien politiek journalist voor deAntwerpse krantHet Handelsblad. In die jaren maakte hij kennis met de politiciLeo Tindemans enFrank Swaelen. Tussen hen ontstond een hechte vriendschap. Toen Tindemans in 1961 werd verkozen tot partijsecretaris van de CVP, bood hij De Ridder een baan aan als diens secretaris. Op die manier leerde hij de partij van binnenuit kennen.
In 1966 verliet hij de politiek en werd hij redacteur bij de krantDe Standaard. De Ridder stond bekend om zijn gedegen onderzoeksjournalistiek. Hij heeft onder meer een aantal schandalen rond deRTT en de Belgische ziekenfondsen gedocumenteerd. Tien jaar later werd hij chef van de politieke redactie. ToenDe Standaard na het faillissement in 1976 in handen kwam van deVUM, stondenManu Ruys en De Ridder ervoor garant dat de identiteit en de onafhankelijkheid van de redactie gewaarborgd bleven. Hij schreef zijn ervaringen als Wetstraatjournalist neer in verschillende boeken, waarin de intriges, gewoonten en achtergronden van de Belgische politiek werden geschetst. In 1971 ontving hij de Vlaamse Persprijs voor de reeks politieke portretten die hij samen metFrans Verleyen schreef.
In 1990 diende hij zijn ontslag in bij De Standaard. De voornaamste redenen daarvoor waren groeiende onvrede over de gang van zaken bij de krant, de almaar toenemende commercialisering en het vertrek van Ruys bij de krant in 1989. In 1991 onthulde Hugo de Ridder het verhaal van de gesprekken vanPoupehan, waaruit bleek dat er een intens informeel contact bestond tussen politicusWilfried Martens, vakbondsleiderJef Houthuys, bankierHubert Detremmerie en kabinetsmedewerkerFons Verplaetse. Van 2000 tot 2002 was hij jurylid bij de toewijzing van middelen voor werkbeurzen bij hetFonds Pascal Decroos.
Ridder, Hugo de,Geen blad voor de mond: Notities voor een biografie. Tielt: Lannoo, 2001,ISBN 90-209-4533-5
