Groene kitta IUCN-status:Niet bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Cissa chinensis (Boddaert, 1783) | |||||||||||||
![]() | |||||||||||||
Afbeeldingen op![]() | |||||||||||||
Groene kitta op![]() | |||||||||||||
|
Degroene kitta (Cissa chinensis) is eenzangvogel uit de familie van dekraaiachtigen (Corvidae).
De groene kitta is met 34 tot 38 cm. ongeveer even groot als degaai (Garrulus glandarius). De vogel is overwegend felgroen gekleurd, de onderzijde is lichter van kleur, maar niet geel. Er loopt een brede zwarte streep van over de ogen naar de nek. Zijn vleugels zijn roodachtig kastanjebruin. De staart is relatief lang (gemiddeld 18,5 cm).
De groene kitta voedt zich zowel op de grond als in de bomen. Hij eet verscheidene ongewervelden, kleinereptielen, kleinezoogdieren (zoalsmuizen), jongevogels en eieren. Het is ook eenaaseter, die vlees van kadavers eet. De groene kitta bouwt zijn nest in een boom of een dichte struik. In het nest worden vier tot zes eieren gelegd.
Het verspreidingsgebied reikt van de lagere regio’s van deHimalaya in het noordoosten vanIndia tot in Midden-Thailand,Maleisië,Sumatra enBorneo.
Binnen dit gebied worden vijf ondersoorten onderscheiden:[2]
De groene kitta leeft in tropischregenwoud en secondair loofbos,montaan bos en struikgewas tot op 1800 m boven de zeespiegel.gebieden (die het hele jaar door groen blijven) en tussen het struikgewas.
De groene kitta heeft een grootverspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans opuitsterven gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De vogel is in sommige gebieden ,zoalsBorneo, betrekkelijk schaars, maar elders weer algemeen. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om deze redenen staat deze kitta als niet bedreigd op deRode Lijst van de IUCN.[1]