Jones' ouders, Marjorie Jones en dominee en politicus Robert W. Jones, verhuisden in 1965 samen met Grace en haar tweelingbroer Christian van Jamaica naarSyracuse in de Amerikaanse staatNew York. Voor ze begon te werken als model studeerde Jones theater aan hetOnondaga Community College.
Toen ze begin twintig was verhuisde Jones naarParijs waar ze beroemd en berucht werd door in disco's en op feestjestopless te verschijnen in gezelschap vanJerry Hall, de toenmalige vriendin vanMick Jagger. Tijdens een feest in een restaurant werd ze ontdekt door een platenproducer toen ze zich op de tonen vanDirty Ol' Man vanThe Three Degrees dansend op een tafel begaf.
Er werden drie singles uitgebracht –I Need A Man,Sorry enThat's The Trouble – en in 1977 verscheen haar tamelijk succesvolle debuutalbumPortfolio op het labelIsland Records. Het nummerLa vie en rose (een cover van het bekendechanson vanÉdith Piaf) werd een hit in Europa. Hierna volgen twee minder succesvolle albums:Fame (1978) enMuse (1979). Alle drie albums staan vol met campydisco-hits en Jones werd erg geliefd in degayscene. De hoezen van deze drie albums werden gemaakt door kunstenaarRichard Bernstein. In deze periode kwam Jones ook in contact met kunstenaarAndy Warhol. Ze werd tijdelijk zijnmuze en vergezelde hem vaak tijdens bezoekjes aan de beroemde New Yorkse nachtclubStudio 54.
In 1980 verscheen het albumWarm Leatherette waarmee Jones artistiek gezien een andere richting insloeg. Het album bevatte grotendeels covers van onder meerChrissie Hynde enRoxy Music. Ook onderging Jones onder leiding vanstilist en toenmalig partnerJean-Paul Goude een drastische verandering qua uiterlijk. Haarandrogyne, onderkoelde imago met het beroemdeblockhead-kapsel werd haar handelsmerk en zou haar wereldberoemd maken.
Haar volgende album,Nightclubbing, werd wereldwijd een groot succes. Ook artistiek gezien was dit haar succesvolste album. De singleI've Seen That Face Before (Libertango) (een bewerking vanLibertango van de Argentijnse componistÁstor Piazzolla) werd een grote hit, evenals het dansnummerPull Up To The Bumper. Het derde album in deze reeks isLiving My Life, waar veelreggae-invloeden op te horen zijn. Hits van dit album warenNipple To The Bottle en het door haar zelf geschrevenMy Jamaican Guy.
In 1983 zei Jones zich meer op haar filmcarrière te willen richten. Ze had tot dan in onder meer een aantal artistieke films maar niet in grote, commerciële films. Deze kwamen er nu wel metConan the Destroyer en deJames BondfilmA View to a Kill.
Twee jaar later maakte ze onder leiding van producerTrevor Horn het albumSlave to the Rhythm, waarvan de gelijknamige singleSlave to the Rhythm een grote hit werd. De legendarische videoclip vanSlave To The Rhythm werd erg populair en was veel te zien opMTV. Ook verscheen Jones in een aantal reclamespotjes van onder andereHonda enCitroën. Een jaar later kwam het doorNile Rodgers en haarzelf geproduceerdeInside Story uit, dat matig werd ontvangen. Alle nummers waren geschreven door Jones samen met gitaristBruce Woolly. Alleen de singleI'm Not Perfect (But I'm Perfect For You) werd een bescheiden commercieel succes. Voor devideoclip van deze single werd Jones' lichaam beschilderd door kunstenaarKeith Haring.
Daarna volgde er een aantal schandalen. Jones belandde in de gevangenis vanwegecocaïne-bezit, ze werd wegens wangedrag uit een vliegtuig gezet,American Express spande een rechtszaak aan tegen haar wegens betalingsachterstand en Jones gaf haar minnaar muzikantChristopher Stanley ten onrechte op als vermist.
Het albumBulletproof Heart uit 1989 wordt beschouwd als het commercieel en artistiek dieptepunt in haar carrière.[bron?] Alleen de singleLove On Top Of Love (Killer Kiss) werd redelijk goed ontvangen en leverde een bescheiden hit op. Hierna werd het op muzikaal terrein erg stil rond Jones. Naast een aantal losse singles, waaronderSeven Day Weekend, verschenen er alleen compilatie-albums. Jones nam een aantal nieuwe albums op maar deze werden niet uitgebracht. Op filmgebied viel ze met name op door haar rollen in de filmsBoomerang uit 1992 metEddie Murphy enWolf Girl (2001) metTim Curry.
In 2008 keerde Jones uiteindelijk terug met het enthousiast ontvangen albumHurricane waarop in het nummerWilliam's Blood haar moeder te horen is.
Grace Jones is nog steeds bekend als een van de grootste stijl-iconen van de jaren 80. Niet alleen door haar uiterlijke verschijning en haar opvliegende en soms choquerende gedrag maar ook door haar bijzondere en gestileerde, bijna metaalachtige stemgeluid met een bereik van bijna drie octaven en de muziek die zij voornamelijk in de eerste helft van de jaren 80 maakte, de zogehetenCompass Point Sessions. Ze treedt nog altijd op, bijvoorbeeld in Nederland op het jaarlijkse muziekfestivalLowlands (augustus 2009).
Jones heeft diverse relaties gehad met onder meer Jean Paul Goude, de stylist die haar begin jaren 80 hielp haar wereldberoemde uiterlijk te creëren. Samen kregen ze een zoon,Paolo, die ook actief is in de muziekwereld. Anno 2009 ging het gerucht dat Jones verloofd zou zijn met de 20 jaar jongere Engelseburggraaf Ivor Mervyn Vigors Guest. Dit bleek echter niet waar.[1]
Wel produceerde Ivor Guest Jones' 'comeback album' (hoewel ze nooit volledig uit de publiciteit was verdwenen)Hurricane waarvan hij ook een op 6 september 2011 in de VS uitgekomen 'dub'-versie heeft gemaakt. Tussen 13 oktober en 20 november 2010 was Grace Jones voor Night of the Proms in Antwerpen, Arnhem en Rotterdam.