Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Franse Tijd in Nederland

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanafFranse tijd in Nederland)
Geschiedenis van Nederland

Tijdlijn ·Bibliografie



Portaal Portaalicoon  Nederland
Portaal Portaalicoon  Geschiedenis
Staatkundige geschiedenis van de Nederlanden
Noordelijke NederlandenZuidelijke NederlandenHeilige Roomse Rijk &
Duitse Bond
Gouwen vanMidden-FranciëGouwen vanMidden-FranciëGouwen van Oost-Francië

Gelre

Utrecht

Friesland

Groningen

Ommelanden

Holland

Zeeland

Vlaanderen

Brabant

Henegouwen

(e.a.)

Luik

Loon

Stavelot-Malmedy

Ravenstein

Horn

Thorn

Bouillon

Gronsveld

(e.a.)

1384
Bourgondische Nederlanden
1482
Habsburgse Nederlanden
1543
Zeventien Provinciën
(vanaf 1566in opstand)
1588
Republiek
der Zeven Verenigde Nederlanden
1585
Spaanse Nederlanden
1713
Oostenrijkse Nederlanden
1795
Bataafse Republiek
1794
Eerste Franse Republiek
1806
Koninkrijk Holland
18101804
Eerste Franse Keizerrijk
1813
Vorstendom der Nederlanden
1814
Generaal-
gouvernementen
1815
Verenigd Koninkrijk
der Nederlanden
1815
Groot­hertogdom Luxemburg

1839
Hertogdom Limburg

1830 (1866)
Koninkrijk der Nederlanden


1830
Koninkrijk België


1848 & 1867
Groot­hertogdom Luxemburg

DeFranse Tijd in Nederland beschrijft de periode van 1794 tot 1814 in de geschiedenis van het tegenwoordigeNederland. In het midden en noorden van Nederland, dat een andere ontwikkeling doormaakte dan het zuiden, wordt dit ook wel deBataafs-Franse Tijd genoemd. Tijdens deBataafse Republiek was het gebied zelfstandig, al bevond het zich in deinvloedssfeer van deEerste Franse Republiek. Daarna volgden het door een Franse vorst geregeerdeKoninkrijk Holland en ten slotteannexatie door hetEerste Franse Keizerrijk. In 1813 gingen de Noord-Nederlandse departementen van het napoleontische rijk op in hetsoeverein vorstendom der Verenigde Nederlanden.

In het zuiden spreekt men kortweg van deFranse Tijd aangezien de reikwijdte van de Bataafse Republiek hier aanzienlijk beperkter is geweest. Een deel van zuidelijk Nederland (Zeeuws-Vlaanderen en een groot deel vanNederlands-Limburg) werd al in 1795 bij Frankrijk ingelijfd.Bataafs Brabant werd in 1798 door Frankrijk geannexeerd. In 1814 vertrokken de Fransen en werd op 1 augustus het gebied opgenomen in het soeverein vorstendom der Verenigde Nederlanden.

In Noord-Nederland duurde de Bataafs-Franse Tijd achttien jaar, namelijk van 1795 tot 1813. Zij begint met deBataafse Republiek (1795-1806), waarbij het midden en noorden van het huidige Nederland zich weliswaar in deinvloedssfeer bevond van deEerste Franse Republiek, maar nog wel onafhankelijk was van Frankrijk. In 1806 hief keizerNapoleon Bonaparte de republiek op en vestigde hetKoninkrijk Holland, dat in 1810 op zijn beurt plaats moest maken voor een rechtstreekseannexatie doorFrankrijk. Vanaf dat moment waren de inwoners dus drie jaar lang Franse burgers. In 1813 ging het gebied op in hetsoeverein vorstendom der Verenigde Nederlanden, dat in 1815 tezamen met Zuid-Nederland en het huidige België en Luxemburg door hetCongres van Wenen zou worden erkend als hetVerenigd Koninkrijk der Nederlanden.

