Groen is de in de natuur meest voorkomende kleur.Planten zijn groen doordat zijchlorofyl bevatten en dat weerkaatst groen licht. Om die reden wordt de kleur veelal geassocieerd met (nieuw)leven.
Groen geeft vooral een associatie met nieuw leven, jong, fris en vers, en verder met prilheid en natuurlijkheid. Het is ook de kleur van dehoop en devrede.
Vanwege deze associatie worden nieuwkomers of onervaren personen (bijvoorbeeld in het leger, op zee, in studentenverenigingen) vaak aangeduid als 'groentjes'. Eenontgroening is een proces of ritueel waarin ze 'ingewijd' worden. Verder kan 'ontgroening' ook zien op het afnemen van het aandeel jongeren in een samenleving.
Sinds het ontstaan van demilieubeweging heeft deze de kleur groen als symbool gebruikt. Ook worden producten en processen groen genoemd als ze gunstig zouden zijn voor het milieu:groene stroom,groen gas.
Alsliturgische kleur wordt groen gebruikt opzondagen door het jaar naEpifanie en na het feest van de HeiligeDrie-eenheid. Het feest van de heilige Drie-eenheid zelf heeft als liturgische kleurwit.
Groen is voor de meeste mensen een rustgevende kleur, in tegenstelling tot bijvoorbeeld 'agressievere' kleuren als rood, oranje en geel. Daarom wordt groen (evenals blauw) veel voor wegwijzers gebruikt en heeft groen vaak de betekenis 'veilig, in orde, doorrijden of -lopen', bijvoorbeeld op seinen en verkeerslichten, en ter aanduiding van (nood)uitgangen. Dit is niet altijd zo geweest. Voorheen betekende groen bij de Nederlandse spoorwegen dat er met lage snelheid gereden moest worden. Voor veilig werd toen wit gebruikt (wat thans nog bij onbeveiligde overwegen voorkomt).
In de scheepvaart is het navigatielicht aanstuurboord groen (bakboord is rood).
Vanwege de mogelijkheden vancamouflage wordt groen veel gebruikt inuniformen van soldaten, met name voor de landmacht. Vaak wordt dit gecombineerd met grijs of bruin. Uiteraard werkt deze camouflage slechts in gebieden met veel vegetatie; in bijvoorbeeld een gebergte, sneeuwgebied of woestijn dienen andere kleuren te worden gebruikt.
Een van de moeilijkste aspecten van het realistischschilderen van een landschap is het gebruik van de juiste kleur groen. Het menselijk oog merkt een miniem nuanceverschil groen, in tegenstelling tot andere kleuren, direct op. Om een natuurlijke kleur te bereiken kan daarom deverf nooit direct uit detube worden gebruikt, maar moet altijd worden gemengd.
De overwegende kleur vanpoollicht is groen tot blauwachtig groen.
De schijnbaar groen uitziende afnemende maansikkel in de ochtendhemel of de wassende maansikkel in de avondhemel, vergezeld van de even groen uitziende planeetVenus, omhuld door een rozerode ochtend- of avondhemel, is een bekend kleurcontrastverschijnsel dat optreedt als er zich een grote hoeveelheid vulkanische as in de stratosfeer bevindt, en deze stofdeeltjes kort voor zonsopkomst of kort na zonsondergang nog steeds door de roodkleurige zon worden verlicht. Tijdens het zien van dit opvallendehemelpurper kunnen ook witte kunstmatige lichtbronnen er opmerkelijk groen uitzien.[1]
Amateurastronomen gebruiken tijdens het waarnemen van heldere sterren zoalsSirius en heldere planeten zoalsVenus een transparant groenfilter op hetoculair van de telescoop. De bedoeling daarvan is om het storende optische verschijnsel chromatische dispersie te omzeilen, optredend kort na opkomst of kort voor ondergang van Sirius of Venus. Het groenfilter laat enkel de centrale kleur groen van het vertikaal uiteengerokken spectrumkleurige beeld zien.
Tijdens hun verblijf op de maan ontdekten commandant David Scott en maanlanderpiloot James Irwin vanApollo 15 een groenkleurig rotsblok nabij Station 6-A aan Mount Hadley delta. Deze kleur was niet in het oog springend, het bestond eerder uit een vale schakering van de kleur jade en grijs, maar was wel opvallend genoeg om het door de astronauten op te merken en te rapporteren. Scott: "This rock has gotgreen in it; a light-green."[2]
Veel van de door de Apollo astronauten meegebrachte Hasselblad kleurenfoto's werden vliegensvlug gereproduceerd en verschenen dan ook in tal van magazines en boeken. Er werd daarbij in de meeste gevallen niet gelet op de juiste kleurbalans van de oorspronkelijke foto's, waarbij de gefotografeerde maanlandschappen er opmerkelijk groen of blauw uitzagen, terwijl in werkelijkheid de poederachtige regolith laag van de maan geelachtig grijs is. Vooral na de missies vanApollo 8,Apollo 10,Apollo 11 enApollo 12 werden de kleurfoto's opmerkelijkuit balans gereproduceerd en afgedrukt.[3]
