Hermann Scherchen (Berlijn,21 juni1891 –Florence,12 juni1966) was eenDuitsdirigent enmuziekpedagoog.
Scherchen kreeg als klein jongetje al vioollessen. Van 1907 tot 1910 was hij altviolist in hetBlüthner orkest in Berlijn. De basis voor zijn latere baan als dirigent legde hij grotendeels als autodidact. In 1911 ontmoette hijArnold Schönberg, met wie hij voor de première van zijnPierrot lunaire zou samenwerken. Het werd voor hem een richtinggevende samenwerking en zij gingen samen in 1912 op concerttournee.
Hij ging naarRiga en was daar van 1914 tot 1916 dirigent. In 1917 maakte hij als civiele krijgsgevangene in een kamp in de Oeral de RussischeOktoberrevolutie mee (hij was aan het begin van deEerste Wereldoorlog tijdens een concert inLetland als vijandelijke buitenlander door de Russen gevangengenomen). Het idee vansocialisme als zegen voor de mensheid liet Scherchen niet meer los. In 1918 vertaalde hij het arbeidersliedСмело, товарищи, в ногу! (Smelo, towarischtschi, w nogu) in het Duitse:Brüder, zur Sonne Brüder, zur Freiheit. Na terugkeer in Berlijn stichtte hij in 1923 deInternationale Gesellschaft für Neue Musik (IGNM) en richtte het muziekmagazineMelos op. In de omgeving van de IGNM maakte hij ook kennis metKarl Amadeus Hartmann. Hij werd de mentor van deze jonge componist. In 1926 dirigeerde hij het gezelschap voor de eerste keer tijdens deDonaueschinger Musiktage, een forum voor de promotie van eigentijdse muziek. Verder stichtte hij een strijkkwartet (Scherchen Quartett) en was werkzaam als muziekleraar en dirigent van twee arbeiderskoren.
Daarna had hij vele aanstellingen als dirigent. VanLeipzig (1920/1921) ging hij naarFrankfurt am Main (1922–1924; als opvolger vanWilhelm Furtwängler artistiek directeur van de Museumconcerten) enWinterthur (1922–1947) en ten slotte naarKoningsbergen, waar hij van 1928 tot 1931 dirigeerde en daarnaast ook tot 1933 leider van de muziekafdeling van de omroep was.
In 1933 verliet de overtuigdecommunist Scherchen Duitsland, vanwege zijn aversie tegen hetFascisme. Na 1933 stichtte hij orkesten inBrussel enWenen met de namenArs Viva enMusica Viva, die hoofdzakelijk eigentijdse muziek uitvoerden.
Na deTweede Wereldoorlog was Scherchen van 1945 tot 1950 hoofd van de muziekafdeling vanRadio Beromünster inZwitserland en tevens chef-dirigent van het studio-orkest bij deSRG SSR idée suisse - Sociéte Suisse de Radiodiffusion et Télévision. Vanaf 1950 participeerde hij in deDarmstädter Ferienkursen für Neue Musik en dirigeerde vele premières van werken van toenmaligeavant-garde-componisten. In 1954 richtte hij inGravesano met steun van deUNESCO een studio voor research op het gebied van de elektroakoestiek (omroep- en opnametechniek) op. In 1959 en 1960 was hij chef-dirigent van deNordwestdeutsche Philharmonie inHerford.
Scherchen staat als dirigent vooral bekend om zijn onconventionele interpretaties. Er bestaat een opname van de5e symfonie vanGustav Mahler, waarbij hij meerdere maten in de partituurgecoupeerd heeft. Er bestaan grove kritieken over zijn interpretatie[1]
Na een kort huwelijk met de actrice Gerda Müller leefde Scherchen met de Chinese componisteHsia Shu-sien. Uit het laatste huwelijk werd dochterTona Scherchen in 1937 geboren. In 1949 vertrokken moeder en dochter naarChina. Later maakte de dochter naam als componiste, vooral toen zij in 1972 naarFrankrijk vertrok.