In Zuid-Nederland duurde de Franse Tijd twintig jaar, namelijk van 1794 tot 1814, en gedurende die gehele periode hoorde het gebied bij Frankrijk. Devesting Maastricht en andere regio's werden reeds in het najaar van 1794 veroverd door de Franse republikeinse legers. Op 11 mei 1795 stond deBataafse Republiek bij hetVerdrag van Den Haag bijna geheel Nederland beneden de grote rivieren af aan Frankrijk. De reeds veroverde gebieden werden ook ingelijfd bij de Franse Republiek. Gedurende twintig jaar waren de inwoners dus Frans onderdaan.Bataafs Brabant werd in 1798 eveneens door Frankrijk geannexeerd. Eerst in 1814 werden de Fransen verdreven. Het gebied kwam in handen van de geallieerden en werd geregeerd door enkele Nederlandse commissarissen. In 1815 werd het officieel samengevoegd met het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (het huidige Nederland, België en Luxemburg).

Verloop

[bewerken |brontekst bewerken]

De Bataafs-Franse Tijd begon in Noord-Nederland met deBataafse Revolutie in 1795, waarbij Nederlandsepatriotten de Bataafse Republiek uitriepen, met steun van het FranseLeger van het Noorden (Armée du Nord), dat het land was binnengetrokken.StadhouderWillem V vertrok naarEngeland en verbleef daar tot 1813 inballingschap.

Frankrijk erkende in hetVerdrag van Den Haag het bestaan van de Bataafse Republiek en garandeerde de onafhankelijkheid ervan.Staats-Vlaanderen,Maastricht,Staats-Opper-Gelre metVenlo,Staats-Overmaas en deredemptiedorpen werden echter door de republiek aan Frankrijk afgestaan. Deze gebieden werden dus niet bezet, maar ingelijfd bij Frankrijk. De inwoners werden Franse burgers, met dezelfde rechten en plichten als de overige Fransen. Voorts kreeg Frankrijk een gebruiksrecht op de haven vanVlissingen, het recht om een garnizoen in Vlissingen te legeren en een recht om in geval van vijandelijkheden de vestingen vanGrave,Bergen op Zoom en's-Hertogenbosch te bezetten. Met behoud van zelfbestuur en sterke banden met Parijs, werd de Bataafse Republiek de allereerstezusterrepubliek van het revolutionaire Frankrijk.

De in Nederland gelegerde troepenmacht van de "bondgenoot" zou volgens het verdrag 25.000 man bedragen, maar liep in de praktijk op tot wel 200.000 man. Die kwamen steeds uitgehongerd en met gerafelde kleren het land binnen en als ze, goed doorvoed en gekleed, weer vertrokken, werden ze afgelost door nieuwe uitgehongerde troepen.[1] Het hoofdkantoor van deArmée du Nord en de stafkwartieren van de drie divisies kwamen in Gorinchem, Den Haag, Middelburg en Zwolle.

Napoleon Bonaparte, die zichzelf in 1804 tot keizer van Frankrijk had gekroond, voerde in 1805 ook in Nederland het eenhoofdig leiderschap in, metRutger Jan Schimmelpenninck alsraadpensionaris. Al een jaar later, in 1806, verving hij het Bataafs Gemenebest door hetKoninkrijk Holland en zette zijn broerLodewijk Napoleon Bonaparte op de troon als koning Lodewijk I. Het nieuwe koninkrijk omvatte naast Nederland ook het toen bijPruisen horende, vandaag DuitseOost-Friesland.

Napoleon was echter ontevreden over het bewind van zijn broer Lodewijk, die naar zijn mening een te onafhankelijke koers voer. In 1810 besloot hij ook de rest van de Nederlanden bij het Franse keizerrijkin te lijven. In de hoop de Nederlandse zelfstandigheid te bewaren, deed Lodewijk Napoleon afstand van de troon en werd zijn jonge zoontjeLodewijk II op 1 juli 1810 koning van Holland. Napoleon negeerde deze actie en annexeerde Nederland kort daarna met het Decreet van Rambouillet, op 9 juli 1810. Hij benoemde de geboren FransmanNicolas Charles Oudinot tot stadhouder-prins. Die werd in 1812 opgevolgd doorCharles François Lebrun.

