| Giulio Maria Terzi di Sant'Agata | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Geboren | 9 juni1946 Bergamo,Italië | |||
| Politieke partij | onafhankelijke | |||
| Minister van Buitenlandse Zaken van Italië | ||||
| Aangetreden | 16 november2011 | |||
| Einde termijn | 26 maart 2013 | |||
| Voorganger | Franco Frattini | |||
| ||||
Giulio Maria Terzi di Sant'Agata of Giulio Terzi(Bergamo,9 juni1946) is een voormalig minister van Buitenlandse Zaken vanItalië. Hij was eerder de Italiaanseambassadeur in deVerenigde Staten en de Permanente Vertegenwoordiger bij deVerenigde Naties, waar hij ook een tijdje de Italiaanse delegatie van deVeiligheidsraad voorzat.
Terzi trad in1973 toe tot het Italiaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken. Tijdens zijn eerste twee jaar op dat ministerie inRome, was hij de verantwoordelijke voor het protocol tijdens buitenlandse bezoeken van Italiaanse regeringsleden. In 1975 werd hij de Eerste Secretaris voor politieke zaken bij de Italiaanse Ambassade inParijs. Na zijn terugkeer in Rome in 1978, als Speciaal Assistent van de Secretaris-Generaal, werkte hij voor bijna vijf jaar als Economisch en Commercieel Vertegenwoordiger inCanada. Deze periode stond bekend of een zeer sterke economische groei en een goede verstandhouding en samenwerking tussen Italië en Canada. Hij was Consul-Generaal tijdens deExpo 86 inVancouver, waar hij grote, Italiaanse projecten promootte langs de Canadese westkust.
In 1987 keerde hij terug naar Rome, waar hij eerst werkte op het Departement voor Economische Zaken. Daar focuste hij zich op uitwisseling van high-tech. Later zette hij dat werk voort als hoofd van het Departement voor Personeel en Human Resources. Zijn volgende buitenlandse opdracht was bij deNAVO inBrussel, waar hij politiek adviseur was voor de Italiaanse vertegenwoordiging bij deNoord-Atlantische Raad, onmiddellijk na deKoude Oorlog, deDuitse hereniging en deEerste Golfoorlog.
Van1993 tot1998 werkte hij inNew York voor de Italiaanse vertegenwoordiging bij deVerenigde Naties, als Eerste Vertegenwoordiger voor Politieke Zaken en later als Permanent Vertegenwoordiger. Tijdens deze periode, gekenmerkt door deBosnische Burgeroorlog, de Somalische tragedie, en nog andere conflicten, was Italië niet-permanent lid van de VN Veiligheidsraad. Midden de jaren negentig, vroegen globalisatie en nieuwe uitdagingen zoals internationale veiligheid, om een grondige hervorming van de VN-instellingen. Italië was een van de leden die dat probleem naar voor bracht.
Terzi was ook Secretaris-Generaal van het Italiaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken in Rome, Directeur-Generaal voor Politieke Zaken en Mensenrechten en Politiek Directeur. Deze verantwoordelijkheden gingen voornamelijk over internationale veiligheid en andere politieke zaken, voornamelijk bij de VN-Veiligheidsraad, deAlgemene Vergadering, de VN-Mensenrechtenraad, deNAVO, deG8, deEuropese Raad en deOVSE. Hij was ook adviseur voor de Minister van Buitenlandse Zaken voor internationale veiligheid, voornamelijk voor deBalkan,Midden Oosten,Afghanistan,Oost-Afrika, nucleaire ontwikkeling, terrorisme en mensenrechten.
Zijn meest recente overplaatsing was als Ambassadeur voor Italië inIsraël (2002-2004), een periode gekenmerkt door deTweede Intifada. Hij verbeterde ook de relaties tussen deEuropese Unie enIsraël tijdens het Italiaanse voorzitterschap van de EU (juli-december 2003) en hij probeerde ook om Israël en dePalestijnse Autoriteit te begeleiden in hetvredesproces. Tot 16 november 2011 was hij Italiaans Ambassadeur inWashington D.C., deVerenigde Staten.
Op16 november2011 werd hij benoemd als Minister van Buitenlandse Zaken in hetKabinet-Monti.
Terzi kreeg een academische graad aan deUniversiteit van Milaan, gespecialiseerd ininternationaal recht.
