| Heinrich Maier | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Heinrich Maier (midden op de foto), zegent honderden kerkgangers (gemaakt in 1932) | ||||
| Priester van deRooms-Katholieke Kerk | ||||
 | ||||
| Geboren | 16 februari1908 | |||
| Plaats | Großweikersdorf | |||
| Overleden | 22 maart1945 | |||
| Plaats | Wenen | |||
| Wijdingen | ||||
| Priester | 24 juli 1932 | |||
| ||||
Heinrich Maier (Großweikersdorf,16 februari1908 –Wenen,22 maart1945). was eenOostenrijkserooms-katholieke priester. Hij werd tegen het einde van deTweede Wereldoorlog geëxecuteerd wegens zijn deelname aan het verzet.
De vader van Maier werkte voor dek.k. österreichische Staatsbahnen. Maier bezocht tussen 1918 en 1923 inSankt Pölten en vervolgens van 1923 tot 1926 het gymnasium inLeoben. Daarna studeerde hij van 1926 tot 1930 theologie aan deUniversiteit van Wenen en, daarnaast, van 1928 tot 1930 aan hetCollegium Germanicum et Hungaricum.
Na het afronden van zijn studie werd Maier ingezegend als priester. Hij werkte in die hoedanigheid inSchwarzau,Mödling enGersthof inWenen. Bovendien leidde hij van 1926 tot 1938 een rooms-katholiekescoutinggroep.
Na de machtsovername door denazi's in 1938 werd het religieus onderwijs afgeschaft. Daarmee verviel een deel van zijn werkzaamheden. Vanaf het begin was Maier vanuit zijnchristelijk geloof een verklaard tegenstander van het nazisme. Daarmee ging hij in tegen de instructies van zijn kerkelijke meerderen die vonden dat de kerk zich buiten de politiek moest houden. Vanaf 1940 stond hij in contact met verschillende verzetsgroepen. Samen metWalter Caldonazzi uitZuid-Tirol vormde hij in 1942 een verzetsgroep. Maier had een zeer toegankelijke persoonlijkheid en was makkelijk in sociale contacten. Daardoor beschikte hij over een groot netwerk dat hij inzette in zijn strijd tegen het nazisme. Maier geloofde dat de snelste weg naar een vrij en democratisch Oostenrijk was alsDuitsland de oorlog verloor.
De groep zette daarom vooral in op het verzamelen van informatie over de wapenindustrie. Vervolgens moest die informatie worden doorgespeeld aan degeallieerden. Maier geloofde dat elke bom die gericht viel op een wapenfabriek de oorlog eerder beëindigden. Bovendien zou de burgerbevolking op die manier gespaard blijven van ongerichte bombardementen. De groep verzamelde tekeningen van de V2-rakket, en informatie over de productie van de Tigertank en deMesserschmitt Bf 109. Andere informatie die werd verzameld ging over de productie vansynthetisch rubber en de locatie van staal-, kogellager en wapenfabrieken. Via Walter Caldonnazzi werden de locaties vanHeinkelfabrieken inTirol achterhaald, waarMesserschmitt Me 163- enV2-raketonderdelen gemaakt werden. Met name de informatie over de grootste Duitse fabriek waar gevechtsvliegtuigen geproduceerd werden inNeustadt was van groot belang.
Soms ontving Maier informatie van frontsoldaten die met verlof waren. ViaFranz Josef Messner, een van de prominente groepsleden, kwam er informatie binnen over de massamoord inAuschwitz. Messner was directeur bijSemperit, dat synthetische stoffen produceerde en een fabriek had nabij Auschwitz.
Het contact met de Britse geheime dienstSOE verliep viaFranz Jozef Riediger, een medewerker van Messner. De Britten waren niet overtuigd van Riedigers betrouwbaarheid, waardoor de informatie van Maiers' groep niet altijd op waarde werd geschat. Toch droeg de informatie bij aan het besluit voor de start vanOperatie Crossbow, waarbij vanaf 1943 de productielocaties van deV1- en V2-raketten gebombardeerd werden. Zo werd in augustus een grote productielocatie nabijPeenemündegebombardeerd.
Naast de spionageactiviteiten probeerde groep ook de publieke opinie te beïnvloeden. Zo werden er pamfletten waarinHitler werd omschreven als "verrader van het Duitse volk". Mannen kregen injecties of pillen waardoor zij bij een medische keuring niet geschikt leken voor medische dienst. Tegelijkertijd werden er samen metcommunistische ensocialistische verzetsgroepen nagedacht hoe het naoorlogse Oostenrijk er uit moest zien. Het liefst zag Maier een herstel van deconstitutionele monarchie met hetHuis Habsburg aan het hoofd.
Door de vele activiteiten was het bijna onmogelijk dat de groep niet in het vizier van deGestapo kwam. Na verraad werden de eerste groepsleden in februari 1944 gearresteerd. Maier zelf werd op 28 maart 1944 aangehouden bij zijn parochie inWenen. Tijdens de verhoren werden de gevangenen gemarteld. Toch kreeg de Gestapo maar ten dele zicht op de omvang en het belang van de verzetsactiviteiten van Maier en zijn bondgenoten. Dat was echter nog steeds genoeg om hem in oktober 1944 ter dood te veroordelen. Groepsleden Walter Caldonazzi, Franz Josef Messner,Andreas Hofer,Josef Whynal,Herman Klepell,Wilhelm Ritsch enClemens von Pausinger kregen dezelfde straf opgelegd. Op 22 november 1944 werd het achttal overgebracht naarMauthausen waar de gevangenen verder gemarteld werden om meer informatie te vergaren.
Caldonazzi werd in januari 1945 onthoofd. Messner in april 1945 vergast in Mauthausen. Maier zelf werd op 18 augustus naar Wenen overgebracht, waar hij vier dagen laten onthoofd werd. Zijn laatste woorden waren: "Es lebe Christus, der König! Es lebe Osterreich!" (in hetNederlands: "Lange leve Christus, de Koning, lang leven Oostenrijk").