De Franse Tijd eindigde in Noord-Nederland toen Napoleon in 1813 bijLeipzig werd verslagen en later afstand deed van de troon. In november 1813 kwam hetAlgemeen Bestuuraan de macht. Geallieerde troepen, waaronderBasjkierse Kozakken, verjoegen de Fransen uit Nederland, met uitzondering vanDelfzijl in het noorden,Naarden in het midden enMaastricht in het zuiden, waar de Fransen eerst in 1814 vertrokken. De oudste zoon van de vroegere stadhouder Willem V keerde op 30 november 1813 vanuit Engeland terug naar Nederland en regeerde korte tijd als soeverein vorst. Door hetCongres van Wenen werd hij in 1815 alsWillem I uitgeroepen totkoning der Nederlanden.[2]

Effecten

[bewerken |brontekst bewerken]

De belangrijkste effecten van de Franse ofwel Bataafs-Franse Tijd waren:

Nederland in de Franse revolutionaire en napoleontische oorlogen

[bewerken |brontekst bewerken]
  • In 1793 stonden de republikeinse Franse legers tegenover deOostenrijkers in deZuidelijke Nederlanden. De Fransen namenBreda in enbelegerden Maastricht, maar moesten zich uiteindelijk terugtrekken.
  • Op 4 november 1794 veroverde de Franse generaalJean-Baptiste Kléber na een beleg van twee maanden de vestingMaastricht en hield deze bezet. Een half jaar later zou Maastricht de hoofdstad worden van het FransedepartementNedermaas.
  • In de winter van 1794-1795 marcheerden de Fransen over de bevroren rivieren de Noordelijke Nederlanden binnen, bezetten het land en riepen de Bataafse Republiek uit (zie verderBataafse Revolutie).
  • In deZeeslag bij Kamperduin in 1797 werd de Nederlandse vloot compleet verslagen door de Britten.
  • In 1799 viel een Brits-Russische invasiemachtNoord-Holland binnen, veroverde de Nederlandse vloot inDen Helder en bezetteAlkmaar. De geallieerden werden echter verslagen in deSlag bij Castricum en moesten zich weer uit Nederland terugtrekken (zie verderBrits-Russische expeditie naar Noord-Holland).
  • Een Brits leger bezette in 1809 het Zeeuwse eilandWalcheren, maar liep daarna vast. Een groot deel van de manschappen werd ziek en stierf, en de Britten trokken zich aan het eind van het jaar weer terug (zie verderWalcherenexpeditie).
  • In 1809 namen Nederlandse troepen aan Franse zijde deel aan deSlag bij Stralsund, waarbij een anti-napoleontische Duitse opstand onder leiding vanFerdinand von Schill verslagen werd.
  • Ongeveer 14.000 Nederlandse dienstplichtigen gingen in 1813 met deGrande Armée mee naarRusland. De grote meerderheid kwam om, of bleef achter tijdens de terugtocht; slechts zeer weinigen keerden terug.
  • Een grote Europese coalitie (Engeland, Pruisen, Oostenrijk, Zweden en Rusland) versloeg Napoleon bij de Volkerenslag bij Leipzig (1814) en na zijn kortstondige terugkeer bij Waterloo (1815). In deze laatste slag vocht ook een Nederlands detachement mee, onder leiding van de jonge prins van Oranje, de laterekoning Willem II.
  • De laatste steunpunten voor Napoleon Bonaparte in de Nederlanden warenMaastricht enDelfzijl, die nog tot mei 1814 door de geallieerden belegerd werden. ZieBlokkade van Maastricht (1814) enBeleg van Delfzijl (1813-1814).

Zie ook

[bewerken |brontekst bewerken]
Mediabestanden
Zie de categorieFrench period in the Netherlands vanWikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bronnen, noten en/of referenties

  1. Prinsen, patriciërs en patriotten - J. de Rek | 1967 Bosch & Keuning
  2. Martijn van der Burg (2021). Napoleonic governance in the Netherlands and Northwest Germany : conquest, incorporation, and integration. Palgrave Macmillan, Cham. ISBN 978-3-030-66658-3.
  3. Tot in de twintigste eeuw reed men in Rotterdam en op de Maasbrug te Maastricht links.
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van Frankrijk
Franse departementen in deNoordelijke Nederlanden (1811-1814)

Bouches-de-l'Escaut (1810) ·Bouches-de-la-Meuse ·Bouches-du-Rhin (1810) ·Bouches-de-l'Yssel ·Deux-Nèthes (1795) ·Ems-Occidental ·Frise ·Meuse-Inférieure (1795) ·Roër (1798) ·Yssel-Supérieur ·Zuyderzée

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franse_Tijd_in_Nederland&oldid=68211956"
Categorieën:
Verborgen categorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp