| Henri Gauthier de Rigny | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Geboren | 2 februari1782 Toul | |||
| Overleden | 6 november1836 Parijs | |||
| Minister van Marine | ||||
| Aangetreden | 8 augustus1829 | |||
| Einde termijn | 23 augustus1829 | |||
| Premier | Jules de Polignac | |||
| Voorganger | Jean Guillaume de Neuville | |||
| Opvolger | Charles Lemercier de Longpré | |||
| Minister van Marine | ||||
| Aangetreden | 31 juli1830 | |||
| Einde termijn | 11 augustus1830 | |||
| Voorganger | Charles Lemercier de Longpré | |||
| Opvolger | Horace Sebastiani | |||
| Minister van Oorlog | ||||
| Aangetreden | 12 maart1835 | |||
| Einde termijn | 30 april1835 | |||
| Premier | Victor de Broglie | |||
| Voorganger | Édouard Adolphe Casimir Joseph Mortier | |||
| Opvolger | Nicolas Joseph Maison | |||
| ||||
Marie Henri Daniel Gauthier, graaf van Rigny (Toul,2 februari1782 –Parijs,6 november1836) was eenFrans admiraal, later kamerlid en minister.[1]
Henri de Rigny was oudste van zes kinderen van een voormalige kapitein van het Penthièvre-Dragons-regiment, Jean-François Gaulthier de Rigny, die stierf toen Henri tien jaar oud was. Hij was naar een internaat gestuurd waar hij een klassieke Franse opvoeding kreeg, tot deFranse Revolutie daar een eind aan maakte. Vervolgens werden de kinderen door een tante in haar gezin opgenomen. In1798 meldde hij zich aan bij de marine academie in Brest, onder admiraalÉtienne Eustache Bruix en werd hijadelborst. Zo nam hij deel aan deExpeditie van Napoleon naar Egypte. In 1803 werd hij benoemd totvaandrig en in deze hoedanigheid werd hij naar het kamp Boulogne gestuurd; daar is hij verantwoordelijk voor het bevel over dekorvetLa Triomphante. In1806 maakte hij tijdelijk de overstap naar het Franse landleger en vocht mee in deSlag bij Jena.
In1808 werd hij overgeplaatst naar het Franse leger in Spanje, waar hij diende als aide-de-camp van maarschalkJean-Baptiste Bessières en hij wist zich te onderscheiden tijdens deSlag bij Medina de Rioseco. Hij raakte later bijSomosierra gewond en was getuige van de inname vanMadrid. In1809 werd Rigny bevorderd tot luitenant. Na de verbanning van Napoleon kreeg hij zijn volgende promotie.[2]
Rigny werd door de Franse regering belast met het Franse oppercommando in de Griekse wateren tijdens schermutselingen die tot deGriekse Onafhankelijkheidsoorlog tegen hetOttomaanse Rijk voerden. In1823 volgde de benoeming tot admiraal. Vier jaar later leidde hij de Franse marine naar de overwinning in dezeeslag bij Navarino, samen met zeevloten van Engeland en Rusland. Als dank en huldiging daarvoor werd hij opgenomen in deOrde van het Bad en deOrde van Sint-Alexander Nevsky. In1829 verhief koningKarel X van Frankrijk Rigny in de adelstand.
Admiraal de Rigny werd in 1831 door een dubbele verkiezing benoemd tot lid van deKamer van Afgevaardigden. Op 3 maart van datzelfde jaar ontving hij van Louis Philippe, de marineportefeuille. Op 4 april 1834 werd hij tevens belast met het ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij moest deze functies al na twee weken afstaan om voor korte tijd terug te keren als marine aanvoerder in deLevant. Na zijn terugkeer werd hij ook nog gedecoreerd met het FranseLegioen van Eer. In juli1830 werd Rigny voor de tweede keer voor korte tijd minister van Marine. Daarnaast bleef hij actief in het Franse Huis van Afgevaardigden.
In1834 ging hij werken voor het ministerie van Buitenlandse Zaken. In maart1835 werd zijn gezondheid erg instabiel en trok hij zich terug uit alle openbare functies. In november1836 overleed hij en werd hij begraven op hetCimetière du Père-Lachaise.
In 1834 trouwde hij op 52-jarige leeftijd met de 20 jaar jongere Adèle Narcisse Defontaine, afkomstig uit Bergen (België), weduwe van de rijke Belgische zakenman Florent François Daniel Honnorez (1780 - 1830), die drie jonge dochters had. Drie maanden na zijn dood beviel zijn weduwe in Parijs van een dochter voor wie vooraf al een naam was uitgezocht, Marie Amélie Louise Philippine. die achtereenvolgens met een graaf en een baron trouwde. Adèle overleed in 1875 in het kasteel vanRis-Organgis, waar een van haar dochters resideerde.
