Movatterモバイル変換

Naar inhoud springen

Frances Arnold

Koppelingen bewerken

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Nobelprijswinnaar

Frances Hamilton Arnold

25 juli 1956

Frances H. Arnold (Mei 2012)

Frances H. Arnold (Mei 2012)

Geboorteland

Verenigde Staten

Geboorteplaats

Edgewood (Pennsylvania)

Nationaliteit

Amerikaans

Nobelprijs

Nobelprijs voor Scheikunde

Jaar

2018

Reden

"Voor de eerste gecontroleerde evolutie van eiwitten, waarmee nieuwe medicijnen gemaakt kunnen worden"

Gedeeld met

George P. Smith
Gregory Winter

Voorganger(s)

Jacques Dubochet
Joachim Frank
Richard Henderson

Opvolger(s)

John B. Goodenough
M. Stanley Whittingham
Akira Yoshino

Portaal

Portaalicoon

Scheikunde

Frances Hamilton Arnold (Edgewood (Pennsylvania),25 juli 1956) is eenAmerikaanse wetenschapper en Nobelprijswinnaar. In 2018 won Arnold deNobelprijs voor Scheikunde voor haar werk aan kunstmatig verbeterde enzymen en eiwitten.^[1] Hierbij slaagde ze erin om in eenreageerbuis een gecontroleerde evolutie van eiwitten na te bootsen. Arnold won de prijs samen met collega'sGeorge Smith enGregory Winter.

Biografie

[bewerken |brontekst bewerken]

Arnold is de dochter van kernfysicusWilliam Howard Arnold en Josephine Inman Routheau. In 1979 behaalde ze haar bachelordiploma in mechanische en luchtvaarttechniek aan dePrinceton-universiteit, met de focus op zonne-energieonderzoek. Aansluitend bracht ze een jaar door in Italië, voordat ze terugkeerde naar Princeton om verder te studeren aan PrincetonsCenter for Energy and Environment Studies. Deze groep van jonge wetenschappers, die werd geleid door Robert Socolow, werkte aan de ontwikkeling van duurzame energiebronnen, een onderwerp die een sleutelrol zou gaan spelen in Arnolds latere werk.

Na haar promotie in 1979 was Arnold als technicus werkzaam in Zuid-Korea en Brazilië, alsmede in hetSolar Energy Research Institute van Colorado. Vervolgens kwam ze terecht op deUniversiteit van Californië - Berkeley was ze 1985 haar tweede promotie verkreeg, ditmaal in de chemische technologie. Na haar promotie voltooide ze haar postdoc-onderzoek in biofysische scheikunde te Berkeley. In 1986 ging ze als visiting associate naar hetCalifornia Institute of Technology. Ze werd er bevorderd tot universitair docent in 1986, hoofddocent in 1992 en uiteindelijk tot hoogleraar in 1996.

Onderzoek

[bewerken |brontekst bewerken]

In 1993 voerde Arnold de eerste experimenten uit met betrekking tot directe evolutie vanenzymen, biologische moleculen – vaak eiwitten – die chemische reacties versnellen. Daaruit verfijnde ze de methodes die nu routinematig toegepast worden in de ontwikkeling van nieuwe katalysatoren. Deze nieuwe enzymen worden niet alleen gebruikt voor het maken van farmaceutische stoffen, maar ook in de productie van herbruikbare brandstoffen voor een groenere transportsector.

Externe links

[bewerken |brontekst bewerken]

Frances Arnold: New enzymes by evolution opYouTube.
Philip A. Romero & Frances H. Arnold (2009). Exploring protein fitness landscapes by directed evolution.Nature Reviews Molecular Cell Biology 10: 866–876.

Bronnen, noten en/of referenties

↑Maarten Keulemans, Dit is wat het werk van de Nobelprijswinnaars in de scheikunde betekent voor de wetenschap. De Volkskrant (3 oktober 2018). Gearchiveerd op25 oktober 2020.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frances_Arnold&oldid=64665065"

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp