Op zijn zestiende ging Hackman bij demariniers, waar hij drie jaar diende, onder meer alsmarconist inChina. In 1949 maakte een motorongeluk een einde aan zijn militaire carrière, waarna hij naar deUniversiteit van Illinois trok om journalistiek te studeren. Na een carrière in de televisieproductie te hebben geprobeerd, besloot hij acteur te worden en ging hij naar de toneelschoolPasadena Playhouse inCalifornië. Hier ontmoette Hackman medestudentDustin Hoffman. Beiden werden een weinig rooskleurige carrière voorspeld, omdat ze het klassieke uiterlijk voor hoofdrollen ontbeerden.
In 1961, op de leeftijd van 31 jaar, maakte Hackman zijn filmdebuut inMad Dog Coll. In 1963 speelde hijoff-Broadway in zijn theaterdebuutChildren at Their Games. In 1964 kreeg hij rollen opBroadway, waarna hij grotere rollen in films ging spelen.
Zijn eerste opvallende rol was inLilith samen metWarren Beatty. Drie jaar later, in 1967, speelde Hackman de bankovervaller Buck Barrow in Beatty'sBonnie and Clyde, waar hij een Oscarnominatie voorbeste mannelijke bijrol voor kreeg. Zijn tweede nominatie volgde in 1970, voorI Never Sang for My Father. In 1971 volgde zijn doorbraak toen hij deNew Yorkse rechercheur Jimmy 'Popeye' Doyle speelde in dethrillerThe French Connection van de regisseurWilliam Friedkin. Voor de rol kreeg Hackman deAcademy Award voor beste acteur. Vervolgens speelde hij meer hoofdrollen en minder ondersteunende rollen. Hackman kreeg in 1972 de hoofdrol in de rampenfilmThe Poseidon Adventure. In 1974 speelde hij inFrancis Ford Coppola'sThe Conversation. In 1975 kwam metFrench Connection II het vervolg opThe French Connection uit. Met uitzondering vanSuperman uit 1978, waarin hij Supermans aartsvijandLex Luthor speelde, haalde Hackman geen successen in de tweede helft van de jaren zeventig en de eerste helft van de jaren tachtig.
In 1983 had Hackman een hit metUnder Fire vanRoger Spottiswoode. Meerdere successen volgden, tot een hoogtepunt in 1988, waarin hij in vijf films speelde, waaronderAnother Woman vanWoody Allen enMississippi Burning vanAlan Parker. Voor de laatste film kreeg hij opnieuw een Oscarnominatie. Daarna wisselde Hackman hoofdrollen af met bijrollen, zoals inUnforgiven vanClint Eastwood. Voor deze film, waarin hij een corrupte en sadistische sheriff speelde, kreeg hij zijn tweede Oscar, ditmaal voor beste mannelijke bijrol. Na deze rol volgden enkele moderne westerns.
Zijn laatste filmWelcome to Mooseport kwam in 2004 uit. Na deze film stopte hij met acteren en leidde een teruggetrokken leven. Wel schreef hij enkelehistorische romans en sprak hij twee documentaires in. Een van zijn hobby's op latere leeftijd waswielertoerisme.
Hackman was dertig jaar getrouwd met Faye Maltese, met wie hij drie kinderen kreeg. Ze scheidden in 1986. In 1991 hertrouwde hij met de klassiek pianiste Betsy Arakawa.
Op 26 februari 2025 werden Hackman en zijn tweede echtgenote Arakawa op twee verschillende plekken in hun huis inSanta Fe dood aangetroffen. Een van hun drie honden werd dood in een kast gevonden.[2][3]
Op 7 maart 2025 werd officieel naar buiten gebracht dat "het redelijk is om te concluderen dat Hackman waarschijnlijk stierf rond 18 februari".[1] Hij overleed aan "hypertensieve en atherosclerotische cardiovasculaire aandoeningen, waarbij deziekte van Alzheimer een belangrijke bijdragende factor was".[1] Zijn echtgenote stierf waarschijnlijk al een week eerder aan de gevolgen van hethantavirus, dat overgedragen wordt door knaagdieren. Mogelijk stierf ze op 11 februari. Doordat Hackman dementeerde, heeft hij mogelijk niet geweten dat zijn vrouw was overleden. De hond is wellicht verhongerd.[4]
