In de 16e eeuw werd Haguenau een centrum van de boekdrukkunst. De stad bloeide cultureel en economisch. Hieraan kwam een einde door de Dertigjarige Oorlog, waaronder de stad veel te lijden had.
De aanhechting bij Frankrijk na 1648 leidde tot spanningen tussen de stad en de Franse koning.Lodewijk XIV liet de stad en het keizerlijk kasteel in de as leggen in 1677. Na 1715 bloeide Haguenau economisch terug op. Het was een belangrijke markt voor landbouwproducten (meekrap in de 18e eeuw enhop in de 19e) en hout. In 1871 na de aanhechting bij het Duitse keizerrijk werd Haguenau ook een garnizoensstad.
De stad werd zwaar beschadigd tijdens zware gevechten in maart 1945 aan het einde van deTweede Wereldoorlog. De reconstructie begin de jaren 1950.[2]
Haguenau had al in de 13e eeuw een Joodse gemeenschap die onder bescherming stond van de keizer. Maar deze kon niet verhinderen dat deze tegen 1349 geheel was vernietigd bij represailles van de bevolking na deZwarte Dood. Tegen 1354 was er een nieuwe Joodse gemeenschap en dankzij de bescherming van de keizer groeide deze gemeenschap aan met Joden afkomstig uit andere steden. Rond het midden van de 17e eeuw vestigden zich ook Poolse Joden in de stad. Bij het begin van deTweede Wereldoorlog woonden er ongeveer 600 Joden in de stad. Hunsynagoge uit 1821 werd vernield door de Duitsers maar na de oorlog hersteld. 148 van de Joden uit Haguenau kwamen om tijdens de oorlog. In 1968 leefden er ongeveer 300 Joden in de stad en in 2000 ongeveer 700.[3]
De oppervlakte van Haguenau bedroeg op 1 januari 2022 182,59 vierkante kilometer; debevolkingsdichtheid was toen 197,5 inwoners per km². De Moder stroomt door de gemeente. De gemeente bestaat voor een groot deel uit bos, dat gedeeld eigendom is van de stad en de Franse staat.
De onderstaande kaart toont de ligging van Haguenau met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
_(36194137516).jpg)
