.png)
Henri Louis Michel (Aix-en-Provence,29 oktober1947 – aldaar,24 april2018) was eenFranse voetbalcoach, Michel was tevens voetballer en fungeerde voornamelijk alsmiddenvelder.
Michel begon zijn spelerscarrière bij de kleine clubAS Aix, waar hij van 1964 tot en met 1966 onder contract stond. Daarna maakte hij de overstap naarFC Nantes. Daar werd hij driemaal landskampioen (1973, 1977 en 1980), eindigde hij vijfmaal op de tweede plaats in diezelfdeLigue 1, won hij deCoupe de France in 1979 en was hij tweemaal verliezend finalist (in 1970 en 1973). Tussen 1967 en 1980 kwam hij 58 maal uit voor hetFrans voetbalelftal en scoorde daarin vier doelpunten.
Twee jaar na het beëindigen van carrière begon hij zijn trainersloopbaan bij Jong Frankrijk, die hij van 1982 tot 1984 onder zijn hoede had. Daarna werd hij bondscoach van Frankrijk, als opvolger vanMichel Hidalgo, en pakte hij direct in zijn eerste jaar een prijs door op deOlympische Zomerspelen 1984 de gouden medaille op te eisen. Frankrijk kwalificeerde zich voor hetWK voetbal 1986 en bereikte daar de derde plaats. Hij bleef bondscoach tot en met 1990, maar kon zich niet kwalificeren voor hetEK voetbal 1988 en hetWK voetbal 1990. Na een beschamende 1-1 tegenCyprus werd hij in 1990 ontslagen door deFranse voetbalbond.
Na zijn ontslag wisselde hij het trainen op internationaal niveau af met het trainen op clubniveau. Zijn eerste club wasParis Saint-Germain, waar hij in het seizoen 1990/91 actief was. Daar wilde het niet vlotten en na dat seizoen vertrok hij bij de club om drie jaar niet actief te zijn als trainer. In 1994 werd hij echter aangesteld als bondscoach van hetKameroens voetbalelftal, maar werd al snel overgehaald om hoofdtrainer te worden bijAl-Nassr. Dit bleek echter geen succes en hij keerde terug in het interlandvoetbal als bondscoach van hetMarokkaans voetbalelftal waar hij van 1995 tot en met 2000 actief was. Hij kwalificeerde zich met Marokko voor hetWK voetbal 1998 en deAfrican Cup of Nations 2000. Bij dit laatste toernooi vielen de prestaties tegen en werd hij ontslagen.
Lang hoefde hij niet te wachten op een nieuwe werkgever. DeVerenigde Arabische Emiraten wilden gebruikmaken van zijn diensten en Michel stemde daarmee in. Het boterde echter niet in hetMidden-Oosten en hij keerde heel even terug naar Europa omAris Saloniki te trainen. Daarna zocht hij al vrij snel Afrika weer op om bondscoach vanTunesië te worden. Met dat land kwalificeerde hij zich voor hetWK voetbal 2002 en deAfrican Cup of Nations 2002. Net als in zijn Marokkaanse periode vielen de prestaties op deAfrika Cup tegen en werd hij ontslagen, waardoor hij het WK misliep. In 2003 probeerde hij het nog een keer als clubcoach en voor het eerst met succes.
Als coach van het MarokkaanseRaja Casablanca behaalde hij in een seizoen twee prijzen. Allereerst werd hijChampion du Maroc, om later dat seizoen deCAF Champions Cup te winnen. Hij kreeg vervolgens een aanbod om bondscoach te worden van hetIvoriaans voetbalelftal. Met Ivoorkust kwalificeerde hij zich voor hetWK voetbal 2006, wat de eerste keer was voor dat land. De Ivorianen werden echter al in de groepsfase uitgeschakeld en Michel besloot te vertrekken bijDe Oranje Olifanten.Al-Arabi uit deQatari League werd zijn nieuwe club. Na drie maanden moest hij er echter al opstappen. Begin 2007 tekende hij bij het EgyptischeAl-Zamalek. In augustus 2007 accepteerde Henri het bod van de Marokkaanse voetbalbond om terug te keren als bondscoach. Zes maanden later eindigde zijn tweede ambtstermijn als Marokkaans selectieheer.
Eind 2008 wachtte hem een nieuw avontuur. Michel ging in op het aanbod vanMamelodi Sundowns uitZuid-Afrika. In maart 2009 vertrok hij bij deze club. In augustus van dat jaar keerde hij terug naarAl-Zamalek, waar hij na amper drie maanden alweer vertrok. Ook zijn terugkeer naarRaja Casablanca in 2010 duurde maar kortstondig. In 2011 was hij bondscoach vanEquatoriaal-Guinea, in augustus 2012 werd hij bondscoach vanKenia, maar dat avontuur duurde niet lang.
Op 24 april 2018 is Michel na een ziekbed op 70-jarige leeftijd overleden.