Gullinbursti betekentgouden borstels en is het everzwijn van de godFreyr. Een andere naam is Slíðrugtanni (gevaarlijke slagtanden). Het is een van de vele creaties van dedwergen (namelijk van de dwergBrokkr). Het dier trekt Freyrs wagen door water en door lucht en verlicht met zijn gulden borstels vaak de nacht. Men ziet dan lange tijd enkel de onderste rijen stekels, ten teken dat het reusachtige gevaarte door het duistere hemelruim voorbij trekt.
De fabricage van Gullinbursti wordt in deSkáldskaparmál verhaald, een deel van de prozaEdda.
ToenLoki de vierzonen van IvaldiSifs gouden haar,Freyrs schipSkíðblaðnir enOdins speerGungnir had laten maken verwedde hij er zijn hoofd op bijBrokkr dat diens broerEitri niet zoiets waardevols zou kunnen maken. Om gaven voor Freyr te verwezenlijken wierp Eitri toen een varkensvel in het fornuis terwijl Brokkr de blaasbalgen bediende, en samen maakten ze deever Gullinbursti met zijn gouden manen en borstels die in het duister gloeiden en gensters afwierpen.
Overigens behield de gewiekste Loki zijn hoofd, omdat zoals hij voorhield anders zijn nek zou beschadigd worden, en die was niet in de weddenschap inbegrepen.
De eersteZweedse koningen, de (Ynglinge), droegen helmen met de beeltenis van een ever. Een daarvan heetteHidisvin, dat wasFreya's everzwijn. De zwijnenhelm wordt ook in het Angelaksisch gedichtBeowulf genoemd. Een ander koninklijk erfstuk was deSviagriss, een ring met de afbeelding van een big.
Het everzwijn is ook in andere mythologieën een wel vaker voorkomend thema met eigen betekenis (algemeen vruchtbaarheid en kracht).
Sommigen gewagen van de verwantschap van het Engelseboar enbear of het Nederlandsebeer ten teken van natuurkracht. Ook namen met"Bir" en"Ber" zouden ernaar verwijzen (zoals inBrigit die een geheel eigen cultus had). Ook de KeltischeCailleach werdBheur genoemd.