| Grondluiaards Status:Uitgestorven | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||
| Skelet vanEremotherium National Museum of Natural History (Washington D.C.) | |||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
| Informele groep | |||||||||
| Grondluiaards | |||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||
| |||||||||
Grondluiaards[1] zijn een groep bodembewonendeluiaards die van dertig miljoen jaar geleden tot ongeveer tienduizend jaar geleden inZuid-,Midden- enNoord-Amerika leefden. Er waren meerdere geslachten die tot verschillendefamilies worden gerekend. De bekendste geslachten zijnMegatherium,Eremotherium,Megalonyx enGlossotherium.
Het waren dieren met een lengte tot drie meter die zich overwegend betrekkelijk langzaam voortbewogen en voornamelijk zich met planten voedden.
Resten ervan zijn gevonden in Noord- en Zuid-Amerika, vanAlaska totArgentinië. Ze stammen waarschijnlijk af van de ons bekende boombewonendeluiaards, gezien de bouw van hunledematen. Met name de grotere soorten zullen te groot zijn geweest om in bomen te hebben kunnen leven.
Omdat de grondluiaards nog maar kort geleden zijn uitgestorven, de palaeo-indianen hebben nog samen met ze geleefd, zijn er veleskeletten, pootafdrukken en zelfs mest en haren gevonden. Hierdoor hebben wetenschappers het uiterlijk en gedrag van deze dieren heel precies kunnen reconstrueren. Uit de gevonden huid en haren weten we dat grondluiaards een lange, ruige, donkerbruine vacht hadden.
Er doen, vooral in Zuid-Amerika, verhalen de ronde die er op zouden kunnen wijzen dat er nog dergelijke dieren in leven zouden zijn. De bewijzen hiervoor, stukken huid en mest, zijn waarschijnlijk afkomstig uit grotten waar de dieren leefden en waar deze resten lang (misschien wel 10.000 jaar) ongeschonden hebben kunnen bestaan. Echte bewijzen zijn er niet. Men gaat er dan ook van uit dat deze diersoort uitgestorven is.
Gefossiliseerde pootafdrukken hebben het bewijs geleverd dat de dieren regelmatig rechtop liepen op hun stevige achterpoten. Reuzenluiaards moeten bijna even zwaar als eenolifant geweest zijn. Het lopen op twee poten moet daarom een zeer zware belasting geweest zijn voor hunskelet. Merkwaardig is dat de grondluiaards vanwege de langeklauwen op de buitenkant van hun voeten liepen en niet op de voetzolen. Wellicht maakten de extragewrichten in de rug, waaraan deXenarthra hun naam te danken hebben, deze manier van lopen mogelijk.
Door het staan op de achterpoten, waarbij de dikke staart voorevenwicht zorgde, waren de grondluiaards in staat hogere takken te bereiken die met de klauwen van de voorpoten naar omlaag werden getrokken. Grondluiaards hadden grotemaalkiezen achter in de bek. Aan mest die bewaard is gebleven, is te zien dat ze allerlei verschillende planten aten.
Mogelijk werden de enorme klauwen gebruikt om de prooi vanroofdieren te stelen, of zelfs om andere dieren te doden. De grondluiaards hadden door hun omvang geen natuurlijke vijanden. Ook de klauwen en grote aantallen kiezelsteenachtige botjes, die vlak onder de huid zaten en een ondoordringbare 'maliënkolder' vormden, zorgden voor bescherming.
De grondluiaards worden als volgt ingedeeld:
